ตะกรุดโทน
ตอนที่ 1
ฝ่ายเนตรทรายตามรอยกวางไปจนถึงลานโล่งเห็นกวางกำลังเล็มพืช เนตรทรายยกหน้าไม้เล็งไปที่กวาง ทันใดก็ได้ยินเสียงครืดคราดของเสือโคร่งจากด้านหลัง!
เนตรทรายตกใจสุดขีดนิ่งงันกับที่ไม่กล้าหันไปมองเสือ แต่พอตั้งสติได้ก็หันไปเผชิญหน้าเสือร้าย ยกธนูขึ้นเล็งแล้วเหนี่ยวทันที เจ้ากรรม! ลูกธนูไม่ถูกเสือ มันกระโจนเข้าใส่เธออย่างดุร้าย
เนตรทรายรีบใส่ธนูดอกใหม่ในขณะที่เสือก็กระโจนเข้าจะถึงตัว ทันใดเสือสักโผล่มายิงจนเสือกระเด็นไปตามแรงกระสุน พอลุกได้มันก็วิ่งเตลิดเข้าป่าไป
“พ่อ...”
เนตรทรายอุทานทั้งตกใจและดีใจ เสือสักมองดุๆ ก็พอดีบุญรอดกับมะไฟวิ่งตามหาเนตรทรายเจอ เสือสักบอกเนตรทรายให้กลับไปคุยกันที่บ้านให้รู้เรื่อง
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้น เสือสักสั่งว่า
ต่อไปนี้ห้ามออกป่าเด็ดขาด เสือโคร่งตัวนั้นมันถูกกระสุนบาดเจ็บ ตอนนี้มันเป็นเสือลำบาก จะดุร้ายมากขึ้น
เนตรทรายรับปากอย่างรู้สึกผิด พลันก็เห็นร่างหนึ่งนอนนิ่งอยู่ ทั้งเสือสักและเนตรทรายรีบเดินเข้าไปดู เสือสักจับชีพจรบอกว่า
“ยังไม่ตาย พากลับไปชุมเสือ...”
ที่อีกมุมหนึ่ง สินพาไข่นุ้ยกับอุสมานมาเจอลำธารจึงพากันหยุดพัก สินบอกว่านี่แหละลำธารแรกที่เราต้องมาเจอ ไข่นุ้ยหวังว่ามะฮาแวคงตามมาถูก สิ้นเสียง มะฮาแวก็พูดแทรกขึ้นทันทีว่า
“กูก็มีสมอง...พวกแกไม่เป็นไรนะ”
“ดีที่ได้สินมันช่วยไว้” ไข่นุ้ยบอก
“เราจะพักกันที่นี่คืนนี้แล้วค่อยไปต่อ” มะฮาแว
บอก สังเกตเห็นอุสมานบาดเจ็บถามว่าถูกยิงหรือ
อุสมานบอกว่าคงเป็นตอนที่ตนเข้าไปในห้องคนขับ
“ทำไมเราไม่คงกระพัน แต่มะฮาแว...” ไข่นุ้ยพึมพำน้อยใจ
“ไข่นุ้ย คนเรามันปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบไม่เหมือนกัน อำนาจวาสนา บารมีก็ไม่เท่ากัน บุญที่สั่งสมมาจากชาติปางก่อนก็ไม่เท่ากัน นี่คือคำตอบ ลองเอาไปคิดเอง...” มะฮาแวตอบอย่างเข้าใจความในใจของไข่นุ้ยแล้วถามสิน “สิน...ดูแกชำนาญทาง แกเป็นคนแถวนี้หรือ”
“จ้ะ ฉันเป็นคนแก่งคอย อยู่ติดกับดงพญาไฟนี่แหละจ้ะ”
“งั้นแกก็คงหาของที่ฉันต้องการได้สิ”
“จ้ะ...นายอยากได้อะไรบ้างจ๊ะ”
มะฮาแวไม่ตอบ แต่มองสินที่แข็งขันกระตือรือร้นอย่างพอใจและมีความหวัง
ooooooo
เมื่อพาสยุมภูกลับมาที่พักแล้ว เสือสักให้ตาชื้นปฐมพยาบาลสยุมภูที่ชานบ้านแต่เขาก็ยังไม่รู้สึกตัว ตาชื้นบอกว่าบาดแผลไม่เท่าไหร่ แต่กระสุนฝังใน เสียเลือดมาก เนตรทรายถามว่าตาชื้นเป็นหมอ รักษาไม่ได้หรือ
“ข้ามันแค่หมอพื้นบ้าน ไม่ใช่หมอแผนฝรั่ง” มะไฟถามว่าไม่มีโอกาสรอดเลยหรือ “ถ้าจะรอด มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ไอ้หนุ่มคนนี้มันใจสู้แค่ไหน เอาล่ะ ข้าทำแผลใส่ยาให้มันเสร็จแล้ว ช่วยกันพามันเข้าข้างใน จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันด้วย”
“ฉันเตรียมที่นอนให้” เนตรทรายกระวีกระวาดไปเตรียมที่นอนให้สยุมภู
เสือสักลงจากเรือน เจอเสือฝ้ายมาหาพอดี เสือฝ้ายถามว่าเห็นมีคนบอกว่าเสือสักพาคนเข้ามา เสือสักบอกว่าใช่ เป็นนักโทษ ตนไปพบที่ชายป่าด้านโน้นถูกยิงนอนหมดสติอยู่ พูดแล้วนึกได้เตือนเสือฝ้ายว่า
