ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์
ตอนที่ 14
ชโลธรหรี่ตามองสงสัย “มาแบบนี้ คิดจะทำบ้าอะไรกับฉันอีก”
“ถามเหมือนรู้ใจ...ที่เอาใจเป็นพิเศษเพราะอยากอวดเมียให้พวกขี้อิจฉามันดิ้นตายไปตรงนี้ไงล่ะครับ”
“ขี้อิจฉา...เรื่องอะไร”
“บักเสือกับอาแหวงไปได้ยินคุณบอกคุณโมว่าคุณรักผมและพร้อมที่จะสร้างครอบครัวกับผมที่นี่ ไม่คิดที่จะกลับไปกรุงเทพฯอีกแล้วน่ะสิครับ”
“หา!! อาแหวงกับบักเสือได้ยินเหรอ”
สองคนพยักหน้าบอกว่าได้ยินทุกคำ ชโลธรหน้าเสีย อึกอักหนักใจไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ ในเมื่ออุปสงค์กับอุปทานมันป๊ะกันซะขนาดนี้ เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมขออนุญาตนะครับ” ทศพลรีบช้อนตัวอุ้มชโลธรขึ้นมา โดยได้ลูกยุจากเสือให้รีบพาไป รับรองตนกับแสวงไม่แอบดู...
ooooooo
เวลานั้นป่องตักปลาร้าในไหใส่ถ้วยเล็กให้ปั้นชิม บอกเป็นสูตรใหม่ที่คิดค้นขึ้นมา ตั้งใจว่าคือแผนเด็ดที่ใช้สร้างความเชื่อมั่นกอบกู้ชื่อเสียงของโคกอีเกิ้งให้กลับมา
“แผนใช้ปลาแดกกอบกู้ชื่อเสียง ฮ่วย! มันสิเป็นแผนจังได๋แนล่ะอีป่อง”
ป่องยังไม่ทันอธิบาย เสียงเอะอะโวยวายของลูกสะใภ้ดังเข้ามา สองผัวเมียเห็นทศพลอุ้มชโลธรมาก็สงสัย ถามว่าเล่นอะไรทะลึ่งตึงตังกลางวันแสกๆ
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดเด้ออีพ่อ ที่อุ้มเมียมาเนี่ยก็ย่อนว่าสิพามาพ้ออีพ่ออีแม่ต่างหาก”
“มีอิหยังล่ะ”
“ก็เฮื่องที่อีพ่ออีแม่อยากให้ข้อยไปคุยกับคุณหนูจังได๋ล่ะ”
“หา!! นี่เจ้าไปเว้ามาแล้วเบาะ”
“ยังบ่ทันได้เว้าจ้ะอีแม่ แต่ก็ได้คำตอบที่ถืกใจอีพ่ออีแม่มาแล้ว”
“อีหลีติ...บ่ได้ตั๊วะพ่อแม่เด้อบักหล่า”
“เฮื่องน่ายินดีจังซี้ ไผสิมาตั๊วะกันได้ล่ะอีพ่ออีแม่”
สามคนพ่อแม่ลูกหัวเราะชอบอกชอบใจ แต่ชโลธรงุนงงรีบเบรกทุกคน
“เดี๋ยวๆๆ ลับลมคมในอะไรกัน อย่าทำเหมือนฉันเป็นอากาศอยู่แถวนี้ได้มั้ย”
ป่องดีใจออกนอกหน้า ขอบใจลูกสะใภ้ที่ทำให้แม่ตายตาหลับ ชโลธรยิ่งงงไปกันใหญ่ ทศพลเลยขอเฉลยเอง
“แม่รู้เรื่องที่เราช่วยกันโกหกว่าเป็นผัวเมียหลอกๆกันแล้วครับคุณหนู”
“แม่น...แต่แม่เพิ่นบ่ได้เคียดซุมเจ้าดอก ย่อนว่าเจ้าพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นสะใภ้ที่ดีสมบูรณ์ เพอร์เฟกต์สุอย่าง แม่เพิ่นก็เลยอยากได้เจ้ามาเป็นสะใภ้อีหลี บ่ต้องแกล้งตั๊วะกันอีกแล้ว”
ชโลธรพูดไม่ออก มองแม่ป่องที่ยิ้มปลื้มปริ่ม กุลีกุจอเอาแหวนเพชรออกมาให้
“ฮับไปเถาะอีเหวิ่ง บ่ต้องเกรงใจแม่ ในเมื่อเจ้าพิสูจน์โตเองให้แม่เห็นแล้วว่าเจ้าคู่ควรที่สิมาเป็นสะใภ้โคกอีเกิ้ง เจ้าก็คู่ควรกับแหวนของแม่วงนี่”
“แต่ว่าแหวนวงนี้ราคามันไม่ใช่น้อยๆเลยนะคะคุณแม่”
