ตอนที่ 15
“ตอนนี้มันจับตัวหลิวไป ผมรู้ว่ามันต้องการเก็บหลิวเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ” เสี่ยสวนบอกทำไม “เพราะเสี่ยเป็นคนเดียวที่จะช่วยหลิวได้ เสี่ยต้องมอบตัว เล่าทุกอย่างให้ตำรวจฟัง”
เสี่ยมนูญไม่ยอมทำ ไตรภพกำลังจะขู่แต่มีนาดึงโทรศัพท์ไปคุยเอง ขอร้องให้พ่อทำตามที่ไตรภพบอกเพราะครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ตนจะได้คุยกับพ่อ เสี่ยมนูญใจหายเข้าใจว่าลูกบุญธรรมจะฆ่าลูกสาวตน จึงด่าว่าด้วยคำหยาบคายเมื่อไตรภพดึงโทรศัพท์มาพูดเอง ไตรภพโต้
“จำได้ไหม คุณเคยเตือนผมว่า ถ้าอยากเป็นฝ่ายชนะตลอดไป จงอย่าให้ใครรู้จุดอ่อน ดูเหมือนคุณจะลืมเตือนตัวเอง”
“ถ้าลูกสาวฉันเป็นอะไร ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่...”
“ถึงคุณไม่บอกผมก็รู้ เอาเป็นว่าผมจะให้เวลาคุณคิด และจะรอฟังคำตอบอยู่บนดาดฟ้า แต่ลมบนนี้แรงชะมัด มิ้นเองก็ยังอ่อนแอ ถ้าหากทรงตัวไม่อยู่แล้วตกลงไป...ผมให้เวลาห้านาที” ไตรภพวางสายก่อนจะหันมากอดมีนาปลอบ “อดทนหน่อยนะมิ้น ทุกอย่างมันใกล้จบแล้ว”
ในขณะที่ปวัตรถือปืนเดินสอดส่ายสายตาเข้ามาในตึกร้าง แล้วรู้สึกเหมือนมีคนวิ่งผ่านหลังก็รีบวิ่งตามแต่ไม่เห็นตัว จึงท้าให้ออกมา ทันใดนั้นเองเขากลับถูกตีหัวสลบลง
ปวัตรฟื้นขึ้นมาเห็นลวิตาถูกมัดมือเท้ายืนหมิ่นเหม่อยู่ขอบตึก มีเชือกยาวมัดผูกติดกับเสาไว้ไม่ให้ตก ชายลึกลับขู่ลวิตาถ้าไม่บอกว่าธัมบ์ไดรฟ์อยู่ไหนจะซ้อมปวัตร เธอจึงยอมบอกว่าอยู่ในซิปในกระเป๋าถือ ชายลึกลับตะคอกให้ปวัตรลุกขึ้นเพื่อลงไปชั้นล่าง
“ฉันจะลงไปดูกับมันว่าของอยู่ในนั้นตามที่แกบอกจริงรึเปล่า ถ้าไม่มี...มันตาย”
ปวัตรถูกปืนจ่อให้ลงมาที่กองของที่ถูกเทออกจากกระเป๋าถือของลวิตา เปิดกระเป๋าดูช่องซิปตามที่เธอบอกก็เจอธัมบ์ไดรฟ์ ปวัตรให้ปล่อยลวิตา ชายลึกลับดึงธัมบ์ไดรฟ์จากมือเขา
“ฉันบอกแกตอนไหน ว่าถ้าได้ธัมบ์ไดรฟ์แล้วฉันจะปล่อยแกสองคน”
ปวัตรถูกซ้อมแล้วพาตัวขึ้นมาเหวี่ยงลงพื้น เขากระเสือกกระสนไปกอดลวิตาเอาไว้
“รักกันมากขนาดนี้ งั้นฉันจัดให้ตายไปพร้อมๆกัน”
“แกมันไม่มีสัจจะ ได้ธัมบ์ไดรฟ์ไปแล้ว ยังจะฆ่าพวกเราอีกทำไม” ลวิตาโวย
“เพราะแกสองคนรู้มากเกินไปยังไงล่ะ...ฉันจะฆ่าใครก่อนดีน้า...” ปวัตรเอาตัวบังลวิตา “ฮ่าๆๆ
เชื่อแล้วว่ารักกันมากจริงๆ งั้นเอางี้ดีกว่า ฉันจะให้โอกาสแกสองคน ถ้าแกโชคดีก็อาจจะรอดตาย” ชายลึกลับเก็บปืนดึงมีดสั้นออกมาเดินเข้าหา ปวัตรตัดสินใจพุ่งเข้าแย่งมีดคำรามลั่น
“ฉันไม่มีวันยอมให้แกฆ่าหลิวหรือฆ่าใครอีก ถ้าวันนี้ต้องมีคนตาย คนคนนั้นต้องเป็นแก”