เพลิงพรางเทียน

คำป้อถามว่าไม่รักแม่แล้วหรือถึงจะไป

“รัก...รักมากจ้ะ แต่เทียนคำลูกสาวของแม่

ตายจากแม่ไปนานแล้ว ฉันเป็นเพียงผู้ประสานดวงจิตของเทียนคำให้กลับมาแก้แค้น ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปยังโลกของฉัน แต่ฉันจะจำแม่ และพี่อุ่นเฮือนไว้ตลอดไป...

ฉันลาก่อนนะแม่”

“ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักเอ็งนะเทียนคำ แม่รักเอ็งยิ่งกว่าชีวิตของแม่ แต่เวลานี้ในเมื่อเอ็งก็ไม่ใช่เทียนคำ

คนเดิมแล้ว ก็อยู่ด้วยกันเสียที่นี่เถอะ”

ขณะกลินท์กำลังงงๆนั้น คำป้อเอามีดจากชายพกแทงกลางหลังคามีดไว้อย่างนั้นจนกลินท์ร้องลั่น อุ่นเฮือนวิ่งมาเห็นถามแม่ว่าแทงเทียนคำทำไม

“แม่ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ในเมื่อเอ็งเป็นตัวซวย ตัวหายนะ กลับมามีแต่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเลวร้ายลงไป แม่เลยต้องทำ”

“ฉันกำลังจะไปแล้วแม่”

กลินท์น้ำตาไหลเสียใจอย่างที่สุด บอกคำป้อว่าพวกเขาทำร้ายตนก่อน แต่ตอนนี้ตนสำนึกแล้วและกำลังจะไป คำป้อพูดอย่างเจ็บปวดว่า

“ไปเพื่ออะไร ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างพังพินาศย่อยยับไปหมดแล้วเพราะเอ็ง ข้าตัดสินใจแล้ว ถ้าลูกของข้ามันคือตัวหายนะ ข้าในฐานะแม่ แม่ที่เลี้ยงเอ็งมากับมือ ถึงจะเจ็บปวดแค่ไหน ข้าก็ต้องแก้ปัญหา”

คำป้อดึงมีดออกมาจะแทงซ้ำ อุ่นเฮือนดึงมีดไว้อ้อนวอนแม่ให้ปล่อยมันไปเถอะ บอกกลินท์ให้รีบหนีไป กลินท์น้ำตาไหลพรากเอ่ยลาแม่กับอุ่นเฮือน อุ่นเฮือนพยุงร่างคำป้อที่ทรุดกับพื้นร้องไห้ไปด้วยกัน

กลินท์พยายามพาร่างโชกเลือดไปทางที่จะไปประตูเมือง แต่ไม่ทันถึงก็หมดสติเสียก่อน...

ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ สายป่านกับเน่าเป็นห่วงกลินท์ที่หายไปและเบนก็ยังไม่ฟื้น สายป่านจะไปตามหากลินท์ เน่าจะไปด้วย โดยจะฝากเบนไว้กับพยาบาล บอกสายป่านว่า

“พรุ่งนี้เราบินไปเชียงใหม่แล้วก็ไปรอลินท์ที่ประตูเชียงใหม่ เพราะเบนเคยบอกว่าลินท์เข้าออกได้ประตูละครั้ง ประตูเชียงใหม่เป็นประตูสุดท้ายที่ลินท์ใช้ผ่านเข้าออกมิติ”

“ถ้าดวงจิตของคุณเจอลินท์ คุณต้องกลับมาพร้อมลินท์นะเบน” สายป่านบอกเบนที่ยังนอนนิ่ง

ooooooo

เช้าตรู่กลินท์รู้สึกตัวก็ได้ยินเสียงม้าย่ำมา พอเสียงม้าหยุดก็มีคนกระโดดลงมา หลุยส์นั่นเอง!

หลุยส์เห็นกลินท์นอนจมกองเลือดอยู่ก็ถลาเข้าประคอง บอกว่าเธอถูกแทงและจะพาไปหาพ่อครูหลวง

“ไม่...ทิ้งฉันไว้ที่นี่ คุณไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก ฉันมันตัวหายนะ ตัวซวย ไปสิ”

“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น โชคดีที่แผลไม่ลึก คนที่แทงคงไม่ได้กะทำให้คุณตายหรอก” กลินท์บอกว่าแต่เขาเกลียดจนไม่อยากให้ตนมีชีวิตอยู่ “แต่ผมอยากให้คุณอยู่ คุณต้องกลับไปยังโลกของคุณ ที่นี่คุณอาจจะทำทุกอย่างพังพินาศหมด แต่ในโลกของคุณ คุณสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ”