ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

“ในฐานะที่คุณเป็นลูกสาวของผู้ก่อตั้งที่นี่ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณดี เพราะผมเองก็เป็นลูกกำพร้าเหมือนกัน ถ้าคุณสนใจ ผมมีตำแหน่งให้คุณมาทำงานร่วมกันกับผม”

ชโลธรสนใจ แต่ทศพลออกอาการไม่พอใจ ตอกหน้าเดวิดทันที

“ทำงานให้ก็หมายความว่าเป็นลูกจ้าง ทั้งๆที่ชิโลควรเป็นเจ้าของที่นี่เนี่ยนะ...ไม่ต้องไปสนใจหรอกครับคุณหนู กลับเถอะครับ”

ทศพลพาชโลธรออกไปด้วยท่าทีหวงแหน เพราะท่าทางเดวิดดูแปลกๆไม่น่าไว้ใจ

ooooooo

หมอภัชกลับมาที่บ้านป้านวลในสภาพฟกช้ำดำเขียวตามร่างกาย แต่โอดโอยสำออยราวกับจะเป็นจะตายขณะทิพย์ช่วยประคบและทายาให้

ทิพย์เป็นห่วงหมอภัชมาก ขอให้เขาหายไวๆ เพื่อที่เธอจะได้พาเขาไปแก้บนกราบหลวงพ่อพระใสเพราะตอนที่เขาถูกจับตัวไปเธอตั้งจิตอธิษฐานขอพรหลวงพ่อให้คุ้มครองเขาให้ได้กลับมาอย่างปลอดภัย

“ตอนที่ถูกจับตัวไป ผมก็คิดถึงหลวงพ่อเหมือนกันครับ ผมเลยตั้งจิตอธิษฐานขอให้หลวงพ่อช่วยให้ผมได้กลับไปหาคุณทิพย์ด้วย”

“อีหลีติคะคุณหมอ”

“ครับ เพราะที่นั่นเป็นที่ที่ผมได้เจอคุณทิพย์ครั้งแรก เป็นที่ที่ทำให้ผมรู้ว่าหนองคายมีเสน่ห์มากแค่ไหน ผมเลยตายไม่ได้ เพราะว่าผมต้องกลับไปที่นั่นอีกครั้ง แต่ว่า...”

“แต่อิหยังคะ”

หมอภัชยังไม่ทันตอบ อีหล่ายิ้มหน้าบานเข้ามาแทรก บอกข่าวดีว่าพี่ชายตนพาพี่สะใภ้กลับมาแล้ว

ทิพย์รีบตามอีหล่าออกมาหน้าบ้านเห็นแม่ป่องกับป้านวลกำลังผลัดกันปลอบใจชโลธร โดยที่คนอื่นๆยืนมองอย่างโล่งอก ยกเว้นจำปูนจำปีที่ไม่อยู่เพราะไปเยี่ยมพ่อใหญ่คมที่โรงพยาบาล

“ขวัญเอ๊ยขวัญมาเด้อ กว่าสิเบิ่ดเคราะห์เบิ่ดโศกเล่นเอาแม่เกือบสิหัวใจวายตาย”

“ป้าก็เหมือนกันค่ะคุณหนู ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไป ป้าคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ”

“เซาไห้เถาะอีนวล เดี๋ยวข้อยก็น้ำตาแตกนำดอก”

พอป่องกับนวลทำท่าจะเป่าปี่ ปั้นเลยต้องรีบสกัด

“เอ้าๆๆ อีเหวิ่งกลับมาอย่างปลอดภัย คนฮ้าย ถืกจับเบิ่ด บ่มีไผต้องตายให้เสียเลือดเสียเนื้อ เฮาก็ต้องฉลองกัน บ่แม่นมาไห้ขี้มูกโป่งจังซี้เด้อ”

“ชิโลขอบคุณทุกคนมากนะคะ และก็ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง เอาเป็นว่าถ้าทุกคนอยากฉลอง คืนนี้ก็ฉลองกันให้เต็มที่เลย แต่วันนี้ชิโลเหนื่อยมาก ขอตัวไปพักก่อนนะคะ”

ชโลธรยิ้มอ่อนให้ทุกคนแล้วรีบเดินออกไป ทุกคนมองหน้ากันงงๆ หมอภัชพุ่งเป้ามาที่ทศพลถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมท่าทางชโลธรถึงยังมีเรื่องหนักใจอยู่