เพลิงพรางเทียน

ฝ่ายเน่าก็ยังคงอยู่กับตำรากองโตหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ บอกกลินท์ว่าไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับหมอหลุยส์โดยตรง เจอแต่ข้อมูลของมิชชันนารี ไม่รู้จะเกี่ยวข้องกับหมอหลุยส์หรือเปล่า กลินท์จ้องหน้าเน่าเป๋ง

เน่าเล่าว่า หลังจากที่พ่อหลวงพาครอบครัวมาอยู่เชียงใหม่ได้หนึ่งปี ศาสนทูตโจนธานวิลสันกับครอบครัวก็เดินทางมากรุงเทพฯเพื่อมาช่วยงานของพ่อครูหลวงและแม่ครูหลวง ยิ่งนานวันชาวบ้านชาวเมืองยิ่งกล่าวขวัญถึงคุณงามความดี จนพ่อครูหลวงกับ

แม่ครูหลวงกลายเป็นขวัญใจของชาวบ้านชาวเมืองเชียงใหม่ ทำให้เจ้าหลวงเชียงใหม่ไม่พอใจอย่างยิ่ง

เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่ชาวบ้าน เจ้าหลวงจึงตัดไฟเสียแต่ต้นลมสั่งประหารชีวิตน้อยสุริยะและ

หนานชัยข้อหาละทิ้งศาสนาพุทธเข้าเป็นคริสเตียน กลินท์ฟังแล้วเอะใจว่าหรือตนจะเป็นชนวนเหตุในครั้งนี้ด้วย แล้วหลุยส์ล่ะ หลุยส์จะเป็นยังไง?

เหมือนตัดสินใจอะไรได้ฉับพลัน กลินท์บอกเน่ากับสายป่านว่าถ้าตนไม่อยู่เธอสองคนอย่าทิ้งเบนนะ บอกว่าวันนี้เหนื่อยมากขอกลับไปก่อน แล้วขอลงไป

ฝากเบนกับคุณพยาบาลข้างล่าง

กลินท์ลงไปนานจนเน่าเอะใจ สายป่านจึงลงไปถามพยาบาลว่าเห็นกลินท์ไหม พยาบาลบอกว่ามาฝากให้ช่วยดูแลเบนแล้วก็ลงลิฟต์ไป แต่ที่แท้

กลินท์ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว สายป่านขึ้นไปบอกเน่าว่าเราถูกลินท์หลอกอีกแล้ว ต่างมองเบนที่ยังนอนไม่รู้เรื่องอยู่ที่เตียงอย่างเป็นห่วง

ooooooo

คืนนี้เอง...กลินท์ในชุดล้านนามีปิ่นปักผมไป

ที่ประตูเชียงใหม่ มองประตูนึกในใจ

“ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ฉันจะมีโอกาสมาแก้ไขในสิ่งที่ฉันทำ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองลูกด้วยเทอญ” กลินท์ยกมือไหว้แล้วก้าวผ่านประตูไป

คืนเดียวกัน เน่าที่นั่งทำงานในโน้ตบุ๊กร้องเรียกสายป่านที่นอนบนโซฟาอย่างตื่นเต้นบอกว่ามีคนแชร์ภาพลินท์อยู่ที่ประตูเชียงใหม่ สายป่านลุกพรวดไปดูเห็นลินท์อยู่ที่ประตูเชียงใหม่จริงๆ

กลินท์เข้าประตูเชียงใหม่ไปอย่างตื่นเต้นเมื่อ

รู้ว่าได้ย้อนสู่อดีตแล้ว พอเร่งฝีเท้าเข้าไปก็ชะงักเมื่อมี

เสียงม้าเดินมา กลินท์หลบแต่กลับได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นหู

“เทียนคำ”

“หลุยส์...”

หลุยส์โดดจากหลังม้า กลินท์ปราดเข้าไปจับคลำเนื้อตัวหลุยส์ร้องอย่างตื่นเต้นว่าเขายังไม่ตาย โผเข้ากอดหลุยส์แน่น หลุยส์ตอบดีใจไม่น้อยกว่ากันว่า

“ไม่ใช่ไม่ตายอย่างเดียว ผมยังมารอคุณที่นี่ทุกวันตามที่สัญญากับคุณไว้”

“แล้ววันนั้นคุณเป็นยังไงบ้างคะ”

หลุยส์หน้าเครียดทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ต้องเผชิญในวันนั้น...