ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

ที่บ้านพักในรีสอร์ต จำปูนกับจำปีโดนคุมขัง แต่สองสาวก็พยายามหนีออกมาเพื่อจะเอาโทรศัพท์ของตนที่โดนเข้มยึดไปคืนมา แต่กว่าจะสำเร็จก็ต้องหลอกล่อลูกน้องของพ่ออยู่นาน

เมื่อได้โทรศัพท์มาแล้ว จำปีจะโทร.หาแม่ป่องเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่พอเปิดเครื่องก็พบข้อความและรูปภาพหล่อๆของทศพล ข้อความนั้นสารภาพรักสองสาวอย่างหมดใจ บอกว่าตอนนี้เขาหย่ากับเมียแล้ว เขารู้สึกผิดที่มองข้ามความงามของสองพี่น้อง เขาอยากขอโทษและอยากพบพวกเธอมาก

สองสาวดีใจแทบร้องกรี๊ดถ้าไม่กลัวพวกบักเข้มได้ยิน พอจำปูนจะโทร.หาแม่ป่อง ก็พอดีพ่อใหญ่คมมาร้องเรียกลูกสาว ก็เลยหยุดชะงักไป พ่อใหญ่คมเข้ามาพร้อมนักบัญชีชื่อสมพงษ์ สองสาวเห็นแล้วตกใจ ไม่ชอบขี้หน้าหนุ่มใหญ่หื่นกามคนนี้เอาเสียเลย

เวลานั้นชโลธรกำลังตื่นเต้น รีบเอาโทรศัพท์ของแม่ป่องมาให้พวกทศพลดู

“จำปูนจำปีอ่านข้อความแล้ว แผนของฉันได้ผล”

ปั้นกับแสวงตื่นเต้นไปด้วย แต่ทศพลชะงักนิ่งสีหน้าครุ่นคิด

“แล้วสองคนนั่นตอบกลับมาว่าจังได๋ล่ะ”

“ยังไม่มีข้อความตอบกลับมาค่ะคุณพ่อ แค่เห็นว่าได้อ่านข้อความแล้ว พอจะโทร.กลับไปก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย”

“อ้าว แล้วสิมีประโยชน์หยังล่ะ อ่านแล้วแต่บ่ติดต่อกลับมา ก็เท่ากับว่ายังบ่มีหยังคืบหน้า”

“อย่าเพิ่งรีบใจร้อนสิคะอาแหวง ตอนนี้สองคนนั้นอาจจะยังไม่สะดวกตอบกลับก็ได้”

“อาจไม่สะดวกตอบกลับ หรือไม่ก็คนที่อ่านข้อความพวกนี้คือพ่อใหญ่คม ที่พออ่านเสร็จแล้วก็ไปนั่งหัวเราะเยาะพวกเรา...หมาจนตรอกจนต้องใช้วิธีนี้”

“นายพล!!”

“หรือถ้าเป็นจำปูนจำปีได้อ่านข้อความนี้จริงๆ แล้วจะหาทางหนีมาหาเราได้ยังไง แล้วเราจะเชื่อใจสองคนนั้นได้ยังไงว่าจะไม่ร่วมมือกับพ่อตัวเองมาเล่นงานเราอีก”

“เออว่ะ บักพลเว้ามาก็มีเหตุผล” แสวงคล้อยตาม

“ผมขอบคุณมากที่พยายามช่วย แต่ตอนนี้เวลาเหลือน้อยลงไปทุกที ผมคงจำเป็นต้องทำตามแผนของอาแหวง...ข้อยเห็นนำ ฟ้าวไปจัดการได้เลย” ทศพลพูดแล้วก็เดินออกไปด้วยสีหน้าจริงจัง ชโลธรสงสัยถามปั้นว่าแผนอะไร

“อย่าบังคับให้พ่อเว้าเลย พ่อเว้าบ่ได้ บักพลสั่งไว้”

“คุณพ่อพูดไม่ได้ งั้นอาแหวงเป็นคนคิด อาแหวงก็ต้องพูดได้ใช่ไหม”

“อาก็เว้าบ่ได้ เดี๋ยวบักพลเล่นงานอา เรื่องผัวเมีย อยากฮู้หยังไปเว้ากันบนเตียงโลด รับรองเดี๋ยวก็ฮู้เอง”

ชโลธรตามทศพลกลับมาที่บ้าน เห็นเขาบรรจุกระสุนใส่ปืนแล้วเหน็บเอวก็ยิ่งสงสัย

“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่านายคิดจะทำอะไร”

“ผมเสียเวลากับแผนของคุณมามากพอแล้ว ตอนนี้ผมไม่เหลือเวลาที่จะช่วยแม่ผมได้อีกแล้ว นอกจากต้องเสี่ยง”