เงาบุญ

หลายคืนมาแล้วที่ สิตา (พิมประภา ตั้งประภาพร) ต้องตื่นขึ้นกลางดึกเพราะได้ยินเสียงโหยหวนแปลกประหลาด ฟังไม่ได้สรรพ เธอติดต่อสื่อสารกับใครไม่ค่อยได้ สัญญาณโทรศัพท์อับคลื่นตลอด ฟังวิทยุก็ติดๆ ดับๆ โทรทัศน์ภาพล้ม จนเพื่อนๆ ต้องเชิญให้สิตาอยู่ไกลจากเครื่องมือสื่อสารทั้งหลาย บางคนลงความเห็นว่า สิตาเป็นตัวป่วนคลื่นระดับ 5 จี

แต่สิ่งที่ทุกคนและรวมถึงสิตาไม่เห็นและไม่รู้ ก็คือ มีเปรตตนหนึ่ง พยายามขอส่วนบุญกับสิตาอยู่ด้วยความทุกข์ทรมาน เปรตตนนั้นก็คือ สุธีร์ (ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง) บิดาของสิตานั่นเอง สุธีร์ทำบาปบางอย่างเอาไว้ ตายไปชดใช้ในนรกมาแสนนานแล้ว ทว่าเวลาในนรกนั้นผ่านไปช้า ต่างกับเวลาบนโลก ทั้งที่สิตาเพิ่งจะสูญเสียพ่อไปได้เพียงเจ็ดวันเท่านั้นเอง แต่สุธีร์ลงไปใช้กรรมในนรกแล้วหลายร้อยปีนรก ยังไม่พ้นโทษ ต้องกลายกลับขึ้นมาเป็นเปรต ใช้ชีวิตอยู่ตรงกลางในภพภูมิที่ซ้อนทับอยู่บนโลกใบนี้ นั่นคือสิ่งที่สิตาได้ฟังมาจากปากของ พลู (ชาญณรงค์ ขันทีท้าว) หมอดูผู้กลัวผี แต่ก็มักจะเจอผีอยู่ตลอดเวลา ยิ่งกลัวยิ่งเห็น ยิ่งหลบยิ่งจ๊ะเอ๋ตลอด

สิตา ละทิ้งการเรียนระดับปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษทันที หลังทราบข่าวร้ายจาก ป้าสายใจ (นริสา พรหมสุภา) ญาติผู้ใหญ่ที่เธอนับถือ ว่า สุธีร์ บิดาของเธอยิงตัวตาย วรชน (อรรคพันธ์ นะมาตร์) ชายหนุ่มที่คบหาดูใจระหว่างศึกษาอยู่ที่อังกฤษรู้สึกการฆ่าตัวตายครั้งนี้มีเงื่อนงำบางอย่าง เขาเป็นห่วงสิตา จึงตัดสินใจสละทุนการศึกษาต่อระดับปริญญาเอก เดินทางกลับเมืองไทยพร้อมสิตา

สิตาฝันถึงเด็กหัวจุกอยู่บ่อยๆ ว่าจะมาขอเป็นลูก ซึ่งเด็กหัวจุกตนนั้นเป็นกุมารทองแสนซ่า คิดว่าตัวเองบารมีเก่งกล้าเต็มประดา ทั้งที่ความจริง มีอิทธิฤทธิ์งูๆ ปลาๆ ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้างอยู่ตลอดเวลา ไอ้จุก (ภคพล ตัณฑ์พาณิชย์) เป็นกุมารทองที่พลูรับอุปการะเอาไว้โดยไม่เต็มใจ เป็นไม้เบื่อไม้เมาทั้งรักทั้งชังกับพลูอยู่ตลอดเวลา

สุธีร์ เป็นข้าราชการระดับสูง ถูกสอบสวนคดีคอร์รัปชันที่ดินผืนใหญ่ในเขตปริมณฑล ว่าได้มาโดยมิชอบด้วยกฎหมาย ซ้ำยังถูกขุดคุ้ยเรื่องเงินตามน้ำและเงินใต้โต๊ะอีกหลายรายการ รัตติยา (อภิรดี ภวภูตานนท์) ผู้เป็นภรรยาคือตัวการที่ผลักดันให้สามีมัวหมองในชีวิตราชการ ก็เพราะเธอหลงเชื่อ พงศกร (กรเศก โคนินทร์) ชู้รักวัยหนุ่มหน้าตาดี หลังเกิดคดีแล้ว พงศกรก็ยุยงให้รัตติยายักย้ายถ่ายเทสมบัติ เพราะหากถูกยึดทรัพย์แล้ว จะได้ไม่ต้องล้มละลาย แต่ไม่สำเร็จ เพราะสุธีร์เซ็นพินัยกรรมให้สมบัติทั้งหมดตกเป็นของสิตา สุธีร์รู้เบื้องหลังอันโสมมของรัตติยา เกิดมีปากเสียงกันอย่างรุนแรง และตัดสินใจยิงตัวตายหนีความอับอาย รัตติยาบีบน้ำตาต่อหน้านักข่าวและโยนความผิดทั้งหมดให้แก่ความโลภของสามี

ซึ่งถ้าสิตาไม่ได้ความซุกซนของกุมารทอง เธออาจจะต้องติดร่างแหต้องคดีไปกับพ่อเธอด้วย เพราะหลักฐานเท็จที่มีผู้ไม่หวังดีป้ายผิดให้เธอ ซึ่งยังความประหลาดใจให้กับอรชุดา ที่หวังจะจัดการกับคนที่มีสิทธิ์ในกองมรดกของสุธีร์ให้สิ้นซาก ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับแผนการของเธอ ที่จะจัดการสิตากันแน่

สิตา ไม่สามารถติดต่อสื่อสารกับเปรตสุธีร์ได้ เพราะผลกรรมของสุธีร์นั้นใหญ่หลวงนัก พลูล่วงรู้มาว่า ถ้าสิตาสามารถทำบุญอุทิศส่วนกุศลระบุเปรตได้ครบทั้ง 12 ประเภท ผลบุญจึงจะตกถึงสุธีร์ให้พ้นจากการเป็นเปรตได้ สุธีร์นั้นเป็นเปรตที่น่าเวทนามาก ประทังความหิวโหยอยู่ด้วยการกินน้ำลาย กินเสมหะ กินอาเจียนเป็นอาหาร เรียกว่า วันตาสเปรต ไอ้จุกพยายามสื่อสารกับใครก็ไม่ได้ผล ไม่มีใครเห็นมันนอกจากพลูคนเดียว ไอ้จุกรู้ดีว่า ถ้าสิตาตกลงปลงใจกับวรชนเมื่อไหร่ มันจะถือโอกาสจองการเกิดเป็นคนอีกครั้ง บ่อยครั้งที่ไอ้จุกว่างจากก่อเรื่องก็จะไปหมั่นว่ายน้ำ พลูสงสัยว่าทำไมไอ้จุกตัวเปียก มันบอกซ้อมว่ายน้ำ เพราะมันต้อง ว่ายแข่งกับลูกอ๊อดตัวอื่นอีกเป็นล้านดวง ถ้าจะเข้าไปเกิดในรังไข่ของสิตา พลูได้แต่เอือมระอา ว่าไอ้จุกเลอะเทอะ ไอ้จุกหมั่นทำความดี พยายามเป็นตัวกลางระหว่างสุธีร์กับสิตาอยู่เนืองๆ แต่ก็เหมือนจะยิ่งช่วยยิ่งสร้างปัญหา รวมไปถึง ความรักของสิตากับวรชนด้วย ที่มันอยากจะได้เป็นพ่อเป็นแม่ซะเหลือเกิน

ขณะที่สิตาอยู่ในงานศพของบิดา โดยมีวรชนคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ บรรยากาศเป็นไปด้วยความเศร้าสลด อรชุดา (อมีนา พินิจ) ก็ปรากฏตัวขึ้นในงาน พงศกรแนะนำว่าคือน้องสาวแท้ๆ ของเขา แต่แท้ที่จริงคือภรรยาที่อยู่กินด้วยกันอย่างลับๆ มาระยะหนึ่งแล้ว รัตติยา รับอรชุดาเข้ามาอยู่ในบ้านอย่างให้เกียรติว่าเป็นน้องสาวของสามี แต่สายใจและบรรดาคนใช้ที่ภักดีต่อสุธีร์ต่างรับรู้กันดีว่าอรชุดาคือเมียที่แท้จริงของพงศกร อรชุดาวางอำนาจบาตรใหญ่ภายในบ้านจนเป็นที่อิดหนาระอาใจของทุกคน ผู้ที่กล้าต่อกรกับเธอมีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือ สายใจ สายใจเป็นคนชอบทำบุญ จึงมักแวะเวียนไปทำบุญที่วัดอยู่บ่อยๆ นางชวนสิตาไปวัดเพื่อทำบุญให้แก่สุธีร์ ทำให้รัตติยาไม่ค่อยพอใจ แต่พงศกรซึ่งหลงรักสิตาตั้งแต่วันแรกที่เห็น กลับเข้าข้างสิตา ทำให้รัตติยาวางใจว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มกับลูกเลี้ยงคงเข้ากันได้ ส่วนอรชุดารู้ทันสามีของตน จึงปรามพงศกรและตั้งตัวเป็นศัตรูของสิตาอย่างเปิดเผย

วรชน ซึ่งไม่ค่อยเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติเท่าไหร่นัก แต่ก็ขัดไม่ได้กับความต้องการพิสูจน์เพื่อช่วยพ่อของสิตา ทำให้ทั้งคู่ถูกตามรังควานโดยเปรตที่มีฤทธิ์มากและดุร้าย คือ มหิทธิกเปรต พลูและไอ้จุกมักจะเจอกับอิทธิฤทธิ์ของมหิทธิกเปรตอยู่บ่อยๆ ไอ้จุกเป็นมวยเด็กคนละรุ่นกับเปรตโอปปาติกะ จึงทำได้แต่พาไอ้พลูหนีอยู่ตลอด บางทีพาหายตัวหนี แต่ก็หายตัวไปได้แค่เมตรเดียว ประมาณว่า วิ่งหนีเอาเร็วกว่าไหมไอ้จุก

วัดที่สายใจกับสิตาไปทำบุญอยู่บนที่ดินผืนใหญ่ เจ้าปัญหาต้นเหตุที่ทำให้พ่อของเธอเสียชีวิต ซึ่งหลวงพ่ออาวุธ เป็นเจ้าอาวาสอยู่ หลวงพ่ออาวุธ (ฐาปกรณ์ ดิษยนันทน์) ปฏิบัติธรรมมานาน จึงแนะนำให้สิตามาปฏิบัติธรรมที่วัด สายใจตามมาปฏิบัติธรรมด้วย วรชนถือโอกาสตามมาดูแล ตกกลางดึกทุกคนได้ยินเสียงร้องหวีดแหลมของบรรดาเปรตที่ประสานเสียงโหยหวนกันระงม ด้วยปากของเปรตเล็กเท่ารูเข็ม ทำให้เสียงที่ลอดจากริมฝีปากเป็นเสียงแหลมบาดแก้วหู ยามเสียงเปรตหวีดร้อง หมาก็พากันหอนทั้งวัด สร้างความหวาดกลัวให้แก่ผู้มาปฏิบัติธรรมจำนวนมาก ซึ่งเปรตตนนั้นคือ สุจิมุขเปรต เป็นแฟนเก่าของพลู ที่ชอบด่าพระด่าเจ้า และยังคงตามขอส่วนบุญจากพลูอยู่ตลอดเวลา

วรชนซึ่งยังไม่มีโอกาสได้เห็นเปรตจังๆ ในขณะนี้ จึงถามว่า ถ้าเปรตมีจริง ทำไมหลวงพ่ออาวุธไม่ไล่เปรตไปซะ หลวงพ่อตอบว่า พระไล่ผีได้ แต่ไล่เปรตไม่ได้ เพราะเปรตไม่ใช่ผี แต่เป็นโอปปาติกะที่น่าสังเวชและทนทุกข์ทรมานกว่าผีมากนัก สิตายิ่งตั้งใจจะต้องสร้างกุศลให้พ่อยิ่งขึ้นไปอีก แม้ว่าจะตัดกรรมให้สุธีร์ไม่ได้ แต่อย่างน้อย ก็จะเป็นหนทางที่ปลดปล่อยพ่อของเธอได้

หลวงพ่ออาวุธ สามารถสื่อสารเห็นไอ้จุก และรู้ดีว่ามันกำลังจะได้ไปเกิดกับสิตา ถ้าการสะสมบุญเป็นไปอย่างถูกวิธี อีกทั้งหลวงพ่อยังรู้ด้วยว่า พลูนั้นถึงจะดูเป็นหมอผีเลอะเทอะ แต่ก็มีกุศลจิตจากชาติก่อน ช่วยให้เป็นคนดีอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าตัวพลูเองจะไม่ได้อยากจะช่วยเหลือใครสักเท่าไหร่ก็ตาม

หลวงพ่ออาวุธ สงสัยว่าเสียงหวีดร้องของบรรดาเปรตนั้นดังกว่าทุกครั้งที่มีญาติโยมอุทิศส่วนกุศลให้ จึงนั่งสมาธิตรวจดู ก็พบว่าสุธีร์กลายเป็นเปรตมารอรับส่วนบุญของสิตา และที่ดินกว้างใหญ่ข้างวัดนั้นมีอีกภพภูมิหนึ่งซ้อนอยู่ เรียกกันในภาษาพระว่า เมืองบังบด ซึ่งก็คือภพภูมิของเปรตนั่นเอง ยามกลางวัน ที่ดินรกร้างกลางกรุงนั้นจะเป็นชุมชนเล็กๆ บ้านเรือนมีสภาพเก่าโทรมแบบที่พักของคนงานก่อสร้าง และบรรดาเปรตที่อยู่ ณ แห่งนั้นจะปรากฏตัวเป็นคนยากจนเข็ญใจใช้ชีวิตปะปนกับคนทั่วไปได้ แต่ในยามกลางคืนจะกลายสภาพเป็นเปรต มีลักษณะแตกต่างกันไปตามแต่กรรมที่เคยก่อไว้ หลวงพ่ออาวุธแนะนำให้สายใจกับสิตาอุทิศบุญหลังจากปฏิบัติธรรมเสร็จ แต่สุธีร์ไม่ได้รับบุญที่ลูกสาวอุทิศให้เลย เพราะถูกเปรตอื่นแย่งชิงไปหมด ต้องอยู่กับความหิวโหยทุกข์ทรมาน ซึ่งเปรตที่คอยชิงเศษบุญจากสุธีร์อยู่เป็นประจำก็มีตัณหัฏฏิตเปรต คือ เปรตที่ถูกตัณหาเบียดเบียนจนเกิดทุกข์จากความหิวข้าวหิวน้ำอยู่เสมอ สุนิชฌามกเปรต คือ เปรตที่มีตัวดำเหมือนตอไม้ที่ถูกเผา สุตตังคเปรต คือ เปรตที่มีเล็บมือเล็บเท้ายาวและคมราวกับมีด ปัพพตังคเปรต คือ เปรตที่มีร่างกายสูงใหญ่เท่าขนาดของภูเขา

พงศกรบังคับรัตติยาให้เอาสมบัติต่างๆ ที่สุธีร์ยกให้สิตามาเป็นของตน แต่สิตาไม่ยอม วรชนก้าวเข้ามาปกป้องสิตาอย่างเปิดเผย โดยมี คชา (วรากร ศวัสกร) นายตำรวจหนุ่มคอยช่วยเหลือ คชาเป็นคนรักของ อนงค์นาฏ (บารมิตา สาครจันทร์) ครูสอนพละ เพื่อนรักของสิตาสมัยมัธยม เมื่อสิตามีพวกพ้องให้กำลังใจ ทำให้ อรชุดายุยงให้พงศกรหาทางใช้รัตติยาเป็นเครื่องมือด้วยวิธีการต่างๆ ด้วยความหลงชู้รัก ทำให้รัตติยาบังคับจิตใจสิตา จนสายใจต้องออกโรงต่อปากต่อคำด้วย แต่ต่อมาไม่นาน รัตติยาจับได้ว่าพงศกรกับอรชุดานั้นแท้จริงเป็นผัวเมียกัน จึงมีปากเสียงกับพงศกรอย่างรุนแรง รัตติยาตกบันไดคอหักตาย สิตาเสียใจมาก ในงานศพของรัตติยานั้น เสียงเปรตโหยหวนดังระงมทั้งวัด พระอาวุธรู้ว่าต่อไปนี้ จะไม่มีใครอยู่อย่างเป็นสุขอีกแล้ว ซึ่งรัตติยาได้ตายไปกลายเป็นเปรตกุณปาสเปรต คือ เปรตที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการกินซากศพคนหรือสัตว์ เป็นอาหารภพของเปรตกับมนุษย์ เกิดรอยแยก เพราะความที่ไอ้จุกพยายามพาสิตาหลบการหลอกหลอนของมหิทธิกเปรต ทำให้สิตาได้มีโอกาสเห็นสภาพที่แท้จริงของสุธีร์ ว่าลำบากและน่าเวทนาเพียงไหน สองพ่อลูกมีโอกาสได้สื่อสารกันเพียงไม่นาน ไอ้จุกก็ต้องพยายามพาสิตากลับไปโลกมนุษย์ให้ได้ ก่อนที่ประตูภพจะเหลื่อมทับปิดซ้อนกัน

รัตติยาตายไปเกิดอยู่ในภพภูมิเปรต ได้พบกับเปรตสุธีร์ เธอสำนึกผิด เปรตสองผัวเมียสัญญากันว่าจะปกป้องสิตาให้รอดพ้นจากอันตราย หลวงพ่ออาวุธพยายามช่วยเปรตทั้งสองแต่ช่วยไม่ได้ เพราะผู้ที่จะทำให้เปรตทั้งสองหลุดพ้นก็ต้องด้วยบุญบารมีของคนที่เป็นลูกเท่านั้น...เนื่องจากดวงจิตของเปรตทั้งสองผูกพันอยู่กับลูกสาวเพียงคนเดียว

อรชุดาแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าชอบวรชน และจงใจแย่งวรชนมาจากสิตาให้ได้ พงศกรรู้ แม้จะหึงหวง แต่ก็เป็นการเปิดโอกาสให้ตนได้ใกล้ชิดกับสิตา ซ้ำยังพบว่าหลวงพ่ออาวุธได้ทิ้งสมบัติไว้ให้แก่วรชนจำนวนมาก หากอรชุดาแย่งสมบัติมาจากวรชนได้ และพงศกรได้ครอบครองสมบัติของสิตา ก็จะทำให้ทั้งสองร่ำรวยไม่มีที่สิ้นสุด พงศกรพยายามล่วงเกินสิตา แต่เปรตรัตติยาก็ขัดขวางทุกครั้งไป ความวุ่นวายทวีมากขึ้น เมื่ออรชุดาต้องอุปการะ ช่วงโชติ (ถิร ชุติกุล) น้องชายของตนที่เมายาเสพติด ทะเลาะวิวาทกับพ่อเลี้ยง จนพ่อเลี้ยงวิ่งหนีและถูกรถชนตาย กลายเป็น คูถขาทกเปรต คือ เปรตที่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการกินอุจจาระต่างๆ เป็นอาหาร