ตะกรุดโทน
ตอนที่ 1
แต่พอบุกเข้าไปในบ้านจริงๆ เสือฝ้ายก็ฆ่าทั้งเด็กและผู้หญิงอย่างโหดเหี้ยม เสือแคนติงว่าเสือสักสั่งไม่ให้ฆ่าเด็กกับผู้หญิง เสือฝ้ายบอกว่าก็มันเกะกะ รีบขนข้าวของออกไปดีกว่าอย่าพูดมาก
นายอำเภอกับตำรวจระดมยิงใส่เสือสักอย่างหนักแต่ไม่เข้าสักนัด ซ้ำถูกเสือสักเดินอาดๆเข้าหาฆ่าทุกคนที่ขวางและสุดท้ายชักมีดดาบออกมากุดหัวนายอำเภอกระเด็นในดาบเดียว ประกาศก้อง
“นี่คือโทษของการเบียดบังหลวง ฉ้อฉล โกงกิน และทำให้ประชาชนเดือดร้อน”
เสือสักและพรรคพวกขี่ม้ากลับชุมเสือ ยิงฉลองชัยกันมาตลอดทาง ชาวบ้านคนหนึ่งตะโกนบอกพรรคพวกว่า เสือสักกลับมาแล้ว ตาชื้นออกมายืนรอรับอย่างชื่นชม เสือสักลงจากหลังม้าสั่ง
“เสือฝ้าย แบ่งของออกไปตามส่วน แบ่งส่วนใหญ่ให้พวกชาวบ้านที่นายอำเภอมันโกงเขามาให้คืนเขาไป” เสือฝ้ายถามว่าไม่มากไปหรือ “มันน้อยไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับคนที่ต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตให้ไอ้นายอำเภอโฉดนั่น จัดการตามที่ฉันสั่ง”
เสือสักสั่งอย่างมีพลังและอำนาจ
เมื่อกลับไปถึงบ้าน เห็นบ้านเงียบกริบ เสือสักตะโกนเรียกเนตรทรายก็ไม่มีเสียงตอบรับ บ่นงึมงำว่าไปไหนของเขานะ แล้วเดินไปที่หิ้งพระ สีหน้าสลดอย่างรู้สึกผิด มองตามลำตัวที่ถูกยิงแต่ไม่เข้า พนมมือบอกกล่าว
“วันนี้ลูกได้ผิดศีล ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ลูกขอรับกรรมนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว”
ทันใดนั้นร่างของเสือสักเรืองแสงเหมือนมีอะไรวิ่งไปทั่ว พอหันกลับมาก็เจอตาชื้นยืนอยู่ ตาชื้นยิ้มถามว่าโดนไปกี่นัดล่ะ เสือสักบอกว่าไม่ได้นับ แล้วเดินคุยกันมาที่หน้าบ้าน
“เหล็กไหลในตัวเสือสักช่างทรงอำนาจจริงๆ เขาว่าต้องเป็นคนมีบุญบารมีสูงมากถึงจะได้ครอบครองไม่ใช่หรือ”
“ฉันก็ได้ยินมาแบบนั้น...” แล้วเสือสักก็เล่าความหลังเมื่อ 20 ปีก่อนให้ฟังว่า...
ที่ถ้ำแห่งหนึ่ง พระกำลังบริกรรมคาถา ในมือถือเทียนที่จุดไว้เล่มหนึ่ง ที่ผนังถ้ำมีเหล็กไหลย้อยลงมายาวประมาณสองนิ้วแล้วหยุด เสือสักในวัยหนุ่มนั่งมองอยู่ ห่างออกไปเห็นหลังชายสองคนนั่งอยู่ พระเอ่ยอย่างพอใจว่า
“เหล็กไหลคือธาตุศักดิ์สิทธิ์ หาได้มีศาสตราใดตัดให้ขาดได้ อาตมาจะตัดเหล็กไหลด้วยเทียนอาคมนี่ จากนั้นเหล็กไหลจะวิ่งเข้าไปสู่ร่างของผู้มีบุญบารมีที่เหมาะสมจะครอบครอง”
พระบริกรรมคาถาแล้วใช้เปลวเทียนตัดเหล็กไหล เหล็กไหลขาดแล้วพุ่งเข้าหาเสือสักฝังเข้าไปในร่าง พริบตานั้นมีแสงเรืองวิ่งไปทั่วร่าง ท่ามกลางความตกใจของเสือสักและความพอใจของพระ
ชายสองคนที่เห็นแต่หลังทั้งตกใจและไม่พอใจมาก
พอเสือสักเล่าจบ ตาชื้นเอ่ยว่าเสือสักนี่โชคดีจัง แต่เสือสักตอบด้วยสีหน้าหม่นเหมือนมีความปวดร้าวในใจว่า “ในโชคดีมักมีโชคร้ายแฝงอยู่เสมอ” แล้วถาม “รู้ไหม เนตรทรายไปไหน”
ตาชื้นอ้ำอึ้งเพราะรู้ว่าพวกนั้นเข้าป่า เสือสักพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วลุกไป
ooooooo
