ตอนที่ 1
“บ่แม่น! ลูกบ้านข้อยถืกเจ้านี่ล่ะใส่ฮ้าย ข้อยกำลังหาทางซอยอยู่ต่างหาก” ผู้ใหญ่ค้านเสียงแข็ง
ป่องดุผัวว่าเรื่องใหญ่บานปลายถึงจังหวัดจะซวยถึงตัวแล้วยังปกป้องคนผิดอยู่อีก พ่อใหญ่คมได้ทีพูดเอาดีใส่ตัวและเอาใจป่องว่า ตนรีบมาเตือนด้วยความหวังดี ผู้ใหญ่ควรลาออกก่อนถูกปลดให้เสียชื่อวงศ์ตระกูล ป่องขอบคุณพ่อใหญ่คมที่มาเตือน ตนก็คิดมานานแล้วอยากให้ปั้นเลิกเป็นผู้ใหญ่บ้านเหมือนกัน
“อีป่อง!!!”
ผู้ใหญ่ปั้นฉุนขาด แต่ป่องไม่สนใจ ฝ่ายพ่อใหญ่คมยิ้มในหน้าอย่างสมใจ
ooooooo
ผู้ใหญ่ปั้นเจ็บใจที่ถูกพ่อใหญ่คมลอบกัดถึงขั้นจะบีบให้ลาออกประกาศว่า “กูบ่ลาออกเด็ดขาด!”
อีหล่าเห็นพ่อฮึดฮัดก็เตือนให้ระวังเกิดเป็นอะไรไปจะไม่มีใครปกป้องบ้านเรา เซียงก็ว่าตอนนี้ผู้ใหญ่ถูกต้อนใกล้จะจนตรอกแล้ว ควรคิดหาทางรับมือกับเพิ่นมากกว่า ผู้ใหญ่บอกว่าตนไม่จนตรอก ถ้าหายเมื่อไหร่จะจัดการกับมือตัวเองให้ดู
แสวงกับเซียงเห็นว่าเส้นสายฝ่ายพ่อใหญ่คมแข็งแรงขึ้นทุกที ต้องยอมรับว่าผู้ใหญ่หัวเดียวกระเทียมลีบเข้าทุกที ศึกครั้งนี้รับมือคนเดียวคงไม่รอดแน่ ผู้ใหญ่หนักใจว่าจะหาใครมาปกป้องโคกอีเกิ้งได้ แสวงบอกว่ามีคนหนึ่งเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ใหญ่แท้ๆ ผู้ใหญ่ลืมไปแล้วหรือ
“เจ้าหมายถึง...บักพล!?” ผู้ใหญ่ตาลุก
หารู้ไม่ว่าที่กองฟาง บักเข้มกับบักจกลูกน้องพ่อใหญ่คมซุ่มฟังอยู่ มันมองหน้ากันแล้วรีบกลับไปรายงานพ่อใหญ่คม บักจกเสนอว่าให้ส่งมือปืนไปเก็บผู้ใหญ่เสียจะได้จบๆไป พ่อใหญ่คมว่าลูกปืนนัดเดียวราคาไม่เท่าไหร่ยิงพวกไม่มีค่าก็คุ้ม แต่อย่างผู้ใหญ่ปั้นถ้าตายเพราะลูกปืนตนมีแต่สร้างปัญหา ตนจ่ายเท่าไหร่ก็ไม่คุ้ม พ่อใหญ่คมตาเจ้าเล่ห์บอกสมุนทั้งสองว่า
“ในเมื่อใช้ไม่แข็งบ่ได้ ก็ต้องใช้ไม่อ่อน ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายโต”
พ่อใหญ่คมสั่งสองบักนั่นให้ไปตามจำปูนกับจำปีมาเดี๋ยวนี้
แล้วพ่อใหญ่คมก็ไปหาป่องที่เป็นเจ้าภาพจัดทอดกฐินหาเงินซ่อมโบสถ์ แต่ปีนี้คงได้ไม่พอซ่อม พ่อใหญ่จึงบริจาคเงินซ่อมให้ทั้งหมด ป่องสาธุ ชมว่าอ้ายเป็นคนดีอย่างนี้เมื่อไหร่ผัวตนจะหายชังเสียที เท่านั้นไม่พอ พ่อใหญ่ยังพูดถึงสัญญากับป่องว่าเมื่อมีลูกก็จะให้กินดองกัน ตอนนี้ลูกแฝดของตนก็โตเป็นสาวและสวยจึงมาทวงสัญญา จะยกทั้งสองคนให้เป็นสะใภ้แม่ป่องเหมาไปโลด
ป่องตื่นเต้นดีใจที่จะได้สะใภ้ทีเดียวสองคน พ่อใหญ่คมบอกว่าเดี๋ยวจะเรียกให้มาเบิ่งว่าโตเป็นสาวแล้วงามปานได๋ แล้วร้องเรียกจำปูนกับจำปีให้ออกมาไหว้แม่ป่องไวๆ