เพลิงพรางเทียน

เบนอุ้มกลินท์ไปยังอีกห้อง ทั้งสายป่านและเบนถามกลินท์ว่าเกิดอะไรขึ้น กลินท์ตอบงงๆว่าเมื่อกี๊รู้สึกเหมือนคนจะฆ่าตน คลำที่หน้าอกเหมือนยังรู้สึกเจ็บ

แพมเดินเข้ามามองกลินท์พูดอย่างสมเพชว่า สงสัยจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรซะละมั้ง สายป่านไม่พอใจถามว่าทำไมพูดอย่างนี้

“เอ๊า! ก็หรือไม่จริง กลินท์ก็ไม่ใช่คนดีซักหน่อย ตั้งหน้าตั้งตาแย่งผัวชาวบ้านเขา มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะต้องมี ‘เจ้ากรรมนายเวร’ คอยตามมารังควาน”

แพมจงใจฉีกหน้ากลินท์ต่อหน้าเบน พูดลอยๆว่านี่ถ้าลินท์รู้ว่างานนี้คุณแม่ของอินทร์จัดขึ้นเพื่อให้ลินท์เห็นกับตาว่าคุณอินทร์กับติ๊ยังรักกันอยู่ ลินท์จะกลั้นใจตายหรือเปล่า แฉว่ากลินท์ทำตัวเป็นแมวขโมยจะงาบคุณอินทร์ไปภูเก็ต

แพมแฉจนกลินท์กับสายป่านหน้าเสีย ก็หัวเราะเยาะว่าทุกคนยังเมตตาลินท์จึงไม่ปล่อยให้ไปภูเก็ตกันเลยจ้างป้าก็อตจัดงานขึ้นมาเตือนสติกลินท์ ท่านจึงเลือกให้ลินท์มาร่วมงานเพื่อฉีกหน้าลินท์โดยเฉพาะ

แพมแฉแล้วหมุนตัวออกไป กลินท์โกรธจนกำมือแน่น จิกตามองตามอย่างเดือดดาล

ดุษฎียังเร่งให้อินทร์มางานเพื่อประกาศให้สังคมรู้ว่าอินทร์กับติ๊ยังรักกันดี ไม่ได้แยกกันอยู่ ปรามว่า

“ถ้าไม่อยากให้แม่โกรธก็รีบมาเดี๋ยวนี้!”

กลินท์ในชุดล้านนาสวยงาม แต่สีหน้าหม่นหมองเป็นทุกข์เมื่อคิดถึงเรื่องที่เห็น สายป่านเดินเข้ามากระซิบว่า เห็นไหมว่าการกระทำทุกอย่างส่งผลต่อผู้กระทำทั้งนั้น ชี้ตรงๆว่า

“ถ้าเธอไม่ไปยุ่งกับผัวเขา เธอก็ไม่ต้องตกอยู่ในเกมของพวกเขาแบบนี้หรอก” พูดแล้วเห็นกลินท์ทำหน้าเหมือนไม่สนใจถามว่าเธอฟังอยู่หรือเปล่า กลินท์ขอทำงานก่อนได้ไหมได้เวลาแล้ว เมื่อกลินท์พร้อม เบนจึงส่งมือให้ รับพาออกไปยังเสลี่ยงที่รออยู่ เบนบอกกลินท์ก่อนไปถึงเสลี่ยงว่า

“เต็มที่นะลินท์ ขบวนกลอง ขบวนช่างฟ้อนจะพาคุณข้ามถนนผ่านประตูท่าแพ พอไปถึงเขาจะวางเสลี่ยงลง คุณก็เดินจากเสลี่ยงถือพานเดินผ่านขบวนนางรำขึ้นไปบนเวที”

กลินท์พยักหน้ารับทั้งที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก

ooooooo