ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์
ตอนที่ 17
เมื่อกลับมาที่บ้านป้านวล ชโลธรกราบขอบคุณแม่ป่องแทบตักและขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือด้วยดีมาตลอด แม่ป่องลูบหัวลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู
“บ่ต้องขอบคุณให้เป็นพิธีรีตองดอก ครอบครัวเดียวกันก็ต้องซอยเหลือกัน บ่ถิ่มกัน”
“พ้นเคราะห์พ้นโศกกันล่ะเด้อบาดหนิอีเหวิ่ง ต่อไปเฮาก็สิได้เมือเฮือนกันแล้วเนาะ”
“คงยังกลับไปพร้อมกันตอนนี้ไม่ได้ค่ะคุณพ่อ”
“ห่วงเฮื่องธุรกิจแม่นบ่”
“จ้ะแก้วตา ฉันต้องอยู่ช่วยดูเรื่องฟื้นฟูกิจการให้พ้นวิกฤติก่อน ที่ผ่านมาฉันไม่เคยเห็นค่าของสิ่งที่พ่อแม่ทำไว้ให้ คราวนี้ฉันจะไม่ทำพลาดอีกแล้ว”
“ผมเชื่อว่าคุณต้องทำได้ครับ เพราะนับตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงวันนี้ คุณก็แทบไม่มีอะไรต้องพิสูจน์ตัวเองอีกแล้วว่าคุณไม่ใช่ชิโลคนเดิม”
“ขอบคุณนะนายพล เพราะนาย...วันนี้ฉันถึงได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์และอบอุ่นแบบนี้”
“ยังครับ ผมยังไม่ได้ทำให้คุณมีครอบครัวที่สมบูรณ์จริงๆ”
“ขาดอะไรอีก”
ทศพลยิ้มกรุ้มกริ่ม ถามแม่ว่าอยากอุ้มหลานกี่คน ครึ่งโหลพอไหม แม่ป่องตอบทันทีว่าหุ่นแม่พันธุ์แบบนี้จัดมาเลยหนึ่งโหลแม่เลี้ยงไหว
“คุณแม่!! คนนะไม่ใช่วัวจะให้มีลูกเป็นโหลเนี่ย ไม่เอาแล้ว ยิ่งพูดยิ่งเปลืองตัว”
ชโลธรเขินอายลุกหนีออกไป ทศพลรีบเดินตาม ทุกคนแย้มยิ้มมีความสุข แต่แล้วป้านวลนึกได้หันไปถามจำปูนกับจำปีว่าอาการของพ่อใหญ่คมเป็นยังไงบ้าง
“อีพ่อพ้นขีดอันตรายแล้วเด้อ ตอนหนี่ตำรวจเบิ่งแยงอยู่ ถ่าให้หายดีแล้วสิดำเนินคดีตามกฎหมาย”
“แต่โทษก็คงบ่พ้นตลอดซีวิต”
“แต่ก็ยังดีกว่าต้องตายจากกันไป ติดคุกก็ยังไปเยี่ยมกันได้แม่นบ่” เสือให้กำลังใจ...สองพี่น้องยิ้มรับ
เวลานั้นทิพย์กับหมอภัชคุยกันอยู่หน้าบ้าน หมอภัชเพิ่งจะมีโอกาสบอกทิพย์ว่าเขาต้องไปต่างประเทศทำงานวิจัยของคณะแพทย์ที่ได้รับเชิญมา ทิพย์ใจหายแต่พยายามฝืนยิ้มยินดี
“จังซี้ก็เป็นเฮื่องหน่ายินดีหลายเด้ค่ะ ทิพย์ดีใจกับคุณหมอนำเด้อ”
“แต่ว่าผมจะไม่มีโอกาสได้ไปกราบหลวงพ่อพระใสกับคุณทิพย์น่ะสิครับ”
“บ่เป็นหยังดอกค่ะ กลับมาตอนได๋ก็ค่อยไปไหว้หลวงพ่อนำกันก็ได้ ระหว่างหนี่ทิพย์ก็สิได้ตั้งใจเรียนให้จบ อนาคตสิได้ใบปริญญามาอวดคุณหมอ”
“ดีแลยครับ ผมเชื่อว่าคุณทิพย์ต้องทำได้”
“ค่ะ สู้ๆเด้อค่ะคุณหมอ ทิพย์บ่กวนเวลาคุณหมอแล้วเด้อ”
ทิพย์ยิ้มหวานให้แต่ในหัวใจอดที่จะเหงาและเศร้าไม่ได้เพราะความน้อยเนื้อต่ำใจ
ooooooo
