ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ลวิตาบอกว่านอนเล่น เธอไม่เชื่อ จีน่าหยอกอย่าระแวงไม่เข้าเรื่อง มยุราถลึงตาใส่ จีน่าคอย่น

“อูย...เขาจะงอกแล้ว...”

“ฉันไม่ใช่ยักษ์”

“จีน่าก็ไม่ได้บอกนี่คะว่าคุณแม่เป็นยักษ์ อย่าง คุณแม่ต้องเป็น เป็นอะไรดีน้าที่มีเขายาวๆ”

“แกหาว่าฉันเป็นควายเหรอ!”

“จีน่าหมายถึงกวางต่างหากค่ะ”

“ตอแหล ลื่นไปได้เรื่อย...”

มยุราให้สองสาวลุกขึ้นแล้วเปิดผ้าห่มดูเห็นเครื่องดักฟังและกล้องจิ๋ว ก็รู้ว่าจะไปจับผิดไตรภพ จีน่าแปลกใจที่เธอรู้ มยุราจึงบอกว่าตนรู้มาแต่ต้น เพราะลวิตาเล่าให้ฟังตั้งแต่วันที่ไตรภพมาหาที่บ้าน แล้วลวิตาจำเรื่องราวได้หมด ตนทำเป็นตบตีลูกไม่ยอมรับ...จีน่าอ้าปากหวอ

“หมายความว่าที่ผ่านมา...แอ็กติ้งล้วนๆเลยเหรอคะ” มยุราพยักหน้า “เฮ้ย! สุดยอดอ่ะ สมกับเป็นคุณแม่ของดาราเจ้าบทบาท ที่แท้หลิวเอาพรสวรรค์ด้านนี้มาจากคุณแม่นั่นเอง ข้าน้อยขอคารวะนับถือ...นับถือ...”

“จริงใจหรือว่าประชด?” มยุราย้อนถาม

“จริงใจสิคะจริงใจที่สุดเลยค่ะ คุณแม่ทำให้มิคเชื่อสนิทแหกตาทุกคนได้แนบเนียนมาก”

มยุราไม่อยากเชื่อแต่ก็ขอบใจ ลวิตายิ้มด้วยสีหน้าสบายใจ...บ่ายวันนั้น นักสืบที่จีน่าจ้างให้ตามนักข่าวไพรัตน์ โทร.มาบอกว่าเจอที่อยู่และแชร์โลเกชันมาให้ ลวิตาจะไปกับจีน่าแต่จีน่าไม่ให้ไปเพราะกลัวว่าไพรัตน์จะเห็นหน้าจะหนีไปอีก มยุราเป็นห่วงบอกให้จีน่าระวังตัว

“ค่ะคุณแม่ จีน่ายังไม่เป็นไรง่ายๆหรอกค่ะ ยังต้องกลับมาลับฝีปากกับคุณแม่ไปอีกนาน”

“ปากดี...” มยุราเอ็ดแต่ก็มองเพื่อนลูกอย่างห่วงใยจริงใจ