ตอนที่ 11
เจ้าน้อยเงียบ เจ้าวงเดือนกระซิบให้เจ้าน้อยบอกว่าเทียนคำเอายาจากหมอฝรั่งให้เจ้าพ่อกิน มันกะจะฆ่า เจ้าพ่อโดยมีหมอหลุยส์สมรู้ร่วมคิด พอเห็นเจ้าน้อยนิ่ง เจ้าวงเดือนสั่ง
“มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าน้อยต้องพูดความจริงเจ้าค่ะ เลิกให้ความเมตตาคนร้ายได้แล้ว”
“ว่าไง เจ้าน้อย” น้อยพุทธวงศ์ถามย้ำ
ooooooo
เจ้าน้อยนิ่งอึ้ง เพราะจริงๆแล้วไม่รู้เรื่องอะไรและไม่อยากให้ร้ายใคร แต่ถูกกดดันจนต้องพูดว่าพ่อกินยาของเทียนคำที่บอกว่าได้จากหมอฝรั่งแล้วพ่อก็ไม่ฟื้นอีกเลย “ข้าเกรงว่าหมอฝรั่งจะมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้”
น้อยพุทธวงศ์ถามหลุยส์ว่ายังไง หลุยส์บอกว่าตนให้ยาเทียนคำจริงแต่ไม่ใช่ยาพิษ เจ้าวงเดือนโพล่งค้านว่า “ไม่จริง!”
พ่อครูหลวงจึงขอใช้สิทธิ์ในฐานะที่หลุยส์เป็นคนของศาสนจักรอธิบายความจริง น้อยพุทธวงศ์เชิญ พ่อครูหลวงแดเนียลจึงเดินออกมา เจ้าวงเดือนมองอย่างหวาดระแวงกลัวพ่อครูหลวงจะช่วยหลุยส์กับเทียนคำ
พ่อครูหลวงพูดออกตัวว่าตนไม่ได้เข้าข้างคนของเรา แต่ยาของเราไม่มีตัวไหนที่เป็นยาพิษแน่นอน หลุยส์ก็ยืนยันว่ายานั้นเทียนคำกินพิสูจน์แล้วก็ไม่เป็นอะไร ตนสงสัยว่าเหตุใดคนที่นี่ถึงได้ปักใจเชื่อว่าที่เจ้าเวียงสวรรค์ทรุดหนักเพราะยาพิษ
เจ้าวงเดือนโต้ว่าเพราะเทียนคำร้ายกาจแต่คนนอกไม่รู้ สงสัยว่าทำไมคนนอกอย่างท่านถึงได้มาจุ้นวุ่นวายเรื่องภายในคุ้มของเราโดยเฉพาะยุ่งกับเทียนคำ หลุยส์บอกว่าเพราะตนรู้ว่าเทียนคำโดนคนในคุ้มนี้อิจฉาและทำร้าย ถูกลอบฆ่าหลายครั้งแล้ว
พ่อครูหลวงเสนอว่าจะดีกว่าไหมถ้าหาตัวผู้หญิงคนนี้ให้เจอแล้วค่อยตัดสินความ เพราะพูดกันเองอย่างนี้ป่วยการที่เราจะคาดเดากันเอง
ทั้งเจ้าวงเดือนและไพคาบอกว่ามันไม่มาเพราะมันไม่ใช่คน มันเป็นหมอผีมีคาถาอาคมเหมือนกับพ่อครูหลวงนั่นแหละ ให้ระวังไว้อีกไม่นานเวียงเชียงใหม่จะกลายเป็นพวกเขาหมด แม้พ่อครูหลวงจะอธิบายว่าไม่ใช่อย่างนั้น เจ้าวงเดือนก็ตะแบงว่า
“ไม่รู้ล่ะ ตราบใดที่อีเทียนคำมันไม่มารับผิด ข้าจะเชื่อว่าคณะมิชชันนารีเป็นพวกหมอผีที่คิดไม่ดีกับเวียงเชียงใหม่”
“ข้ามาแล้ว” กลินท์ปรากฏตัวประกาศลั่น “ปล่อยพวกหมอฝรั่งไปเถอะ พวกเขาไม่เกี่ยวกับสิ่งที่ฉันทำหรอก ฉันก็แค่หลอกให้เขาไปส่งเท่านั้นเอง”
เจ้าวงเดือนบอกให้น้อยพุทธวงศ์จับกลินท์ทันที กลินท์ถามทุกคนในที่นั้นว่าพวกท่านไม่สงสัยหรือว่าเจ้าเวียงสวรรค์อาจมีคนคิดปองร้ายใส่คาถาให้เจ้าเรือนไม่ฟื้น เจ้าวงเดือนลุกมาตะโกนว่ามันนั่นแหละเป็นผีเป็นผู้ร้ายให้เอาไปกุดหัวเลย