ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

“อ้ายพร้อมซอยเต็มที่ บ่ต้องห่วง” ทศพลรับปาก แล้วหลังจากนั้นทุกคนก็ร่วมกันวางแผนเพื่อไปช่วยจำปีที่บ้านสมพงษ์ โดยจำปูนยอมเป็นเหยื่อล่อจนโดนจับขังไว้กับจำปี แล้วพวกทศพลที่สะกดรอยตามก็พยายามหาทางช่วย

ด้านพ่อใหญ่คมที่เพิ่งรู้จากเข้มว่าโทรศัพท์ที่ยึดเอาไว้หายไป คาดว่าน่าจะอยู่ที่จำปูน พ่อใหญ่คมจึงรีบโทร.หาสมพงษ์และให้เล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

สมพงษ์เล่าเท่าที่เล่าได้ พ่อใหญ่คมรับฟังอย่างแคลงใจ พอวางสายก็บอกเข้มว่า

“บักสมพงษ์มันประมาท ปล่อยให้อีจำปูนหายโตไป แล้วเพิ่งสิจับโตกลับมาได้ แต่กูว่าต้องมีบางอย่างที่บ่น่าไว้ใจแล้ว ส่งคนไปจัดการปิดปากบักสมพงษ์เดี๋ยวนี่”

ขณะที่เข้มรีบส่งคนมาจัดการสมพงษ์ เป็นเวลาที่พวกทศพลกำลังหาทางช่วยจำปูนกับจำปีหลังจากแจ้งเบาะแสแหล่งกบดานของพ่อใหญ่คมกับทางตำรวจไปแล้ว

พ่อใหญ่คมเจ็บใจมากเมื่อรู้จากลูกน้องที่เฝ้าหน้ารีสอร์ตว่าตำรวจแห่มาเต็มไปหมด ข้างฝ่ายสมพงษ์ที่กำลังพยายามปลุกปล้ำจำปูนกับจำปีก็โดนพวกทศพลบุกจู่โจมเข้ามาทำให้ต้องหลบหนีออกจากบ้าน แล้วไปโดนมือปืนของพ่อใหญ่คมยิงบาดเจ็บและอาจโดนซ้ำถึงตายถ้าทศพลไม่เข้ามาขัดขวาง

ทศพลยิงมือปืนบาดเจ็บแต่มันหลบหนีไปได้ ส่วนสมพงษ์ที่โดนยิงเลือดท่วมนอนร้องครวญครางกลัวตายก็พยายามร้องขอความช่วยเหลือจากทศพล

“ช่วยฉันด้วย...ฉันยังไม่อยากตาย”

“แกตายไม่ได้หรอก ถ้าแกตายแม่ฉันก็ต้องติดคุกยาว ฉันไม่ให้แกตายเด็ดขาด”

ทศพลประคองสมพงษ์ลุกขึ้น...ส่วนในบ้าน ปั้น เสือ และแสวงกำลังช่วยจำปูนกับจำปีที่โดนทำร้ายจนหมดสติ

ooooooo

ชโลธรกับอีหล่ามาเยี่ยมแม่ป่อง ทุกคนต่างฝากความหวังไว้ที่ทศพล แต่จวนเจียนถึงเวลาที่ตำรวจต้องพาแม่ป่องไปส่งเรือนจำก็ยังไร้วี่แวว

แม่ป่องทำใจยอมรับทั้งน้ำตา ฝากฝังชโลธรช่วยดูแลครอบครัวของตน

“อีเหวิ่ง...แม่ฮักเจ้าคือลูกสาวของแม่คือกัน เจ้าอาจสิบ่ดีเต็มร้อย ส่วนดีๆก็มีน้อยกว่าสิบ แต่เจ้าก็ฮักแม่คือครอบครัวเจ้า แค่นี่แม่ก็พอใจแล้วที่สิฝากครอบครัวแม่ไว้กับเจ้า”

ชโลธรรับปาก แต่อีหล่าเอาแต่ร้องไห้จะไม่ยอมให้ตำรวจพาแม่ป่องไป

เมื่อตำรวจพาแม่ป่องออกมาขึ้นรถที่หน้าโรงพัก อีหล่าก็ยังสะอึกสะอื้นเดินตามขอร้องตำรวจจนชโลธรต้องจับตัวไว้

“อีหล่า...ให้แม่ไปเถอะ คุณแม่คะ หนูจะไปเยี่ยมคุณแม่ที่เรือนจำบ่อยๆค่ะ”

“ขอบใจหลายเด้ออีเหวิ่ง”

รถเคลื่อนออกไปแล้ว อีหล่าร้องไห้โฮ ชโลธรเองก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ กอดอีหล่าร้องไห้ไปด้วยกัน