ตอนที่ 14
“ฉันไม่รู้ มันอาจจะหนีไปหาผู้ชายที่เด็กกว่า ฟิตปั๋งกว่าคุณก็ได้ ไอ้แก่ตัณหากลับ ไม่คิดดูสังขารตัวเอง”
“ได้...ในเมื่อคุณกล้าท้าทายผมแบบนี้ งั้นเราได้เห็นดีกันแน่ ผมไม่ยอมพังคนเดียวหรอก”
“ถ้าแกกล้าทำให้ฉันพัง ฉันก็จะทำให้แกพังพินาศเหมือนกัน ไอ้ผัวเฮงซวย”
ฉายมณีด่าผัวไล่หลังอย่างหัวเสีย แล้วอีกครู่เดียวก็มีเรื่องให้เธอฉุนเฉียวหนักขึ้นไปอีก เมื่อพ่อใหญ่คมโทร.มาขู่บังคับจนเธอต้องออกไปที่ไซต์งานก่อสร้าง แล้วพบว่าเขานั่นเองที่จัดการเมียเด็กของธนภพเป็นศพไปแล้ว
“นี่แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย ไอ้คม”
“ช่วยแก้ปัญหาชีวิตให้น้องณีไงจ๊ะ ก็เหมือนกับที่เคยทำให้น้องณีของพี่ได้ดิบได้ดีมีเงินเป็นพันล้านเอามาไว้ขู่จะจัดการกับพี่ตอนนี้ไง”
ฉายมณีหน้าเสีย เห็นท่าไม่ดีรีบหนีกลับบ้าน แต่พ่อใหญ่คมก็ยังตามมาคุกคามจนเธอร่ำร้องว่าจะแจ้งตำรวจ
“ถ้าอยากให้เรื่องนี้ถึงตำรวจ คิดเหรอว่าเธอจะกำจัดฉันออกไปได้ อย่าลืมว่าถ้าเธอไม่จ้างให้ฉันฆ่าพ่อแม่ของนังชิโลแล้วทำให้ทุกอย่างดูเป็นอุบัติเหตุ เธอจะมีได้อย่างวันนี้เหรอ”
“ชิโล...แกรู้จักชิโลได้ยังไง”
“นอกจากพี่คมคนนี้จะรู้จักนังชิโลดีแล้ว พี่คมยังมีมันเป็นศัตรูคนเดียวกับน้องณีของพี่ด้วยนะจ๊ะ”
“ศัตรูคนเดียวกัน?”
“ใช่แล้วจ้ะ ตอนนี้น้องณีคงมีคำถามมากมายในหัวที่อยากถามพี่...เอาเป็นว่าพี่พร้อมตอบทุกคำถาม แต่เราคงต้องใช้เวลารำลึกอดีตด้วยกันเยอะหน่อย”
พ่อใหญ่คมผลักฉายมณีลงไปที่เตียงแล้วยังตามคุกคามถึงเนื้อถึงตัว
“อ้อ...แล้วพี่ก็มีอีกคำถามที่อยากรู้จากน้องณีด้วยเกี่ยวกับลูกสาวของน้องคนนี้ใช่เด็กในท้องที่น้องอุ้มท้องหนีพี่ไปตอนนั้นรึเปล่า”
พ่อใหญ่คมมองไปที่รูปถ่ายของนลินี ฉายมณีกลัวมากไม่กล้าตอบโต้...แล้วสุดท้ายก็ต้องยอมหลับนอนกับเขาทั้งที่ไม่เต็มใจ
หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมาย พ่อใหญ่คมก็ลุกขึ้นแต่งตัว ขณะที่ฉายมณียังนอนใต้ผ้าห่มอย่างเจ็บใจ
“ขอบใจมากที่น้องณีเล่าทุกอย่างให้พี่ฟัง ส่วนน้องเองก็รู้จุดประสงค์ของพี่แล้วใช่ไหม” ฉายมณีไม่ตอบ เอาแต่จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ “ไม่เป็นไร ตอนนี้น้องณีอาจจะยังไม่ทันตั้งตัว ไว้เราเจอกันอีก น้องณีจะคิดถึงความหลังสมัยเราเพิ่งเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวกัน”
“ออกไปได้แล้ว!!”
“ไม่ต้องรีบไล่ ยังไงพี่ต้องกลับมาอีกแน่ เพราะจากนี้ไปเราเป็นหุ้นส่วนกันแล้ว เงินทุกบาทในบริษัทนั่นพี่มีส่วนได้มันอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย...แค่น้องณีจัดการให้นังชิโลออกมาจากโคกอีเกิ้งแค่นั้น แล้วพี่จะจัดการเคลียร์ทุกปัญหาที่มันคาใจ รกรุงรังชีวิตน้องณีให้เอง”
“ฉันบอกให้แกออกไป” ฉายมณีแผดเสียง พ่อใหญ่คมหัวเราะลั่นแล้วเดินออกไปอย่างผู้ชนะ
ooooooo