ตอนที่ 16
ทศพลไม่รอช้าเล่นงานจกไปหลายหมัด แต่มันก็ฮึดสู้ไม่ถอยและคว้าตัวชโลธรมาเอามีดจ่อไว้เป็นตัวประกัน
“อย่าเข้ามาเด้อ บ่จังซั่นอีเหวิ่งตายคามือข้อยคักๆ”
“คั่นเจ้าเฮ็ดให้เมียข้อยเลือดออกแม้แต่น้อยเดียวล่ะก็...นอกจากแข่วเจ้าสิเบิ่ดปากแล้ว ขาสองข้างเจ้าก็สิถืกล้อรถข้อยป่นกระดูก ส่วนมือเทิ้งสองข้างก็สิถูกตัดเอาไปให้หมาแห่น เจ้าอยากลองบ่ล่ะบักจก”
จกสะดุ้งเฮือกออกอาการลังเล ขณะที่ชโลธรซึ่งโดนชกท้องไปยืนโงนเงนจะล้ม
“เฮ้ย! อีเหวิ่งอย่าเพิ่งเป็นลม กูแบกบ่ไหว”
แต่ไม่ทันแล้ว! ชโลธรร่วงลงไปกองกับพื้นตามน้ำหนักตัว จกเสียหลักเลยเปิดโอกาสให้ทศพลพุ่งเข้ามาแย่งมีดจากมือแล้วหักแขน ตามด้วยประเคนทั้งเข่าทั้งหมัดใส่ไม่ยั้งจนมันสลบคาตีน จากนั้นผละมาประคองชโลธรที่ใกล้หมดสติเต็มที แต่ยังพยายามเรียกชื่อเขา
“นาย...นายพล...นาย...”
“แม่นแล้วเด้อเมียจ๋า อ้ายมาซอยเมียแล้ว”
ทศพลหอมที่หน้าผากชโลธรเป็นการปลอบขวัญแล้วอุ้มร่างหมดสติของเธอขึ้นรถพากลับบ้านป้านวลอย่างเร่งด่วน
ooooooo
ชโลธรหลับไปนาน ตื่นมาอีกทีก็มืดค่ำและยังรู้สึกมึนงง เจ็บจุกบริเวณท้องอยู่เล็กน้อย
“ยังไม่ต้องรีบลุกก็ได้ นอนพักให้หายก่อนดีกว่าครับคุณหนู”
“นายพล...นี่นายจริงๆเหรอเนี่ย ฉันนึกว่า...”
“กำลังฝันอยู่เหรอครับ โธ่...ฝันซะเป็นหนังแอ็กชันเลยนะครับ นี่ดีนะที่ผมตามไปช่วยทัน ไม่งั้นป่านนี้ถูกบักจกลากไปฆ่าถ่วงน้ำหาไม่เจอไปแล้ว”
“แล้วนายมาช่วยฉันได้ยังไง”
ทศพลยิ้มกวนๆไม่ตอบ ชโลธรนึกได้อุทานออกมา
“ป้านวล!! นี่เขาบอกหมดทุกอย่างเลยรึเปล่า”
“ครับ โดยเฉพาะเรื่องจดหมายที่คุณเขียนทิ้งไว้”
ชโลธรไม่พูดอะไรแต่ลุกจะออกจากห้อง ทศพลไวกว่าพุ่งไปขวางเอามือกันประตูไว้
“อย่าไปว่าป้านวลเลยครับ ทุกคนเป็นห่วงคุณ ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าจดหมายที่คุณเขียนจะมาจากความรู้สึกของคุณจริงๆ”
“แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ไม่งั้นฉันจะเขียนทำไม จำได้ใช่ไหมประโยคสุดท้ายว่าไง...ถ้าตามมาให้ฉันเจอหน้าอีก นายจะได้เจอกับผู้หญิงที่นายเคย...”
จ๊วบ! ทศพลจูบปิดปากทั้งที่เธอยังพูดไม่จบ ...ส่วนผู้คนนอกห้องที่มีทั้งป้านวล ป่อง ปั้น แสวง อีหล่า ทิพย์ เสือ แก้วตา จำปูน จำปี ต่างพากันลุ้นเต็มที่ เบียดเสียดแย่งกันเอาหูแนบประตูแอบฟังว่าทศพลจะง้อเมียสำเร็จหรือไม่
“เงียบไปแล้ว เกิดอีหยังขึ้น หรือว่าอ้ายพลถืกคุณชิโลบีบคอตายไปแล้ว”
“บ่แม่นดอก เงียบฉี่จังซี่แสดงว่าบักหล่างัดแผนชิงพลบสยบเมียของพ่อออกมาใช้แล้ว”
ทิพย์สงสัยว่าแผนชิงพลบสยบเมียของปั้นคืออะไร ปั้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วก็เล่าเสียจนป่องยิ้มเขินอายแทบจะอ่อนระทวยอยู่ตรงนั้น