ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

“คุณเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดกฎหมาย” ไตรภพรีบออกตัว

“คุณอยู่ในแก๊งค้ายาเสพติด...” ลวิตาสวน

 ไตรภพตกใจมากถามว่าใครบอก ลวิตาตอบว่าพ่อของเขา บอกแม้กระทั่งว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ และตัวตนที่แท้จริงของเขาคือใคร ไตรภพกำมือแน่นด้วยความโกรธ ปวัตรจับแขนลวิตาให้กลับ และหันไปพูดกับไตรภพว่าให้เตรียมตัวรับความจริง เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย...

ปวัตรกับลวิตากลับถึงคอนโด ปวัตรรีบถามลวิตาว่าไตรภพและเสี่ยมนูญจะหลงกลพวกเราหรือไม่ เธอยิ้มย่องเพราะเชื่อทักษะการแสดงของตัวเองว่าสุดยอด ปวัตรยิ้ม

“อื้อ ก็จริง ผมเองยังเกือบหลุดเลยตอนที่เสี่ยมนูญพยายามพูดใส่ร้ายไตรภพ ผมแทบอยากจะชกหน้ามัน ว่าแต่คุณมั่นใจได้ไงว่าแผนนี้จะได้ผล”

“คนพวกนี้มักจะระแวงคนใกล้ตัวเสมอ เพราะคนใกล้ตัวนี่แหละคือหลักฐานสำคัญที่จะใช้มัดตัวพวกเขา ฉันก็เลยคิดว่าต้องทำให้เสี่ยมนูญกับมิคแตกหักกันให้ได้ แต่ไม่นึกว่าเสี่ยมนูญจะหลอกได้ง่ายขนาดนี้”

“แต่จะว่าไปไตรภพก็น่าสงสาร เสี่ยมนูญใส่ร้ายเขาเต็มๆ และดูเหมือนว่าเสี่ยคงจะใช้ไตรภพในการรับผิดแทนตัวเอง ถ้าหากความจริงทั้งหมดถูกเปิดเผย”

ปวัตรชักสงสารไตรภพ

“ใช่ แต่ฉันจะไม่ยอมให้เสี่ยมนูญลอยนวล ทั้งมิคทั้งเสี่ย และพวกของเขาทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ”

ปวัตรสงสัยอีกอย่าง ลวิตารู้ได้อย่างไรว่ามือปืนโกหกเรื่องที่บอกว่าไตรภพส่งมันมา เธอบอกตนถามแค่ว่าใครส่งเขามา คนร้ายรีบตอบว่าเสี่ยมนูญไม่รู้เรื่องและย้ำว่าไตรภพอยู่ในแก๊งค้ายาคนเดียว มันดูแปลกที่คนร้ายแก้ตัวให้เสี่ยมนูญ...ปวัตรชมว่าแฟนฉลาด ลวิตาสวนตนโง่มานานพอแล้ว ต้องสะสางเสียที ปวัตรให้กำลังใจว่าอีกไม่นานทุกอย่างต้องคลี่คลาย

ooooooo

ภายในเพนต์เฮาส์ยามค่ำคืน เสี่ยมนูญจัดประชุมสังสรรค์กับสมาชิกแก๊งอีกสามคนและไตรภพ เสี่ยมนูญถือแก้วแชมเปญบอกทุกคนรอสักครู่ ท่านกำลังวิดีโอคอลมา ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์ดัง เสี่ยกดรับและบอกว่าทุกคนพร้อมเริ่มประชุมได้ เขาหันจอโทรศัพท์หาพรรคพวก

“อย่างที่ทุกคนทราบว่าผมกำลังจะลงเล่นการเมือง ฉะนั้น ผมจำเป็นต้องจัดการโอนย้ายธุรกิจและเรื่องต่างๆไปให้คนอื่นทำ และคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกชายของผมเอง ผมขอฝากมิคให้ทุกคนช่วยกันสั่งสอน มิคประสบการณ์ยังน้อย อาจจะยังทำอะไรไม่ถูก”

สมาชิกยินดีเพราะเห็นไตรภพมาแต่เล็กเหมือนลูกเหมือนหลาน ไตรภพลุกขึ้นขอบคุณและฝากเนื้อฝากตัว เสี่ยมนูญกำชับว่าจากนี้เป็นสนามจริง จะให้มีอะไรผิดพลาดเหมือนที่ผ่านมาอีกไม่ได้เด็ดขาด เขารับคำจะไม่ทำให้ผิดหวังแล้วเหลือบมองชั้นวางหนังสือที่แอบซ่อนกล้องไว้