เพลิงพรางเทียน

“ใช่...ในเมื่ออดีตมันแก้ไขไม่ได้ ฉันก็ต้องเดินไปข้างหน้า”

“รีบไปกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณกลับที่ประตูท้ายเวียง”

หลุยส์อุ้มกลินท์ขึ้นหลังม้ามุ่งหน้าไปที่เขตกำแพงเมือง ตลอดทางกลินท์นิ่งเงียบจนหลุยส์ถามว่าไหวไหม กลินท์ขอบคุณหลุยส์ที่อยู่เคียงข้างตนตลอดเวลาไม่ว่าตนจะทำเรื่องงี่เง่าแค่ไหนก็มีเขาเพียงคนเดียวที่เข้าใจตนมาตลอด ถามหลุยส์ว่า

“หลุยส์รู้ไหม ก่อนที่ฉันจะรู้จักคุณ ฉันไม่เคยเกลียดตัวเองเท่านี้มาก่อนเลย”

“ถ้าคุณเกลียดตัวเอง มันจะไปลำบากคนที่รักคุณนะ” กลินท์ถามว่าทำไมล่ะ “เพราะเขาจะรักคุณเพิ่มมากขึ้นอีกหนึ่งเท่า รักเผื่อตัวคุณเองไง เหมือนที่ผมทำอยู่...เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่รักตัวเองแล้ว เพราะผมไม่อนุญาต”

กลินท์ยิ้มทั้งน้ำตา กอดหลุยส์ไว้แน่น หลุยส์กระตุกม้าให้วิ่งต่อไป พอถึงประตูเชียงใหม่ หลุยส์

บอกกลินท์ให้ดูแลตัวเองพลางเอื้อมมือแตะบาดแผลอย่างเป็นห่วง

“คุณก็เหมือนกัน ดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะ เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่ไม่ต้องเป็นห่วง ยังไงอีกฟากประตูนั้นคุณก็รออยู่เหมือนกัน” กลินท์เขย่งขึ้นหอมแก้มหลุยส์อย่างซาบซึ้งแทนคำขอบคุณ “ขอบคุณนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ฝากดูแลแม่และพี่สาวฉันด้วย หวังว่าสักวันแม่คำป้อจะเข้าใจฉันนะ”

“โชคดีนะเทียนคำ...”

ฝ่ายแม่ชีธารทองที่นั่งสมาธิที่วัด แม่ชีอยู่ในภาวะว้าวุ่นใจไม่น้อย...พึมพำ

“ลูกต้องปลอดภัยนะแก้ว...แม่ขอส่งผลบุญถึงแก้วให้ปลอดภัย”

ooooooo

ก่อนจากกัน กลินท์ถอดสร้อยที่สร้อยสังวาลให้หลุยส์ บอกว่า

“ไม่ว่าคุณจะเชื่อในพระเจ้า หรือจะเชื่อในพระรัตนตรัย แต่ฉันอยากให้สร้อยเส้นนี้กับคุณ...สร้อยเส้นนี้ปกป้องฉันจากภยันตรายมาหลายครั้ง ฉันอยากให้คุณเก็บไว้เป็นตัวแทนของฉัน”

กลินท์เอาสร้อยใส่มือหลุยส์ หลุยส์กำสร้อยไว้แน่น เหมือนยอมรับสร้อยเส้นนั้น กลินท์ถอนใจโล่งอกที่ 

หลุยส์ยอมรับสร้อย แต่ก็ใจหายอย่างบอกไม่ถูก เหลือบมองหลุยส์ด้วยความรักและห่วงอาลัย บอกน้ำตาคลอ

“ฉันรักคุณ!”

พูดแล้วกลินท์วิ่งไปที่ประตู เห็นแสงขาวส่องทางและเสียงกลองอึกทึกดังขึ้นเหมือนวันที่กลินท์ข้ามผ่านอดีตในครั้งแรก

กลินท์หันมองหลุยส์เห็นเขาตะโกนเรียกแต่เธอไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร พลันร่างกลินท์ก็ถูกแสงสีขาวดูดหายไป หลุยส์กำสร้อยไว้แน่นมองตามปรากฏการณ์นั้นอย่างตื่นเต้น

เช้านี้ สายป่านกับเน่ากำลังใส่บาตรที่ประตูเชียงใหม่ ต้องตาเบิกโพลงเมื่อเห็นประกายทองสว่างจ้าอยู่กลางประตูพร้อมกับร่างของกลินท์ที่ยืนโซเซ เห็นปิ่นทองปักที่มวยผมเด่นชัด

“ลินท์!!”