ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ปวัตรยิ่งงงว่าคือใคร...ในขณะที่ลวิตานอนหมดสติอยู่บนพื้น ชายลึกลับเทกระเป๋าเธอออกจนหมดเพื่อหาธัมบ์ไดรฟ์ ลวิตาฟื้นขึ้นมา ชายลึกลับหันมามองหน้า ทันใดนั้นภาพทุกอย่างก็กระจ่างชัด...ลวิตาจำได้แล้วว่าชายคนนี้คือคนที่ผลักสมมาตรตกลงมาจากตึก เธอตาเบิ่งโต

“ตอนนี้คุณจำหน้าคนร้ายได้รึยังครับคุณลวิตา”

“แก! แกเป็นคนฆ่าคุณสมมาตร!”

ชายลึกลับแสยะยิ้มทวงธัมบ์ไดรฟ์ ลวิตาสวนจะให้เมื่อเห็นว่าปวัตรปลอดภัย ชายลึกลับถอยไปหยิบโทรศัพท์มือถือมายื่นให้ บอกว่ามีแต่ไอ้นี่ ลวิตาหน้าเจื่อนเมื่อรู้ว่าโดนหลอก

“ถ้าฉันไม่หลอก แกจะยอมเดินมาหาฉันเองเหรอวะ”

 ลวิตาโกรธกำทรายที่พื้นปาใส่หน้าเขา แล้วลุกขึ้นวิ่งหนี จังหวะนั้นปวัตร โทร.เข้ามาที่เครื่องลวิตา

ชายลึกลับกดรับ ลวิตาได้ยินเสียงปวัตรถามว่าอยู่ไหน ก็ชะงักหันกลับไปมอง ชายลึกลับถือโทรศัพท์เปิดสปีกเกอร์โฟนยิ้มร่าเข้ามาแล้วกรอกเสียงไปว่า

“นังลวิตาอยู่กับฉัน! แกคงรู้เรื่องทุกอย่างจากไอ้มิคแล้วสินะ ก็ดี...จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย ถ้าอยากให้แฟนแกรอด ก็มาหาฉัน”

“วัตรอย่ามา...อย่ามา...อย่าไปหลงกลมันนะวัตร” ลวิตาตะโกนลั่นจึงถูกตบหน้าล้มคว่ำ

“แกทำอะไรหลิว แกทำอะไร!” ปวัตรแทบบ้า ไตรภพที่อยู่ข้างๆก็ตกใจ

“ทำตามที่ฉันบอก แล้วแกจะได้ตัวแฟนแกกลับไปแบบมีชีวิต”

ปวัตรรีบถามให้ไปที่ไหน ลวิตาเจ็บจนพูดไม่ออก ชายลึกลับหัวเราะและว่า ถ้าฉลาดก็น่าจะรู้ แล้วตัดสาย ปวัตรร้อนรนอย่างมาก ไตรภพให้ปวัตรมีสติแล้วบอกว่าเราต้องแยกกันช่วยลวิตา ว่าแล้วก็เขียนแผนที่ไปตึกร้างให้ปวัตร

“แผนที่...เอามือถือผมไปด้วย แล้วก็รีบไปช่วยหลิว จำไว้ว่าอย่าบอกตำรวจ มันต้องลงมือที่นั่นแน่นอน” ไตรภพยังส่งปืนให้ไป

ปวัตรถามไตรภพไม่ใช้ปืนหรือ เขาบอกว่ามีเรื่องต้องจัดการ ไม่จำเป็นต้องใช้ปืน

ooooooo

ไตรภพมาหามีนาที่โรงพยาบาล เห็นเธอไม่ยอมกินข้าว ก็ยื่นอมยิ้มให้เหมือนตอนเด็กๆ แล้วชวนขึ้นไปนั่งเล่นบนดาดฟ้า...ให้นั่งขอบตึกด้วยกัน เธอไม่รู้สึกกลัวถ้ามีเขานั่งอยู่ด้วย

“มิ้นเอามือถือมาด้วยรึเปล่า” มีนาพยักหน้า ไตรภพขอยืม

“มิ้นรู้นะคะว่าพี่มิคกำลังใช้มิ้นเป็นเครื่องมือเพื่อต่อรองบางอย่างกับคุณพ่อ”

“มิ้น...พี่...พี่ขอโทษ...” ไตรภพละอายใจ

“มิ้นไม่โกรธพี่มิคหรอกค่ะ มิ้นเข้าใจ...ถ้ามิ้นสามารถช่วยพี่มิคได้ มิ้นก็ยินดีทำเพื่อพี่มิค เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาของเด็กขี้โรคคนนี้ ไม่เคยทำอะไรให้พี่ชายเลยซักครั้ง”

ไตรภพร้องไห้ออกมาอย่างรู้สึกผิด มีนาเข้ากอดและปลอบว่า ตนเข้าใจเราหัวอกเดียวกันคือตัวคนเดียว และพร้อมจะโทร.หาพ่อให้...พอมีนากดโทร.หาเสี่ยมนูญ ไม่นานเขาก็รับสาย มีนารีบบอกว่าไตรภพอยากคุยด้วย เสี่ยมนูญตกใจกลัวไตรภพทำอันตรายลูกสาว