ตอนที่ 1
เมื่อเข้าห้องพักกลินท์ยังตกอยู่ในภวังค์รัก จนสายป่านเหน็บเอาตรงๆว่า
“มากับผัวคนอื่นเนี่ยความสุขมันทะลักออกมาเลยนะลินท์” กลินท์พูดอย่างไม่พอใจว่านี่มาเที่ยวกันนะ ตนไม่อยากมีเรื่อง “ยังไง ‘เรื่องต้องมี’ ตั้งแต่เธอมากับผัวคนอื่นแล้วล่ะลินท์”
กลินท์หงุดหงิดถอดเสื้อดึงปิ่นปักผมวางที่โต๊ะกระแทกกระทั้นจนปิ่นตกไม่รู้ตัว กลินท์หันมาโต้สายป่านอย่างหงุดหงิดว่า
“ฉันถามทีเถอะ คนเราไม่มีสิทธิ์เริ่มต้นใหม่เลยเหรอ ในเมื่ออินทร์กับพี่ติ๊เขาไม่ได้รักกันแล้ว”
“เริ่มได้ถ้าเขาเลิกกันแล้วจริงๆ แต่นี่เขายังไม่เลิกกันเธอทำอย่างนี้ยังไงมันก็แย่งผัวคนอื่นลินท์ แล้วถ้าอินทร์เขารักเธอจริงๆ เขาจะไม่มีวันทำให้เธอ ‘เสื่อมเสีย’
นี่อะไรชวนมาเที่ยวปารีส ถ้าฉันไม่มาด้วย ป่านนี้เธอกับเขาเป็นอะไรกันไปแล้ว เธอก็ชอบกินปลานะ อย่าโง่สิลินท์ อย่าโง่!!”
กลินท์หงายนอนบนเตียงเครียด ร้องออกมาอย่างอึดอัดขัดใจว่า
“โอ๊ยยยย! อธิบายจนตายเธอก็ไม่เข้าใจ”
“แน่นอน! ฉันไม่มีทางเข้าใจตรรกะของพวกเมียน้อย เลิกหาข้ออ้างเข้าข้างตัวเองเพื่อแย่งผัวคนอื่นได้แล้วลินท์” สายป่านตัดบทแล้วเดินออกจากห้องปิดประตูโครม
แต่ขณะเดินผ่านหน้าห้องอินทร์ สายป่านได้ยินเสียงประตูห้องอินทร์เปิด พอหันไปมองเห็นอินทร์เดินออกจากห้องตรงไปที่ห้องกลินท์ สายป่านหน้าเครียดเดินย้อนกลับไปที่ห้องอย่างเร็ว
ooooooo
กลินท์นอนก่ายหน้าผากมองเพดานห้องอย่างกลุ้มใจมาก ปิ่นทองยังตกอยู่ที่พื้นตามเดิม
ครู่หนึ่งเพดานห้องที่สวยหรูของโรงแรมค่อยๆกลายเป็นสีเทาก่อนที่จะเป็นสีดำไปทั้งเพดานอย่างเร็ว
กลินท์ตกใจเบิกตากว้าง ในขณะที่ร่างกายก็เหมือนถูกตรึงอยู่กับที่!
พริบตานั้นเพดานค่อยๆหย่อนลงมา กลายเป็นต้นไม้ใหญ่ทะมึนน่ากลัว พร้อมกับร่างของเทียนคำในชุดสกปรกมอมแมมเต็มไปด้วยบาดแผล หน้าตาโกรธแค้นเละเทะจนไม่อาจรู้ได้ว่าเค้าโครงหน้าเดิมเป็นอย่างไร เทียนคำพุ่งตัวออกมา ทิ้งร่างเหมือนผูกคอตาย!
กลินท์กรี๊ดสุดเสียงเมื่อหน้าของเทียนคำที่ห้อยลงมาห่างจากหน้ากลินท์เพียงแค่ฝ่ามือ! ดวงตาเทียนคำจ้องกลินท์อย่างโกรธแค้น กลินท์ได้แต่ร้องกรี๊ดๆๆ ตัวสั่นอยู่บนเตียง
ทันใดนั้นอินทร์เปิดประตูเข้ามา เห็นกลินท์ร้องกรี๊ดตัวสั่นก็พุ่งเข้าไปกอดเรียกกลินท์ๆๆ พอกลินท์รู้สึกตัวก็กอดอินทร์แน่น พอดีสายป่านเข้ามาเห็นทั้งสองกอดกันกลมอยู่บนเตียง
พนักงานโรงแรมเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น
สายป่านบอกว่าไม่มีอะไร พนักงานโรงแรมมองเข้าไปในห้อง เห็นหนุ่มสาวกอดกันกลมอยู่บนเตียงจึงเดินกลับไป