ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

“เซาๆๆ ถ่าไปหาเวลาให้รางวัลกันส่วนโตเถาะ ยังมีอีกคนที่ควรได้ฮับคำชมเชยเด้อ”

ป่องนึกได้หันมาฉีกยิ้มให้ชโลธร “อีเหวิ่งมาหนี่ มาให้แม่กอดเจ้าให้ชื่นใจจักหน่อยเด้อ...ถือได้ว่าเถื่อนี่แม่เป็นหนี้ซีวิตเจ้าเด้อ”

“ไม่หรอกค่ะคุณแม่ หนูก็ช่วยเหมือนกับทุกคนนั่นแหละค่ะ อยากให้คุณแม่ได้กลับบ้านมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกเร็วๆเหมือนกัน”

ป่องกอดชโลธรแน่น ยิ้มปลาบปลื้มชื่นใจ “ขอบใจเด้ออีเหวิ่ง...บักหล่ามานี่ มาให้แม่กอดเจ้าพร้อมกับลูกใภ้แม่เด้อ บุญของแม่แท้ๆที่ได้เจ้าหาลูกใภ้ดีๆจังซี้มาให้ มาๆๆ ฮักกันแพงกันเด้อ”

ทศพลเข้ามาสวมกอดทั้งสองคน แสวงขยับเข้ามาทำเนียนเผื่อฟลุกจะได้กอดด้วย แต่ก็โดนแม่ป่องไล่ตะเพิดอีกตามเคย

ต่อหน้าคนอื่นชโลธรยิ้มแย้มกลมกลืนไปแต่ความจริงเธอไม่สบายใจ กลับมาบ่นกับป้านวลที่บอกว่าพ้นเคราะห์พ้นโศกมาได้ก็ดีแล้ว

“แต่ชิโลว่ามันจะไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิคะป้า”

“นั่นไง...อย่างที่ป้าเคยบอกไม่มีผิด จากนี้ไปคุณหนูคิดจะทำอะไรก็รีบๆตัดสินใจแล้วกัน เพราะถ้าปล่อยเวลาให้ผ่านไปมากกว่านี้ จะไม่ใช่แค่นายพลคนเดียวที่ถูกคุณหนูทำร้ายจิตใจ ป้าเตือนมาตลอดแล้วนะคะ”

“งั้นป้าก็ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถึงเวลาที่ชิโลต้องไปจริงๆ เดี๋ยวทุกคนก็ลืมไปเอง เพราะยังไงโคกอีเกิ้งก็ไม่ใช่บ้านของชิโล เรื่องนี้ทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แล้ว”

“คุณหนู!!”

“ชิโลไม่พูดเรื่องนี้แล้วค่ะ อยากรู้เรื่องของพี่โมมากกว่า ตอนนี้ถูกไล่ตะเพิดไปให้พ้นจากโคกอีเกิ้งรึยังคะ”

“สงสัยน่าจะอยู่อีกหลายวัน เพราะคุณหมอเพิ่งมาบอกป้าเองว่าคิดแผนบางอย่างออก”

“แผนอะไรคะ” ชโลธรจ้องหน้าป้านวลอย่างสนใจใคร่รู้

ooooooo

เวลานั้นทิพย์กับอีหล่าเดินคุยกันไปแถวทุ่งนา อีหล่าถือข้องใส่ปลามาด้วย

“แม่ป่องได้เมือเฮือนแล้วก็ซำบายใจแล้วเด้ออีหล่า”

“หลายเลยล่ะเอื้อย แต่เจ็บใจอยู่อย่างเดียวก็คือยังตามจับโตพ่อใหญ่คมบ่ได้นี่ล่ะ”

“แต่ตำรวจก็คงกดดันตามล่าหนักกว่าเก่า เอื้อยว่าคงบ่โดนดอก ไผเฮ็ดเวรกรรมไว้ก็ต้องได้รับกรรม บาดหนิโคกอีเกิ้งคือสิได้สงบสุขจักเถื่อ”

“ยังดอกเอื้อย จนกว่าเฮาสิซอยกันไล่โตเสนียดอีกโตออกไปจากหมู่บ้านก่อน”

“หมายถึง...” ทิพย์ยังพูดไม่จบ หมอภัชก็โผล่พรวดมาถามว่าใครหรือ? “หมอแข่ว...มาเฮ็ดหยังแถวหนี่คะ”

“ผมมารอเจอคุณทิพย์ครับ”