เพลิงพรางเทียน

แต่เมื่อหทัยเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบผ้าเช็ดหน้าก็ทำตลับทองแบบโบราณตก พอเปิดตลับ ทั้งหทัยและปีเตอร์ก็ตะลึง หทัยพึมพำ “มาอยู่นี่ได้ยังไง?” พลางหยิบสร้อยเส้นเดียวกับที่กลินท์ให้เบนไว้ก่อนจากมา หทัยเล่าอย่างทึ่งว่าก่อนหน้านี้ สร้อยเส้นนี้หายไปหาเท่าไรก็ไม่เจอ แล้วเล่าอย่างตื่นเต้นว่า

“ขนาดก่อนเดินทางกลับมา แม่ก็ไหว้พระอธิษฐานขอให้หาเจอ แต่แล้วจู่ๆสร้อยเส้นนี้กลับมาอยู่ในกระเป๋าของแม่ได้ยังไงไม่รู้”

กลินท์ขอดูสร้อย บอกว่านี่เป็นสร้อยที่ตนให้หลุยส์ไว้ก่อนเราจะจากกัน ตนมั่นใจว่าใช่ บอกหทัยว่า

“ลินท์คิดว่าหลุยส์กำลังส่งสัญญาณมาค่ะ” กลินท์ตาเป็นประกายอย่างมีความหวังบอกว่า “เบนจะต้องฟื้นค่ะแม่”

กลินท์วิ่งไปที่เตียงของเบน ทุกคนตามไปอย่างตื่นเต้น กลินท์จับมือเบน ชูสร้อยขึ้นบอก

“หลุยส์ คุณจำสร้อยเส้นนี้ได้ใช่ไหม ไม่ว่าคุณจะเชื่อในพระเจ้าหรือเชื่อในพระรัตนตรัย อย่าลืมนะว่าฉันเคยบอกกับคุณว่ายังไง”

ในนิมิต เบนเอื้อมมือไปรับสร้อยจากหลุยส์

“ฉันบอกคุณให้เชื่อใจฉัน ฉันรักคุณนะ คุณต้องพาเบนกลับมาหาฉันนะ ได้ยินไหมหลุยส์ คุณต้องพาเบนกลับมาหาฉัน เพราะคุณสองคนคือดวงจิตเดียวกัน คุณต้องพาเบนกลับมาหาฉัน”

กลินท์บอกขณะซบหน้ากับมือเบนที่เธอกุมอยู่ว่า

“เบน...ฉันทิ้งอดีตทุกอย่างหมดแล้ว คุณต้องกลับมาหาฉัน!”

ในนิมิต...เบนรับสร้อยจากหลุยส์ จังหวะที่มือของทั้งสองโดนกัน ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงของพ่อ แม่ กลินท์และสายป่านร้องเรียก

“เบน...เบน...เบน...”

เบนได้ยินเสียงเรียก นึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน เบนเงยหน้ามองหลุยส์ หลุยส์พยักหน้าให้แทนคำพูด

ทันใดนั้นเกิดแสงจ้าขึ้นบริเวณที่ทั้งสองยืนอยู่

จนภาพทั้งสองเลือนหายไป

ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นทันที เบนฟื้นขึ้นมาท่ามกลางความดีใจของทุกคน ในมือของกลินท์กับเบนยังกุมสร้อยอยู่ หทัยบอกเบนว่า

“สวมสร้อยไว้นะลูก แม่คิดว่าคุณชวดอยากให้สร้อยอยู่กับตัวลูก”

เน่ากลับคอนโด พอเข้าห้องก็รู้สึกวังเวงอย่างประหลาด พอดีสายป่านอยู่ที่หน้าห้องเบนโทร.เข้ามาบอกอย่างตื่นเต้นว่าเบนฟื้นแล้ว เน่าดีใจมาก สายป่านบอกว่าตนยังตื่นเต้นขนลุกไปหมด เร่งเน่าให้รีบมาจะได้คุยกัน

เน่ากวาดตาดูไปรอบห้อง เพิ่งสังเกตเห็นว่าข้าวของของหนิมหายไปหมดแล้ว!

ooooooo

วันนี้อินทร์กลับบ้าน เขามองบ้านที่ไม่ได้กลับมานาน ใจก็นึกถึงปติมาว่ามาดูแลและปรนนิบัติ

อย่างเอาใจทั้งอาหารการกินและชีวิตประจำวัน พลันก็หลุดจากความคิดคำนึงเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เป็นสายจากสรวงถามว่าอยู่ไหน พออินทร์บอกว่าอยู่บ้านก็บอกว่าพ่อก็หายห่วง

“พรุ่งนี้...ผมว่าจะไปเยี่ยมติ๊”

“ฝากบอกติ๊ด้วย...ขอให้ติ๊แข็งแรงหายเร็วๆ ไว้เดี๋ยวพ่อจะตามไปเยี่ยม”