ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ลวิตาฟื้นขึ้นมาถามปวัตรทันทีเรื่องจับคนร้าย ปวัตรตอบว่ามันเตรียมทางหนีไว้อย่างดีจับไม่ได้ ทรงพลเซ็งที่เรื่องพลิกหมดจากปากคำของคนร้ายที่ว่า ทั้งหมดเป็นฝีมือไตรภพคนเดียว

“แต่ฉันเชื่อว่ายังไงก็ต้องมีอีกคน เรื่องนี้เราควรบอกเสี่ยมนูญ...จำได้ไหมคะที่มันพูดว่าเสี่ยรู้ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน แสดงว่าเสี่ยต้องไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ลูกชายทำ”

ทุกคนฟังลวิตาแล้วพยักหน้าเห็นด้วย...ในขณะเดียวกัน คนร้ายกลับมารายงานเสี่ยมนูญว่าได้พูดไปตามที่เสี่ยสั่ง โยนความผิดให้ไตรภพทั้งหมด

“แกทำดีมากที่ซื่อสัตย์กับฉัน จำไว้นะ คนอย่างเสี่ยมนูญเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ฉันเคยสัญญาว่าจะดูแลครอบครัวของแก ฉันก็จะทำ แกไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว” เสี่ยมนูญตบหลังลูกน้องเบาๆก่อนจะเอามีดสั้นปักเข้าที่หลังลูกน้องเต็มแรง ลูกน้องผงะตาค้าง เสี่ยผละออกมามองหน้าและตบหน้าเบาๆยิ้มย่อง “แกรู้เรื่องของฉันเยอะเกินไป แกถึงมีจุดจบแบบนี้”

ลูกน้องขาดใจตาย พลันเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น 

เสี่ยมนูญกดรับสาย เป็นลวิตาโทร.มานัดพบวันพรุ่งนี้ เสี่ยรับนัดแววตากร้าว...

รุ่งเช้า นรีเอาปิ่นโตมาส่งให้มยุรากับปวัตรพร้อมบอกว่า แม่ฝากมาให้ มยุราเปิดดูแล้วฝากขอบคุณ ลวิตาเอ่ยปากขอบคุณและขอโทษที่มารบกวนทรงพล ทำให้นรีกับเขาไม่มีเวลาส่วนตัวให้กัน นรีรีบบอกว่าไม่เป็นไรเพราะเจอกันทุกวันที่ออฟฟิศเบื่อจะแย่อยู่แล้ว

ทรงพลเดินมาถามใครเบื่อตน นรีทำหน้าเจื่อนๆ ที่เขาได้ยิน ทรงพลรีบบอกว่า

“ได้ยินครับ พี่น่ะไม่เคยเบื่อรีเลยซักวัน อยากเจอรีทั้งเช้ากลางวันเย็นก่อนนอน”

“พี่พล อายคนอื่นเขาค่ะ”

ทรงพลโอบกอดนรีพร้อมบอกว่า “ไม่อายครับ...”

นรีหน้าแดงเขินอาย ปวัตรเห็นแล้วบ่นว่าอยากทำบ้าง มยุราเหล่มองเขาจึงยิ้มแหยๆ

“ขอโทษครับคุณมยุรา”

“เลิกเรียกฉันว่าคุณมยุราได้แล้ว มันฟังดูห่างเหิน เรียกว่าแม่เหมือนยัยหลิวนั่นแหละ...เอ้า...งง...งงกันทำไม ถ้าไม่เรียกตอนนี้ก็ไม่ต้องมาเรียกอีก” มยุราเห็นปวัตรกับทรงพลทำหน้างง

ปวัตรรีบเรียกมยุราว่าแม่ ลวิตายิ้มดีใจ นรีกับทรงพลยิ้มให้กัน...ลวิตากับปวัตรออกไปพบเสี่ยมนูญตามนัด มยุราฝากฝังปวัตรดูแลลูกสาว

ooooooo

ภายในสวนสาธารณะสายวันนั้น เสี่ยมนูญมาพบลวิตากับปวัตร ท่าทางเขาดูเป็นคนแก่ใจดี ลวิตาขอบคุณที่เขามา เขากลับตอบกลับว่า

“พูดเหมือนเราเป็นคนอื่นคนไกลอย่างนั้นแหละ คุณเป็นแฟนลูกชายผม ก็เหมือนเป็นคนในครอบครัวของผมด้วย”

ลวิตามองปวัตรอย่างกระอักกระอ่วน “ความจริงหลิวกับมิค กลับมารักกันไม่ได้เหมือนเดิมหรอกค่ะ” เสี่ยมนูญเข้าใจว่าทะเลาะกัน “ไม่ได้ทะเลาะค่ะ แต่หลิวไม่ได้รักมิคอีกแล้ว”