ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์
ตอนที่ 15
“ข้อยอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ใกล้สิฮอดหมู่บ้านแล้ว เจ้ากับอาแหวงกลับไปก่อนเด้อ ฝากบอกอีพ่ออีแม่นำ บ่ต้องเป็นห่วงข้อย”
“อย่าเก็บคำเว้าอาไปคึดเลยบักพล กลับไปนำกันเถาะ เดี๋ยวทุกคนสิเป็นห่วง”
“ข้อยยังบ่อยากพ้อหน้าไผตอนหนี่ บ่ต้องห่วงดอก ข้อยบ่คึดสั้นดอก ข้อยยังมีหน้าที่ต้องเบิ่งแยงซาวบ้านอีก”
“ได้...คั่นโตฮับปาก เฮาก็สิป๋าโตให้อยู่ผูเดียว แต่อย่าลืม ต่อให้ผูสาวสิถิ่มโตไป แต่โตก็ยังมีครอบครัวที่ถ่าโตอยู่เด้อ”
ทศพลนิ่งฟังแต่ไม่พูดอะไร...เสือกับแสวงลงจากรถโดยไม่รู้ว่าทศพลจะไปไหน ได้แต่หวังว่าเขาจะไปทำใจแล้วกลับมาอย่างปลอดภัย
ooooooo
ที่บ้านสวนของป้านวลในกรุงเทพฯ ค่ำคืนนี้ชโลธรยืนมองท้องฟ้าด้วยสีหน้าหมองเศร้า ป้านวลลอบสังเกตอยู่นานก่อนตัดสินใจเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง
“หิวไหมคะคุณหนู ตั้งแต่ออกจากหนองคายมาถึงนี่คุณหนูไม่กินอะไรเลย”
“ไม่หิวค่ะป้า ป้าไปพักผ่อนเถอะค่ะ”
“โธ่...ป้าเข้าใจความรู้สึกตอนนี้ของคุณหนูนะคะ ถ้าอยากให้ป้าอยู่เป็นเพื่อน...”
“ชิโลไม่เป็นอะไรหรอกค่ะป้า สัญญาว่าขอแค่พ้นคืนนี้ไปชิโลจะลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นที่โคกอีเกิ้งให้หมด”
“งั้นมีอะไรก็เรียกป้าแล้วกันนะคะ” ป้านวลกลับออกไปทั้งที่ยังห่วงใย
ค่ำคืนเดียวกัน ทศพลจอดรถริมบึง นั่งเศร้าน้ำตาคลอหวนนึกถึงคืนวันแห่งความสุขระหว่างตัวเองกับชโลธร แล้วตัดพ้อออกมาเป็นเสียงเพลงประสาคนหัวใจช้ำๆ ผิดหวังเสียใจกับความรักครั้งนี้แทบดิ้นตาย...
เช้าวันถัดมา หมอภัชพาชายร่างกายกำยำคนหนึ่งมาที่บ้านป้านวล
“บอดี้การ์ดส่วนตัวของชิโลหรือคะ”
“ใช่จ้ะ พี่พอรู้จักเพื่อนที่ทำงานเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัยบุคคล ก็เลยขอให้ช่วยจัดมาให้เพื่อคอยดูแลความปลอดภัยให้น้องชิโล”
“ป้าเห็นด้วยนะคะ ถ้าพวกนั้นวางแผนฆ่าพ่อแม่ คุณหนูแล้วลอยนวลมาได้เป็นสิบๆปี คุณหนูก็ควรต้องมีคนคอยระวังหลังให้ ว่าแต่คุณหมอทำดีกับคุณหนูขนาดนี้ไม่ใช่ว่าเพราะคุณหมอ...”
“ไม่ใช่อย่างที่ป้านวลคิดเลยครับ ผมรู้ว่าในหัวใจของน้องชิโลไม่มีพื้นที่ให้ผมอีกแล้ว ผมเองก็ตั้งใจเอาไว้ว่าถ้าช่วยน้องชิโลสำเร็จเมื่อไหร่ ผมก็จะได้...”
“จะได้กลับไปหาทิพย์ใช่ไหมคะ” ชโลธรยิ้มล้อ หมอภัชเขินหน้าแดง รีบตัดบทว่า
“เอาเป็นว่าระหว่างนี้พี่จะพยายามสืบข้อมูลเรื่องการฆาตกรรมพ่อแม่น้องชิโลมาให้ได้มากที่สุด น้องชิโลควรอยู่ในที่ปลอดภัยและรอการติดต่อจากพี่นะครับ”
ชโลธรยิ้มรับแต่ครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
ooooooo
