ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

ทศพลเอาผ้าเทปปิดปากนลินีหลังจากที่เธอยอมเล่าทุกอย่างให้ฟัง

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือด้วยดีครับคุณโม แต่ฟังจากที่คุณเล่ามาก็แสดงว่าเวลาของผมเหลือน้อยแล้ว”

“เลวคักๆ เลวจนบ่ฮู้ว่าสิเลวกว่าหนี่ได้จังได๋แล้ว ฆ่าพ่อแม่ยังบ่พอยังคึดสิฆ่าลูกอีก มันเป็นตาจับอีนี่ไปฆ่าถิ่มให้หัวอกแม่มันแตกตายคือกันอีหลีติ”

แสวงเดือดจนเลือดขึ้นหน้าอยากจะเล่นงานนลินีเดี๋ยวนี้เลย แต่เสือรีบห้าม

“เพิ่นยอมสารภาพให้เฮาฮู้จังซี้แล้ว ที่เหลือก็ให้กฎหมายเอาผิดเพิ่นเถาะอาแหวง อย่าให้มือเฮาเปื้อนเลือดคนซั่วเลย”

แสวงเย็นลง ขณะที่นลินีหมดสภาพพูดอะไรไม่ได้ ได้แค่ครางขอโทษอู้อี้

“ป่านหนี่พ่อใหญ่คมคงพาคุณชิโลไปไกลแล้ว เฮาสิตามทันได้จังได๋ล่ะโต”

“ข้อยบ่ยอมให้เมียถืกฆ่าตายดอก พ่อใหญ่คมกับข้อยต้องให้ได้เห็นดีกันแน” ทศพลกัดฟัน กำมือแน่นเอาจริง

เวลานั้นรถตู้ของพ่อใหญ่คมวิ่งไปตามถนนนอกเมือง ชโลธรถูกเข้มคุมตัวแจ พ่อใหญ่คมนั่งถัดไป โดยมีลูกน้องอีกคนเป็นคนขับรถ สีหน้าชโลธรเป็นกังวลจนพ่อใหญ่คมสังเกตเห็น

“บ่ต้องย่านไปดอกอีเหวิ่ง เจ้าควรดีใจด้วยซ้ำ ย่อนว่าอีกบ่โดนเดี๋ยวเจ้าก็สิได้ตามไปพ้อหน้าพ่อแม่ที่บ่ได้พ้อกันมาหลายสิบปีแล้ว”

“รู้ใช่ไหมพ่อใหญ่ว่าตอนนี้จำปูนจำปีอยู่กับพวกเรา สองคนนั่นเล่าให้ฟังว่าต่อให้พ่อใหญ่จะทำเรื่องเลวๆมากแค่ไหน แต่อย่างน้อยพ่อใหญ่ก็ยังมีหัวใจของความเป็นพ่ออยู่”

“หุบปาก!!”

“ไม่!! อย่างน้อยก่อนที่ฉันจะตาย ฉันก็ควรต้องให้พ่อใหญ่รู้ว่าจำปูนจำปียังไม่อยากเป็นลูกกำพร้า สองคนนั่นยังอยากเจอหน้าพ่ออยู่ ถ้าพ่อใหญ่ยอมมอบตัวแล้วไปรับโทษในคุก อย่างน้อยจำปูนจำปีก็จะได้เจอหน้าพ่อทุกปี แต่ถ้าพ่อใหญ่ยังไม่หยุด พ่อใหญ่รู้ใช่ไหมว่าจากนี้ไปชีวิตที่เหลือของจำปูนจำปีจะเป็นยังไง”

“เฮื่องฮักลูกน่ะ เจ้าเว้าถืก จังได๋ข้อยก็บ่ถิ่มให้อีจำปูนจำปีเป็นกำพร้าดอก แผนสุอย่างข้อยเตรียมไว้เบิ่ดแล้ว หลังจากฆ่าเจ้า ฮับเงินก้อนใหญ่จากการขายหุ้นของฉายมณีแล้ว ข้อยสิส่งคนไปบุกเอาโตจำปูนจำปีมา แล้วคั่นซุมเจ้าผูได๋ขัดขวาง มันสิได้เป็นศพตามไปอยู่กับเจ้าแนอีเหวิ่ง”

พูดจบพ่อใหญ่คมให้เข้มจัดการปิดปากชโลธร เธอเจ็บใจและโกรธแค้น แต่พ่อใหญ่คมพูดอย่างสะใจว่า

“อีกบ่โดนก็ฮอดหม่องที่พ่อแม่เจ้าถูกข้อยฆ่าตายแล้ว อยากฮู้บ่ว่ามื้อนั่นข้อยลงมือกับพ่อเจ้าจังได๋ ข้อยสิเว้าให้ฟัง”

ชโลธรพูดไม่ได้ แต่สายตาจ้องมองพ่อใหญ่คมเขม็ง