เพลิงพระนาง

เรือนแก้วได้เป็นสนมของเจ้าหลวงม่านฟ้าและได้อยู่คุ้มใหม่อย่างสุขสบาย แต่ไม่ค่อยได้พบม่านฟ้าเพราะปิ่นมณีคอยขัดขวาง

เมื่อลูกสาวอยากพบม่านฟ้า ท้าววงษาจึงช่วยเหลือด้วยการออกอุบายให้อนัญทิพย์กับปิ่นมณีไปถือศีลที่วัดหลวงเป็นเวลาเจ็ดวัน เพื่อความผาสุกและคงอยู่ต่อไปของเมืองทิพย์ ซึ่งเวลานี้ดวงเมืองไม่ดีนัก จะคงอยู่หรือพินาศขึ้นอยู่กับผู้มีอำนาจในแผ่นดินนี้

ขุนเวียงรู้ทันและไม่พอใจการกระทำของท้าววงษาที่ตนเชื่อว่ามักใหญ่ใฝ่สูง จึงพูดเตือนสติ แต่กลายเป็นว่าทำให้สองพ่อลูกไม่พอใจ วางแผนกำจัดขุนเวียงโดยโยนความผิดให้ว่ารีดนาทาเร้นราษฎรและหมายเป็นขบถ ม่านฟ้าสั่งจำตรุ แต่ท้าววงษายิงขุนเวียงตายเสียก่อน

นายฮาสตกลงใจยกทัพไปเมืองมีดตามคำขอของตองนวล ครองภพซึ่งนั่งเมืองไม่หวั่น ตั้งใจนำตองแปงที่จำตรุไว้เป็นตัวประกัน เสกขรที่หายจากบาดเจ็บก็เห็นด้วย แต่ขอให้ครองภพอย่ารุนแรงกับพวกเมืองทิพย์ หากจำเป็นต้องปะทะกันขอให้เสียเลือดเสียเนื้อน้อยที่สุด

ตั้งแต่ปิ่นมณีไปถือศีล เรือนแก้วมีโอกาสใกล้ชิดม่านฟ้ามากขึ้น นางปรุงเมรัยให้เขากินจนเมามายและหลงใหลในตัวนางมากขึ้น เรณุมาศรู้เห็นแต่ไม่อาจต้านทานความมักใหญ่ใฝ่สูงของเรือนแก้วได้

ที่เมืองมีด ตองแปงเพิ่งรู้ว่าเจ้าฟ้าผู้เป็นตาตายแล้ว ด้วยน้ำมือครองภพ เขาโกรธแค้นจะให้พวกดั้งขอมาฆ่า แต่ครองภพบอกว่ากำลังจะส่งเขากลับเมืองทิพย์ ทำให้ตองแปงดีใจเพราะอยากเจอตองนวล โดยไม่รู้ว่าเป็นแผนการของครองภพ

อนัญทิพย์กับปิ่นมณีถือศีลครบเจ็ดวันก็กลับเข้าพระนคร อนัญทิพย์ล่วงรู้ในความมักใหญ่ใฝ่สูงของ

ท้าววงษากับเรือนแก้ว จึงเรียกปิ่นมณีมาหารือในคุ้มของตนต่อหน้าบัวไหล

“ที่แม่ให้เจ้ามาที่คุ้มแม่คืนนี้เพราะไม่ต้องการให้แพร่งพรายไปที่ใด”

“ข้ากำลังกลัดกลุ้มเรื่องเจ้าพี่กับอีเรือนแก้ว เจ้าแม่มีการอันใดก็รับสั่งมาเถิดเจ้าค่ะ”

“ก็เรื่องนี้แหละ แม่ว่าเราสองคนหลงกลไอ้วงษาแล้วล่ะ มันหลอกให้เราไปถือศีล ทั้งที่ตลอดสามวันแม่ไม่เห็นตนบุญเลย แทนที่ตนบุญจะมาเทศน์สอนเรา กลับไม่เห็นหน้า”

“จริงด้วยสิเจ้าคะ”

“อีข้าไทในคุ้มแม่มันหาความมาได้ว่าท้าววงษาหลอกตนบุญไปทำพิธีบวงสรวงที่พระธาตุเจ้ากลางป่า”

“เลว...มันต้องการอันใด”

“คงเป็นไปตามคำของขุนเวียงก่อนตาย ท้าววงษาเหิมเกริมมักใหญ่ใฝ่สูงหมายเป็นเจ้าหลวง...เจ้าคิดอ่านอย่างใดก็ตรองดู”

“คนเยี่ยงมันกับอีเรือนแก้ว หาควรตายดีไม่”

แรงอาฆาตของปิ่นมณีทำให้นางรุดไปยังคุ้มหลวง ถามหาม่านฟ้า แต่เรณุมาศบอกว่าไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว ปิ่นมณีแน่ใจทันทีว่าเขาต้องไปคุ้มเรือนแก้ว จะตามไปเอาเรื่องก็พอดีเจอเรือนแก้วนั่งเสลี่ยงหลวงผ่านสวนดอก

สองฝ่ายแขวะกันไปมาอยู่ครู่หนึ่ง แต่ปิ่นมณีมีบัวไหลเป็นลูกคู่ก็เลยเหนือกว่าเรือนแก้ว สองคนช่วยกันรุมด่าจนเรือนแก้วสู้ไม่ไหว เป็นฝ่ายล่าถอยไปด้วยความเจ็บแค้น

ooooooo

ถึงวันที่นายฮาสยกทัพจากเมืองทิพย์ไปเมืองมีดตามคำขอของตองนวล อนัญทิพย์ไม่พอใจ ยืนมองตองนวลที่ชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูเมือง

เฟืองหันไปเห็นอนัญทิพย์ก็รีบบอกนายของตนให้รู้ตัว “เจ้านาง...เจ้านางอนัญทิพย์เสด็จมาเจ้าค่ะ”

ตองนวลปรายตามองแล้วทำไม่สนใจ กระทั่งเสลี่ยงของอนัญทิพย์เคลื่อนมาใกล้ จึงเห็นสายตาชิงชังรังเกียจของอนัญทิพย์อย่างชัดเจน

“มาส่งผัวไปทัพรึตองนวล”

“อย่ามาหาความเลยเจ้าทิพย์...วาสนาคนเรามีขึ้นมีลง เจ้าควรทำใจยอมรับเสียบ้าง”

“วาสนาที่ยอมเอาตัวเข้าแลกจนได้ชื่อว่าเป็นหญิงสองผัวข้าไม่ต้องการ”

“อีทิพย์...อย่าให้กูได้เป็นใหญ่ก่อนนะ กูสั่งฆ่ามึงแน่ มึงรู้หรือไม่ ที่กูต้องใช้นายฮาสนำทัพดั้งขอไปตีเมืองพ่อกู ก็เพราะไอ้ครองภพมันจับตองแปงลูกกูจำตรุ มันฆ่าพ่อกูแล้วนั่งตั่งทองเป็นเจ้าหลวงเมืองมีด มึงก็เป็นแม่คน หากผู้ใดทำกับลูกเยี่ยงนี้ มึงจะปล่อยไปรึ”

อนัญทิพย์ได้ยินว่าครองภพเป็นเจ้าหลวงเมืองมีดก็ตะลึงคาดไม่ถึง รีบไปเล่าให้พวกเมืองคุ้มฟัง เครือออนบอกว่าตนเคยได้ยินข่าวนี้มาเช่นกันตอนไปหาข่าวคะนองกับปะแดง แต่เมืองคุ้มไม่เชื่อ เพราะถ้าเป็นเรื่องจริงแสงตาต้องส่งข่าวมาบอกตนแล้ว

“แต่ถ้าครองภพได้เป็นเจ้าหลวงเมืองมีดจริง

เจ้าจะว่าอย่างใด” ริมบึงถามอนัญทิพย์

“ข้ารึจะว่าอย่างใด ก็ยินดีกับวาสนาของเจ้าด้วย มีลูกเป็นเจ้าหลวง ถึงจะเป็นเมืองเล็กๆหลังเขา แต่ก็ดีกว่าเป็นแม่ทัพคุมไพร่พลที่เมืองทิพย์ ข่าวนี้คงทำให้เจ้านอนไม่หลับเลยใช่หรือไม่ ริมบึง”

“ขอบน้ำใจเจ้ามากที่คิดดีกับข้าและลูกข้า”

“ถ้าเช่นนั้นก็ฟังให้ดีทุกคน หากวันใดที่ทัพเมืองมีดยกทัพมาตีเมืองทิพย์...ทุกคนที่นี่ต้องตาย”

อนัญทิพย์พูดเด็ดขาดแล้วลุกขึ้นยืนหน้าตึงไม่ไหว้ใคร สำเภางามทนไม่ไหวด่าทันที

“กูนึกว่าศีลที่มึงไปถือมาสามวันเจ็ดวันจะดับไฟในตัวมึงได้ ที่แท้มึงก็ยังเป็นเพลิงที่พร้อมเผาไหม้ทุกคนอยู่”

“ก็ผู้ใดที่ทำให้ข้าเป็นเยี่ยงนี้ หากไม่ใช่เจ้าพี่เมืองคุ้มกับพระพันปี ตรองดูสิ ผู้ใดกันที่ใส่เขี้ยวใส่งาให้ข้า”

ยอกย้อนแล้วอนัญทิพย์ก็เชิดหน้าจากไป มุ่งไปหาปิ่นมณี แต่เจอเรณุมาศบอกข่าวดีว่าปิ่นมณีท้อง แทนที่อนัญทิพย์จะยินดี กลับต่อว่าปิ่นมณีว่า หน้าสิ่วหน้าขวานเจ้าก็ยังมาท้อง

“เจ้าพี่อยากได้ลูกชาย ข้าก็ท้อง...หาไม่อีเรือนแก้วมันท้องก่อนข้า ข้าจะทำอย่างใด”

“แม่ก็บอกเจ้าแล้วว่าไอ้วงษากับอีเรือนแก้วมันคิดคดอย่างใด เจ้าก็ไม่หาทางกำจัดมัน”

เรณุมาศหน้าเสีย ปิ่นมณีเห็นแล้วไม่พอใจ ถามว่า

“ทนฟังไม่ได้รึเรณุมาศ...ฮึ! ข้าลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ข้าต้องทำให้มันไม่มีโอกาสท้อง”

“แต่ยังมีเรื่องใหญ่กว่านั้น”

“อันใดหรือเจ้าแม่”

“ทัพเมืองมีด...ไอ้ครองภพมันนั่งตั่งทองเมืองมีด”

ปิ่นมณีคาดไม่ถึง แล้วหลังจากนั้นไม่นานก็วาง อำนาจว่าราชการในหอคำแทนม่านฟ้า

“เพลานี้เจ้าหลวงกำลังทรงพระภารกิจสำคัญ ข้าจึงต้องว่าราชการแทน พวกท่านคงทราบแล้วว่าเรื่องทัพเมืองมีดที่ปะทะกองทัพดั้งขออยู่เนืองๆที่ชายแดนเมืองทิพย์ แต่การสำคัญกว่านั้นก็คือเจ้าครองภพ เจ้าหลวงเมืองมีดพระองค์ใหม่อาจนำทัพเข้าตีเมืองทิพย์ได้ ท้าววงษาจงนำทหารไปกุมตัวเจ้านางเครือออน เจ้านางริมบึง และเจ้านางทองพญาจำตรุไว้เป็นตัวประกัน”

เรณุมาศจะท้วงพี่สาว แต่อนัญทิพย์ชิงพูดเสียก่อนว่า “วินิจฉัยของพระมหาเทวีเจ้าสมควรแล้ว...มีผู้ใดเห็นต่างจากพระมหาเทวีเจ้าหรือไม่”

บรรดาขุนนางก้มหน้านิ่ง แต่ไม่กี่อึดใจก็ถวายบังคมแล้วเปล่งเสียงพร้อมกัน “เห็นชอบด้วยเกล้าพระเจ้าข้า”

ooooooo

ปิ่นมณีใช้กลอุบายจับกุมทองพญา เครือออน ริมบึงเป็นตัวประกันไว้ต่อรองกับพวกเมืองมีดที่กำลังยกทัพมาและวางแผนกำจัดท้าววงษากับเรือนแก้วในเวลาเดียวกัน

ท้าววงษารู้ทันจึงเร่งพาเรือนแก้วหนีลงเรือ แต่ตั้งใจจะย้อนกลับมาเมืองทิพย์อีกครั้งหลังจากนายฮาสได้นั่งเมือง จากนั้นจะสนับสนุนให้เรือนแก้วได้เป็นเมียนายฮาส

แต่แผนทั้งหมดของท้าววงษาไปไม่ถึงฝั่งฝัน เพราะในระหว่างพาเรือนแก้วหนีไปนั้น ปิ่นมณีส่งคนมาลอบยิงเขาตายพร้อมลูกน้อง มีเรือนแก้วรอดชีวิตเพียงคนเดียว แล้วบังเอิญไปพบกับกลุ่มของนายฮาส ความสวยความสาวของนางทำให้นายฮาสพึงพอใจ กอปรกับนางหมดที่พึ่ง จึงยอมเป็นเมียเขาเพื่อความอยู่รอดของตนเอง

เรณุมาศรับรู้ถึงความเหี้ยมโหดของปิ่นมณีที่ฆ่าคนเป็นผักปลา แต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง แค่เอ่ยปากก็โดนพี่สาวข่มขู่จะเอาชีวิต แม้แต่เรื่องจับตัวพวกทองพญา เรณุมาศก็ล่วงรู้ว่าเป็นแผนร้ายของปิ่นมณี

เมื่อเรือนแก้วหายไป ม่านฟ้าซึ่งกำลังหลงใหลนางก็ร้อนใจ ตองนวลฉวยโอกาสนี้พูดความจริง ทำให้ม่านฟ้ายิ่งเกลียดชังปิ่นมณีจนแทบไม่อยากมองหน้า

ภายในเมืองทิพย์ระส่ำระสายหนัก ราษฎรรับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยจึงพากันอพยพหนีไป เมื่อครองภพยกทัพมาโดยมีตองแปงเป็นตัวประกัน ส่วนปิ่นมณีก็มีทองพญา เครือออน และริมบึงเป็นตัวประกัน สองฝ่ายเกิดการปะทะกัน ครองภพเจ้าหลวงเมืองมีดดวลดาบกับม่านฟ้าเจ้าหลวงเมืองทิพย์ ขณะนั้นพวกดั้งขอก็ส่งทหารมาปิดล้อม และประกาศให้ทุกคนวางอาวุธ

ตองนวลสะใจที่นายฮาสกุมอำนาจเมืองทิพย์ได้ในที่สุด เมืองคุ้มแม้จะเศร้าใจในชะตากรรมของเมืองทิพย์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปคือได้พบเสกขร

หลังจากกุมอำนาจ นายฮาสเรียกทุกคนมาที่หอคำ โดยมีทหารดั้งขอถือปืนคอยควบคุมสถานการณ์

“ขอบน้ำใจทุกคนที่มาประชุมกันในหอคำวันนี้ แม้นเมืองทิพย์จะตกเป็นของดั้งขอแล้ว แต่ดั้งขอก็ยังปรารถนาที่จะให้เมืองทิพย์ใช้ชีวิตดังเดิม เพียงแต่บางคนต้องถูกกุมตัวไปเมืองรัตนคีรี สถานีการค้าของดั้งขอ”

ผู้ที่ต้องถูกกุมตัวไปรัตนคีรีมีม่านฟ้า ปิ่นมณี เรณุ-มาศ อนัญทิพย์ เสกขร และเมืองคุ้ม ทุกคนที่ถูกนายฮาสเอ่ยชื่อต่างหน้าซีด อนัญทิพย์โวยวายไม่ยอมไป นายฮาสพูดเด็ดขาดว่า

“นี่คือเกียรติสูงสุดที่ดั้งขอมีให้แก่ทุกท่าน หรือว่าอยากถูกจำตรุไปจนตาย...ส่วนเจ้าหลวงคนต่อไปที่จะนั่งเมืองปกครองเมืองทิพย์ภายใต้การปรึกษาของดั้งขอก็คือ...”

“หามีผู้ใดเหมาะควรเท่าตองแปงลูกข้าไม่”

สิ้นเสียงของตองนวล นายฮาสประกาศทันทีว่า “เจ้าหลวงครองภพ” ตองนวลไม่พอใจแหวขึ้น

“นายฮาสไม่ยุติธรรมเลย ไม่เห็นหรือว่าลูกข้าเกือบตายเพราะมัน มันเอาลูกข้าใส่กรงมาเป็นเป้ากระสุน ลูกข้าภักดีต่อดั้งขอมาตลอด ดั้งขอต้องปูนบำเหน็จรางวัลให้ลูกข้า”

นายฮาสไม่สนใจตองนวล เมื่อสำเภางามถามว่าตนต้องไปรัตนคีรีด้วยหรือไม่ นายฮาสเห็นควรให้นางตามลูกหลานไป แต่ทองพญาห่วงทั้งย่าและพ่อแม่ที่อายุมากแล้วจึงขอร้อง แต่นายฮาสไม่ยินยอม แถมเอาริมบึงไปด้วยอีกคนเพื่อเป็นตัวประกันไม่ให้ครองภพกล้าก่อขบถหรือกระด้างกระเดื่องต่อดั้งขอ ส่วนแก้วอากาศกับเก็ตถวาได้อยู่เมืองทิพย์เหมือนเดิม

เครือออนเสียใจอย่างสุดซึ้งเมื่อรู้จากครองภพว่าลูกผัวของตนตายแล้ว ขณะที่ทองพญาโชคดีที่ครองภพกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ต้องเป็นเจ้าหลวงเมืองทิพย์ให้พวกดั้งขอชี้นำ ส่วนตองนวลนั้นผิดหวังแทบบ้า ผลักไสนายฮาสที่ย่างกรายมาในคุ้มของตน

“เมื่อไม่ตั้งตองแปงลูกข้าเป็นเจ้าหลวงก็ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่ ข้าไม่น่าหลงเชื่อเจ้าเลย”

“รู้ตัวว่าโง่ก็ดีแล้ว ข้ามันก็แค่ตัวแทนจากรัฐบาลตัวเล็กๆ หามีอำนาจอันใดไม่ รัฐบาลสั่งอย่างใดข้าก็ต้องทำตามอย่างนั้น”

ตองแปงได้ยินเสียงเอะอะ รีบออกจากห้องมาพร้อมปืนสั้นตั้งท่าจะยิงนายฮาส แต่โดนนายฮาสยิงสวนตายคาที่ ตองนวลเสียใจกอดศพลูกร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด

วันถัดมาครองภพในฐานะเจ้าหลวงองค์ใหม่ของเมืองทิพย์ และทองพญาพระมหาเทวีเจ้า ต้องเสด็จเลียบพระนครตามจารีต ซึ่งนายฮาสสั่งจัดเตรียมผู้คนและเสลี่ยงไว้พร้อม แต่ครองภพกลับปฏิเสธ

“ข้าจัดให้ตามจารีตของเมืองท่านแล้ว...เมื่อไม่ปรารถนาก็ตามพระทัย แต่ข้าใคร่รู้ว่าเหตุใดเจ้าหลวงจึงไม่ยอมเสด็จ”

“ข้ายังมีเกียรติยศอยู่หรือ หากต้องนั่งบนเสลี่ยงโดยมีทหารดั้งขออยู่ในขบวน”

“ก็เพลานี้เมืองทิพย์ตกเป็นเมืองขึ้นของดั้งขอแล้วนี่ เชิญเสด็จเถิด อย่าทำให้ข้าต้องวุ่นวายไปมากกว่านี้”

น้ำเสียงของนายฮาสขุ่นมัวไม่พอใจ ท่าทางก็ข่มขู่ จนทองพญาต้องสะกิดครองภพให้ทำตาม แต่พอเห็นทหารดั้งขอถือธงนำขบวน ครองภพก็ชะงักอย่างรับไม่ได้

“ธงของแผ่นดินดั้งขอ...เชิญเสด็จ” นายฮาสกระตุ้นอีกครั้ง ครองภพสบตาทองพญาแล้วจำใจเดินไปขึ้นนั่งเสลี่ยง ต่างครุ่นคิดอยู่ในใจด้วยความเศร้าหมองและแค้นเคืองว่า

“ตำแหน่งพระมหาเทวีเจ้าจะมีความหมายอย่างใด ในเมื่อเราต้องเป็นข้าแผ่นดินอื่น”

“นี่ข้าเป็นเจ้าหลวงที่พวกมันอุปโลกน์ขึ้นมาเพื่อจะได้เข้ามากอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเมืองทิพย์หรือนี่...ผีหลวง อภัยให้ข้าด้วยเถิด”

ooooooo