ตอนที่ 12
เสี่ยมนูญหน้าตึง “ผมเข้าใจ เรื่องนี้มันห้ามกันไม่ได้ คุณไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ ผมไม่โกรธ แค่นี้ใช่ไหมที่คุณจะบอกผม”
“ไม่ใช่ค่ะ เรื่องที่หลิวจะบอกเสี่ยไม่ใช่เรื่องนี้”
“ผมกับหลิวรู้เรื่องที่คุณมิคเกี่ยวข้องกับแก๊งค้ายาเสพติด” ปวัตรพูดแทนลวิตา
เสี่ยมนูญทำเป็นตกใจอย่างมาก “คุณ...คุณรู้ได้ยังไง ใครบอก!”
“มิควางแผนฆ่าหลิว แล้วจัดฉากให้เหมือนหลิวฆ่าตัวตายค่ะ”
“ผมรู้ว่าเสี่ยทำใจให้เชื่อยาก แต่ผมยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริงครับ” ปวัตรเสริม
“ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อ เพียงแต่ผมไม่คิดว่า...มิคจะกลับมาเป็นคนเดิมอีก” ลวิตากับปวัตรฉงน “มิคมีอาการทางจิตตั้งแต่เด็ก เพราะสูญเสียแม่ไปอย่างกะทันหัน เขาเห็นแม่ถูกฆ่าตายไปตรงหน้า มันทำให้มิคช็อคมาก ถ้าผมไม่เจอแล้วเอามิคมาเลี้ยงดู ป่านนี้มิคคงไประหกระเหินเร่ร่อนอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้”
“มิคไม่ใช่ลูกแท้ๆของเสี่ยเหรอคะ!”
“ครับ เขาไม่ใช่ลูกผม ผมมียัยมิ้นเป็นลูกสาวคนเดียว ตอนผมเจอมิค ตอนนั้นเขาอายุ 15 กำลังเป็นวัยรุ่นและอยู่ในกลุ่มค้ายา เป็นคนส่งยา ขายยา บางทีก็เสพเอง ผมเอามิคมาชุบเลี้ยงคิดว่าเขาจะเลิก แต่...เฮ้อ... คนเรามันเปลี่ยนไม่ได้จริงๆ ผมต้องขอโทษแทนมิคสำหรับทุกอย่างที่เขาทำกับคุณ ผมขอร้องว่าคุณสองคนอย่าเพิ่งแจ้งความ ผมขอเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง”
“แล้วผมจะแน่ใจได้ยังไง ว่าเขาจะไม่ส่งใครมาทำร้ายผมกับหลิวอีก”
เสี่ยมนูญเอาชื่อเสียงและเกียรติของตัวเองเป็นประกัน ลวิตากับปวัตรสบตากันอึ้งๆ...เสี่ยมนูญกลับถึงบ้าน เจอไตรภพกำลังซักถามมีนาว่าตนไปไหน จึงตอบเสียเองว่าไปออกกำลังกายมาเพราะอายุมากแล้วต้องดูแลตัวเอง แล้วถามว่าเขามีธุระอะไร ไตรภพชวนไปคุยในห้องทำงาน
พอเข้ามาในห้อง ไตรภพก็เริ่มเรื่อง “ผมร้อนใจเรื่องหลิว...”
“แกไม่ต้องกังวล ฉันจัดการไปแล้ว”
“ท่านหมายความว่า...”
“ยัง ฉันยังไม่ได้ฆ่ามัน ฉันมีวิธีที่จะทำไม่ให้มันพูดก็แล้วกัน ว่าแต่แกมาก็ดีแล้ว” เสี่ยมนูญหยิบเอกสารบนโต๊ะส่งให้อ่าน
“ใบโอนหุ้น! ท่านจะโอนหุ้นทั้งหมดให้ผม”
“ฉันจะวางมือจากธุรกิจทุกประเภท ทั้งธุรกิจสีขาวและธุรกิจสีดำ ฉันจะยกทั้งหมดให้แกจัดการ...ฉันต้องการล้างประวัติตัวเองให้ขาวสะอาด เพราะฉันจะลงเล่นการเมือง ส่วนแก...ประกาศลาออกจากวงการซะ แล้วมาดูแลธุรกิจอย่างเต็มตัว”