ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์
ตอนที่ 15
ฉายมณีโกรธแทบเต้น แต่เมื่อเห็นสายตาดุดันและท่าทีคุกคามของพ่อใหญ่คมที่ลุกมาเผชิญหน้าก็ขลาดกลัว พูดเสียงอ่อนลง
“ทีหลังถ้าแกจะเข้าๆออกๆบ้านฉัน แกควรบอกฉันก่อน เพราะถ้าลูกสาวฉันกลับมาเขาจะตกใจว่าแกเป็นใคร”
“นี่เธอยังไม่บอกลูกเธออีกเหรอว่าฉันเป็นอะไรกับเขา”
“ยัง...เพราะฉันมีเรื่องอื่นสำคัญกว่าที่ต้องเคลียร์ แกรับปากว่าจะจัดการกับไอ้ผัวเฮงซวยของฉันใช่มั้ย แล้วทำไมแกยังไม่ทำอะไรสักที”
“ฉันเพิ่งให้ลูกน้องไปตามจับตาดูมันอยู่”
“อ๋อเหรอ งั้นลูกน้องแกก็คงมีปัญญาทำได้แค่นั้น เพราะตอนนี้มันกำลังเล่นงานฉันคืนที่นังเมียน้อยมันหายตัวไปแล้ว...แฟ้มพวกนี้เป็นข้อมูลการเงินที่กำลังแย่ของบริษัทเพราะฝีมือไอ้ผัวเฮงซวยนั่น มันทั้งยักยอกเงิน ทั้งวางยาให้บริษัทมีปัญหา ถ้าแกไม่รีบจัดการไอ้ผัวเลวๆนั่นให้ฉัน แกก็อย่าหวังว่าจะมาเป็นแมงดาเกาะฉันกินเหมือนสมัยแกยังเป็นหนุ่มๆได้อีก เพราะฉันจะไม่เหลือเงินสักแดงให้แกผลาญ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก คนของฉันมืออาชีพ ถ้าฉันมีโอกาสลงมือเมื่อไหร่ ฉันจัดการไอ้ผัวใหม่เฮงซวยของเธอให้มันไปให้พ้นๆทางเธอได้สบาย”
พ่อใหญ่คมรวบเอวอดีตเมียเข้ามาประชิดตัว ฉายมณีหวาดหวั่นแต่ไม่กล้าดิ้นรนผลักไส
ขณะนั้นเองนลินีขับรถมาจอดหน้าบ้าน สงสัยว่าทำไมบ้านเงียบนัก เดินเข้าไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องนอน ของแม่เห็นประตูแง้มอยู่จึงหยุดยืนมองภาพที่เห็นทำให้เธอตกใจแทบช็อกเพราะแม่กับผู้ชายคนหนึ่งกำลังกอดรัดนัวเนียกันบนเตียง
“คุณแม่!! คุณแม่ทำอะไรน่ะ”นลินีโวยวายสุดเสียง ฉายมณีตกใจลุกพรวด “มันเป็นใครคะคุณแม่ แล้วคุณพ่ออยู่ไหน”
“ใจเย็นๆก่อนนะยัยโม ฟังแม่อธิบายก่อน”
“เห็นคาตาแบบนี้คุณแม่ยังมีอะไรต้องอธิบายอีก ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ ฉันบอกให้แกออกไป” นลินีจะกระชากชายแปลกหน้า แต่กลับถูกเขาจับแขนหมับแล้วมองเขม็งด้วยสายตาร้ายกาจน่ากลัว
“เจอหน้ากันครั้งแรกก็เสียมารยาทแบบนี้ สงสัยต้องอบรมกันยาว”
“ปล่อยมือฉันนะไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ คุณแม่ช่วยโมด้วย”
“ปล่อยมือลูกสาวฉัน ฉันจะคุยเอง”
พ่อใหญ่คมมองหน้าฉายมณีอยู่ครู่ก่อนจะยอมปล่อยมือนลินีแล้วเดินออกไป ทิ้งให้แม่ลูกอยู่กันตามลำพัง
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันคะคุณแม่ มันเป็นใคร คุณแม่ถึงปล่อยให้มันมาทำกับโมแบบนี้”
“ยัยโม!! หยุดโวยวายแล้วฟังแม่” ฉายมณีขึ้นเสียงจนนลินีนิ่งอึ้ง
ooooooo
ความสนุกสนานยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเลิกรา แต่แล้วพ่อปั้นก็ขอพักเบรกเพื่อให้แม่ป่องได้กล่าวความในใจที่ต้องฉลองรับขวัญ ลูกสะใภ้
“อีเหวิ่งเอ๊ย...แม่ขอบใจเจ้าหลายเด้อ ขอบใจที่ตัดสินใจตามบักพลมา ถึงแม้ว่าสิมานำคำขี้ตั๊วะ เฮ็ดให้แม่ซังหน้าเจ้า แต่สุดท้ายบักหล่าของแม่ก็เฮ็ดให้เจ้าเปลี่ยนใจกลายมาเป็นฮักบ้านเฮา ฮักหมู่เฮา แล้วก็ฮักบักหล่าของแม่”
