ตอนที่ 17
พ่อใหญ่คมกับชโลธรชะงักเพราะคุ้นเสียงนั้นมาก พอหันกลับมาจึงได้เห็นใบหน้าที่ถอดหมวกออกคือทศพลนั่นเอง
“นายพล!!” ชโลธรอุทานด้วยความดีใจ
“ป๋าเมียข้อยคืนมาโลด อย่าท้าให้ตำรวจที่ล้อมหม่องหนี่ไว้เบิ่ดแล้วต้องวิสามัญเจ้า”
“บักห่าพล ซาติก่อนเฮาคือสิเฮ็ดเวรเฮ็ดกรรมฮ่วมกันไว้หลาย ซาติหนี่จังต้องชำระหนี้กันบ่เบิ่ดจักเถื่อ”
พ่อใหญ่คมกดปากกระบอกปืนลงที่เอวชโลธรอย่างแรงจนเธอสะดุ้งเฮือก ทั้งเจ็บและตกใจกลัว
“พ่อใหญ่ ข้อยบ่ได้ขู่ บ่มีทางหนีอีกแล้ว จำปูนจำปีฝากให้ข้อยมาบอกนำ ว่าเพิ่นยังถ่าให้พ่อกลับไปพ้อหน้ากันอีก”
พ่อใหญ่คมชะงักเมื่อทศพลพูดถึงลูกสาว ชโลธรได้ทีรีบหว่านล้อม
“พ่อใหญ่เชื่อที่จำปูนจำปีขอเถอะ ฆ่าฉันตายพ่อใหญ่ก็ต้องตาย แล้วลูกสาวจะมีชีวิตอยู่ยังไง ถ้าไม่มีพ่อให้กลับมาเป็นครอบครัวกันอีกแล้ว”
“วางปืนเถาะพ่อใหญ่ แล้วป๋าเมียข้อยคืนมา”
ในที่สุดพ่อใหญ่คมก็เลือกตัดสินใจแน่วแน่ยิงใส่ทศพลเปรี้ยง! ทศพลถูกยิงเฉี่ยวแขนไปหวุดหวิดทำให้ปืนหลุดมือกระเด็นตกพื้น พ่อใหญ่คมยิ้มร้ายพอใจ ผลักชโลธรออกห่างตัวแล้วเอาปืนจ่อหลัง
“มึงทำลายสุอย่างที่กูสร้างมา คึดว่ากูสิยอมไปเฒ่าตายในคุกเบาะบักพล คั่นกูบ่รอดไปได้อย่างน้อยกูก็ได้เฮ็ดให้มึงเจ็บปวด ย่อนว่าซาติหนี่มึงกับเมียสิบ่ได้อยู่นำกันอีก”
“อย่า...พ่อใหญ่!! อย่าฆ่าเมียข้อย” ทศพลร้องห้ามเสียงหลง
ชโลธรเสียใจน้ำตาไหลพราก พูดโพล่งออกมา “นายพล...ฉันรักนายนะ” แล้วหลับตาคิดว่าตัวเองตายแน่
พ่อใหญ่คมเตรียมลั่นไก แต่จังหวะนี้เลือดที่ศีรษะเขาไหลมาที่หางตาจนซึมเข้าตาทำให้เสียจังหวะการยิง ทศพลเห็นเป็นโอกาสจึงรีบกระโจนพุ่งไปคว้าปืนที่พื้นแล้วม้วนตัวยิงใส่พ่อใหญ่คมทันที
ปัง!! กระสุนปืนเข้าที่ท้อง ปืนในมือพ่อใหญ่คมหล่นพร้อมๆกับร่างเขาทรุดลง ทศพลรีบเข้าไปดูอาการแล้วจับมือเขากดปิดแผลถูกยิงเลือดชุ่มเอาไว้
“บ่ต้องห่วง พ่อใหญ่ยังบ่ตายดอก ข้อยบ่ได้ยิงที่จุดสำคัญ ย่อนว่าข้อยฮับปากจำปูนจำปีว่าสิต้องให้พ่อลูกได้พ้อหน้ากันอีก คนเฮาสิชั่วสิเลวจังได๋ คั่นยังมีครอบครัวถ่าอยู่ ก็ควรได้อยู่นำกัน”
“จำปูน...จำปี...”
“แม่นเด้อ...พ่อใหญ่อาจสิเป็นอย่างอื่นได้บ่ดี แต่อย่างน้อยก็ยังเป็นพ่อที่ดีได้อยู่”
พ่อใหญ่คมถึงกับน้ำตาซึมออกมา ระหว่างนั้นตำรวจชุดจู่โจมหลายคนคุมตัวไอ้เข้มกับลูกน้องเข้ามาในสภาพถูกจับใส่กุญแจมือ คนหนึ่งรีบมาดูอาการพ่อใหญ่คม ทศพลปล่อยให้เป็นหน้าที่คนอื่นแล้วถอยออกมายืนคู่กับชโลธรมองพ่อใหญ่คมถูกพาตัวออกไปอย่างเร่งรีบ
ooooooo