ผู้บ่าวอินดี้ ยาหยีอินเตอร์

เวลานั้นแสวงพานลินีนั่งรถอีแต๊กไปกลางทุ่ง ไม่ได้จะไปส่งที่อนามัยอย่างที่บอก แต่หาทางเล่นงานเธอจนไม่เหลือคราบไฮโซชาวกรุง

นลินีโดนฝูงเป็ดที่อีหล่ากับทิพย์ไล่ต้อนมาล้อมหน้าล้อมหลังจนล้มลุกคลุกคลานแหกปากร้องด้วยความกลัวและขยะแขยงลั่นทุ่งนา แถมยังเผลอซดน้ำในกระติกที่ผสมน้ำปลาร้าเอาไว้ด้วย

เมื่อรู้เห็นว่าทั้งหมดเป็นฝีมือใคร นลินีวิ่งตามไปเอาเรื่องสองสาวที่เดินหัวเราะชอบใจมาที่รถอีแต๊กที่แสวงจอดไว้ให้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะนังหน้าจืด”

“ข้อยซื่อทิพย์ บ่ได้ซื่ออีหน้าจืด...ข้อยนี่ล่ะที่สั่งสอนเจ้า เจ้าสิได้ฮู้ว่าเจ้ามาอยู่ผิดที่แล้วนังฮ้ายปากแดง”

“หน็อย...ทำมาเป็นปากเก่ง กล้าทำก็กล้ารับ งั้นดีเลย ตรงๆไม่อ้อมค้อมแบบนี้แหละฉันจะได้เล่นงานได้สะใจหน่อย”

ทิพย์ไม่ทันระวังตัวโดนนลินีตบหน้าจนล้มลงหน้าชา อีหล่าโวยวายด้วยความโมโห

“มันเกินไปแล้วเด้อ มาตีเอื้อยของข้อย พ้อข้อยจักหน่อยเถาะ”

อีหล่าตั้งท่าจะเอาเรื่อง แต่เจอนลินีคว้าไม้เหมาะมือขึ้นมาชี้หน้า

“มาเลย อยากเจ็บตัวก็เข้ามาอีกคน ฉันไม่สนหรอกว่าจะเป็นเด็ก ถ้าแสบขนาดนี้ไม่ต้องรอให้โตเป็นสาวหรอก สั่งสอนซะตั้งแต่ตอนนี้แหละ”

นลินีกวัดแกว่งไม้ขู่ อีหล่าไม่กล้า ถอยห่างออกมาประคองทิพย์ ถามว่าไหวไหม

“เอื้อยบ่เป็นหยัง...บ่ต้องไปกัดกับเพิ่นดอกอีหล่า มันบ่คุ้มดอก”

“ดี...ฉลาดคิดขึ้นมาแบบนี้จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว แต่เรื่องนี้ไม่จบแน่” นลินีตาไวเห็นกุญแจรถอีแต๊กตกอยู่บนพื้นก็รีบคว้าเอาไว้ “ฉันจะไปฟ้องพี่หมอว่าพวกแกแกล้งอะไรฉันไว้บ้าง พี่หมอจะได้รู้ว่า

คนที่เขาควรสงสารคือฉัน ไม่ใช่พวกแก นังหน้าจืด”

นลินีเอากุญแจไปสตาร์ตรถอีแต๊ก แต่ตัวเองขับไม่เป็นเลยเก้ๆกังๆ

“ให้ซอยขับพาไปส่งเบาะ” อีหล่าตะโกน

“ไม่ต้อง แค่นี้กระจอก รถราคาเป็นล้าน

ฉันยังขับได้เลย” นลินีอวดเก่ง แต่ออกรถไปได้ครู่เดียวก็ร้องลั่นว่าเบรกยังไง เธอไม่สามารถบังคับรถได้ รถพุ่งไปชนต้นไม้ใหญ่ข้างทางเสียงดังสนั่น

อีกพักใหญ่ๆชาวบ้านประคองนลินีในสภาพหัวแตก เนื้อตัวมอมแมมเข้ามาที่อนามัย หมอภัชตกใจมองเลยไปที่ทิพย์และอีหล่า ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมนลินีถึงได้บาดเจ็บมาขนาดนี้

“บ่มีหยังดอกค่ะ ก็แค่เวรกรรมตามทันคนสันดานบ่ดีซำนั่น บ่ฮอดตายดอก”

ทิพย์ตอบประชดแล้วพาอีหล่าออกไป หมอภัชไม่เข้าใจ รีบบอกชาวบ้านให้ช่วยพาคนเจ็บเข้ามาข้างใน

ooooooo