ตอนที่ 15
เช้าตรู่ อีหล่ากับแสวงมาเคาะประตูเรียกชโลธรเพราะแม่ป่องจะให้ไปช่วยทำอาหารถวายเพลพระ แต่เรียกอยู่นานไม่มีเสียงตอบ กระทั่งทศพลเดินงัวเงียหน้ายุ่งมาเปิดประตู
“แต่เซ้าเลยเว้ยอีหล่า”
“แหม...เมื่อคืนจัดหนักเอื้อยใภ้ล่ะติจังได้ลืมเวลาที่อีแม่สั่ง”
“นี่แน่ะ แก่แดดหลายไปแล้ว” ทศพลเขกหัวน้องสาวไปที
“โอ๊ย!” อีหล่าร้องลั่นแล้วชะเง้อมองเข้าไปในห้อง “อ้าว แล้วเอื้อยใภ้ล่ะอ้าย อยู่ไส”
ทศพลนึกขึ้นได้หันกลับไปมองที่เตียงไม่เห็นเธอ บ่นอุบว่าเมียตนหายไปไหน
“เอ้า...เมียหายไปก็บ่ฮู้ เป็นผัวอีหยังวะบักพล”
“สงสัยสิตื่นเต้นนอนบ่หลับเลยไปซอยอีแม่จัดเตรียมกับข้าวถวายพระแล้ว เดี๋ยวอ้ายฟ้าวอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วสิตามไปซอย”
“ฟ้าวเด้ออ้าย”
แล้วอีหล่ากับแสวงก็พากันออกไปโดยไม่ได้ฉุกคิดว่าถ้าชโลธรไปหาแม่ป่อง แล้วแม่ป่องจะให้มาตามที่นี่ทำไม ส่วนทศพลก็ไม่ได้เอะใจเช่นกัน คว้าผ้าขาวม้าเดินผิวปากอารมณ์ดีออกจากห้องโดยไม่ทันเห็นจดหมายฉบับหนึ่งวางบนโต๊ะใกล้เตียง
จนเมื่อเสร็จสรรพกับธุระส่วนตัวแล้วไปที่บ้านพ่อแม่ไม่เห็นชโลธร มีแต่คนอื่นๆกำลังวุ่นวายเตรียมอาหารคาวหวานก็เริ่มแปลกใจ
“อ้าว...ตกลงเมียข้อยก็บ่อยู่กับอีแม่ บ่ได้เข้ามาซอยในครัวเลยเบาะ”
“เอ้า...คั่นอยู่หนี่แล้วสิให้อีหล่าไปตามเฮ็ดหยังล่ะบักหล่า”
“แล้วหายไปไหนแต่เซ้า ลุกจากเตียงไปไสก็บ่ฮู้”
จำปีค้อนขวับพูดด้วยความอิจฉา “แหมๆๆ ตาซังหลายเด้ออ้าย เมื่อคืนคงสิจัดหนักจัดเต็มกันคัก จังได้หลับบ่ฮู้โตว่าเมียลุกไปตอนได๋”
“เป็นตาเสียดายเนอะเอื้อย เฮาวาสนาน้อยบ่ได้มีโอกาสถืกอ้ายพลจัดหนักจัดเต็มนำเพิ่น” จำปีพยักพเยิดกับพี่สาว แม่ป่องหมั่นไส้ทั้งคู่เลยแหวใส่
“ป๊าด!! บ้านอยู่ท่าแซะเบาะ เดี๋ยวแซะๆ ลูกข้อยตลอด ไปโลด ซอยเฮ็ดแนวกินให้แล้ว สิบ่ทันถวายเพล” แล้วกำชับลูกชาย “คั่นพ้อเมียแล้วก็บอกให้ไปแต่งโตงามๆเด้อ ผ้าไหมของเก่าของแม่ที่ให้ไปก็ให้ใส่มานำ สิได้เข้ากับชุดที่แม่สิเตรียมไว้ใส่คู่กับลูกใภ้”
“จ้ะอีแม่” ทศพลรับคำแล้วรีบออกไปตามหาชโลธรด้วยความร้อนใจ ส่งเสียงเรียกเธอลั่นทุ่งนาอยู่พักใหญ่ก็ยังไร้วี่แวว เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีกลัวเธอจะหนีเขาไปแล้วจริงๆ “คุณหนู...คุณหนูสัญญากับผมแล้ว คุณหนูจะไม่ทำแบบนั้นกับผมเด็ดขาด”
ooooooo
แม่ป่องแต่งตัวด้วยชุดผ้าไหมสวยงาม ตั้งใจกับวันดีวันนี้เต็มที่ แต่เมื่อลูกชายหายเงียบก็เริ่มกระวนกระวายนั่งไม่ติด จำปูนกับจำปีคอยพัดวีและคอยเตือนให้ใจเย็นๆ นั่งลงก่อนเดี๋ยวทศพลก็พาเมียกลับมา