ตอนที่ 11
หลุยส์เล่าว่า วันนั้นพ่อครูหลวงมาช่วยตน ท่านขอร้องกับทางเจ้าหลวงให้ปล่อยตน รับประกันว่าถ้ายังไม่มีการตัดสินคดีความทางมิชชันนารีจะไม่พาตนหนีไปไหน เจ้าหลวงท่านคงเกรงใจพ่อครูหลวงอยู่บ้าง อีกอย่างตนก็ไม่มีความผิดอะไรชัดเจน
ท่านจึงยอมผ่อนปรนและเลื่อนการตัดสินออกไป
“ฉันจะไปด้วย ฉันจะไปเป็นพยานให้คุณเอง
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะไม่ทิ้งคุณอีกแล้วหลุยส์” กลินท์จับมือหลุยส์แน่นพูดอย่างเด็ดเดี่ยว
ที่คุ้มเวียงสวรรค์...เจ้าเวียงสวรรค์ยังนอนไม่ได้สติ เจ้าน้อยนั่งกุมขมับอย่างคิดอะไรไม่ออก เจ้าช่อเอื้องนั่งมองเจ้าเวียงสวรรค์อย่างเป็นห่วง แต่อีกมุมหนึ่ง
เจ้าวงเดือนนั่งจับตาดูอย่างประเมินสถานการณ์
แววตาแฝงความร้อนรนปนความสะใจ
ครู่หนึ่งเจ้าช่อเอื้องลุกออกไป เจ้าวงเดือนถามว่าเจ้าน้อยอยู่คนเดียวได้ไหมตนจะออกไปกับเจ้าแม่
เจ้าน้อยพยักหน้า ครู่เดียวคำแปงก็ยกสำรับอาหารเข้ามา เจ้าน้อยบอกว่าตนยังไม่หิว คำแปงถามว่าเจ้าแม่กับเจ้าวงเดือนไปไหนกันหรือ เจ้าน้อยบอกว่าตนไม่ได้ถาม แต่ไม่อยู่บ้างก็ดี อยู่ก็เอาแต่ประชดประชันเรื่องเทียนคำน่าเบื่อ! นึกได้ถามว่าได้ข่าวเทียนคำบ้างหรือเปล่า
“ข้าไปดูที่บ้านมันทุกวัน แต่ไม่มีวี่แววเทียนคำมันเลยขอรับเจ้าน้อย”
“มันหายไปข้าก็คิดถึงมัน แต่ถ้ามันกลับมาก็ไม่รู้จะโดนลงโทษอะไรบ้าง” เจ้าน้อยพึมพำเครียด
ooooooo
เจ้าช่อเอื้องบ่นอย่างหนักใจว่าเจ้าเวียงสวรรค์ยังไม่ฟื้นตนก็ไม่รู้จะทำยังไง เจ้าวงเดือนเป่าหูใส่ร้ายว่าเจ้าพ่อต้องโดนของของอีเทียนคำแน่นอน เจ้าช่อเอื้องบอกว่าเทียนคำมันไม่ได้ทำ
“มันทำเจ้าค่ะ...อย่างแรกมันทำผิดจารีตประเพณีทำให้ผีปู่ผีย่าไม่พอใจ มันลักลอบสมสู่กับเจ้าน้อย ให้ท่าไอ้สิงห์ รวมถึงมันอาจจะมีอะไรเกินเลยกับหมอฝรั่งดั้งขอคนนั้นแล้วก็เป็นได้”
เจ้าวงเดือนเห็นเจ้าช่อเอื้องฟังอย่างสนใจก็ใส่ไคล้ต่อว่า มันยังเล่นของให้เจ้าน้อยและเจ้าพ่อหลงใหล
“อีสารเลว” เจ้าช่อเอื้องด่าเจ้าวงเดือนได้ทีเสี้ยมต่อว่า
“เรื่องที่มันนำมาอ้างว่าเจ้าพ่อเคยสัญญากับหนานแก้ว ห้ามทำร้ายมันกับครอบครัว มันคงเป็นอุบายหลอกทุกคน แล้วดูสิคะ...ขนาดเจ้าพ่อโดนของของมันแล้ว มันยังทำร้ายเจ้าพ่อได้อีก”
เจ้าช่อเอื้องแค้นประกาศว่าแม่จะไม่ยอมให้มันทำร้ายฝ่ายเดียว เราต้องรีบไปหาเจ้าพ่อน้ำทิพย์เพื่อหาวิธีแก้ ล้างแค้นเอาคืนอีเทียนคำ แล้วเรียกไพคาให้เตรียมพุ่มพานดอกไม้ตนจะไปหาเจ้าพ่อน้ำทิพย์ แต่จะไปไหว้ขอขมาปู่ย่าก่อน เดี๋ยวเจอกัน แล้วเข้าบ้านไป