ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

“แก...แกต้องการอะไรจากฉันอีก”

“วันนี้ไม่ได้ต้องการอะไรจริงๆ แค่คิดถึงคืนวันเก่าๆที่เราสองคนเคยยากลำบากด้วยกัน พอลูกน้องพี่รู้ว่าตอนนี้น้องณีกำลังมีเรื่องหนักใจหลายเรื่อง ต้องการมืออาชีพช่วยแก้ปัญหาให้เหมือนอย่างเคย พี่ก็เลยอยากอาสาช่วย ก็แค่นั้นเอง”

“ไอ้คนเห็นแก่ตัวอย่างแกไม่ใจดีขนาดนั้นหรอก บอกมาว่าแกต้องการอะไรจากฉัน”

“เอาเป็นว่า...แค่รู้ว่าพี่กลับมาหาน้องณีด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงจากใจจริงก็พอแล้ว ที่เหลือก็อยู่ที่ว่าน้องณีจะคิดถึงคืนวันเก่าๆของเรามากน้อยแค่ไหนแค่นั้นเองจ้ะ”

พ่อใหญ่คมยิ้มเจ้าเล่ห์ ลูบแก้มแล้วโน้มคอฉายมณีเข้ามาใกล้หน้าตัวเองพร้อมสูดความหอม ครู่หนึ่งก็เดินหัวเราะชอบใจจากไปโดยมีจกกับเข้มก้าวตาม ทิ้งให้ฉายมณีนั่งอึ้ง หน้าเสีย ใจเต้นแรงด้วยความหวาดหวั่น

ooooooo

ที่อนามัยโคกอีเกิ้ง นลินีหงุดหงิดตัวเองที่หยิบจับอะไรไม่ถนัดเพราะยังเจ็บแขนที่ใส่เฝือกอ่อน ขนาดตักข้าวต้มกินยังทำหกเลอะใส่เสื้อผ้า เลยโวยวายว่าทนไม่ไหวแล้ว หมอภัชจึงเข้ามาปลอบและจะช่วยป้อนข้าวให้

“พี่หมอ...โมไม่ชอบที่นี่เลย แต่โมต้องอดทนอยู่เพื่อพี่หมอนะคะ”

“พี่รับปากว่าถ้าคุณโมดีขึ้นแล้วพี่จะพาคุณโมกลับด้วยกันทันที”

“จริงเหรอคะ พี่หมอรู้ไหมตั้งแต่มาถึงโมยังไม่มีโอกาสได้ขอโทษพี่หมอเรื่องที่โมเคยทำให้พี่หมอต้องเสียใจ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณโม ผมก็อยากขอโทษด้วย เรื่องที่ผมเป็นต้นเหตุให้ทิพย์มาแกล้งคุณ ตอนนั้นผมน้อยใจและโกรธคุณโมมากก็เลยไปดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยว จนเลยเถิดให้คุณโมต้องมาบาดเจ็บแบบนี้ ผมผิดเองครับ”

“หมายความว่าพี่หมอไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรกับนังหน้าจืดนั่นเหรอคะ”

“ครับ ผู้หญิงแบบนั้นไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ผมจะชอบได้หรอกครับคุณโม”

“นึกว่าพี่หมอจะโกรธเกลียดโมแล้วซะอีก งั้นโมขอถามอีกเรื่องนึง ทำไมพี่หมอถึงตั้งใจมาเป็นหมออาสาที่นี่ล่ะคะ มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกมั้งที่พี่หมอจะมาอยู่ที่เดียวกับน้องชิโล”

หมอภัชชะงัก เริ่มรู้ตัวว่านลินีกำลังพยายามสืบเรื่องราวของตนกับชโลธร

“เรื่องนี้พี่ว่าจะบอกคุณโมอยู่เหมือนกัน แต่พี่ว่าให้น้องชิโลเป็นคนเล่าให้ฟังดีกว่า”

แล้วหมอภัชก็ช่วยประคองนลินีไปพบชโลธรที่เพิ่งเสร็จจากงานในนา โดยทั้งคู่พยายามเล่นละครตบตานลินีสุดฤทธิ์

“ใช่ค่ะพี่โม ชิโลเป็นคนติดต่อไปหาพี่บี๋เองค่ะ เพราะชิโลอยากได้หมออาสามาช่วยดูแลสุขภาพของชาวบ้านโคกอีเกิ้ง”