ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ไตรภพมองมีดปอกผลไม้บนโต๊ะ ตรงไปคว้าขึ้นมา เสี่ยมนูญผงะ ลูกน้องจับปืนขอให้เขาวางมีดลง แต่ไตรภพกลับเงื้อมีดขึ้นแล้วปักลงที่ต้นขาตัวเอง ทั้งเสี่ยและลูกน้องตกตะลึง

“แบบนี้พอจะทำให้ท่านเชื่อใจผมได้หรือยัง”...

เสี่ยมนูญหัวเราะร่าตบบ่าเขาอย่างชอบใจ

“ฉันไม่นึกว่าแกจะรักนังลวิตามากขนาดนี้ แต่ก็ดี การที่แกมีความรัก มันจะทำให้แกอ่อนแอ แล้วฉันก็จะคุมแกได้ง่ายมากขึ้น” เสี่ยมนูญเดินออกไปพร้อมลูกน้องอย่างพึงพอใจ...

วันนี้ทรงพลพาปวัตรออกจากโรงพยาบาล พอเข้ามาในห้องคอนโดก็ต้องสะดุ้งเพราะมีเสียงดังปัง! จากพลุกระดาษที่สว่างกับโฉมฉายดึงต้อนรับ และมีอาหารเตรียมไว้พร้อม ปวัตรกินอะไรไม่ลงคิดแต่เป็นห่วงลวิตา ทรงพลนึกได้

“เออ ว่าแต่เรื่องสำคัญที่แกบอกจะคุยกับพวกเราตอนออกจากโรงพยาบาลคือเรื่องอะไร”

ปวัตรมองทุกคนเครียดแล้ววางคีย์การ์ดลงตรงหน้า ทรงพลรู้ว่าคือคีย์การ์ดเข้าี่เพนต์เฮาส์

“อือ ฉันมั่นใจว่าในห้องนั้น ต้องมีอะไรที่มิคไตรภพซ่อนเอาไว้แน่”

โฉมฉายฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้น ปวัตรบอกทุกคนว่า งานนี้ต้องทำกันเป็นทีม สว่างยกมือ

“ได้เลยครับ ผมพร้อมช่วยคุณปวัตรกับคุณหลิวอยู่แล้ว ยิ่งรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของคุณหลิวที่ทำเป็นจำคุณไม่ได้ ผมก็ยิ่งอยากช่วยครับ”

“โฉมก็ด้วยค่ะ เรื่องช่วยเผือก โฉมช้อบชอบ”

ทรงพลถามถึงแผนการ ปวัตรแจกแจง เราจะบุก เข้าไปที่เพนต์เฮาส์ด้วยกัน ทรงพลหวั่นใจเพราะที่นั่นคนจำปวัตรได้แน่ ปวัตรบอกว่างานนี้ต้องให้โฉมฉายช่วย ทุกคนฟังแผนของปวัตร

ด้านลวิตา จีน่าจัดการหาของที่ลวิตาต้องการมาให้ คือเครื่องดักฟังและกล้องขนาดจิ๋ว ระหว่างสองสาวคุยกันจุ๊กจิ๊ก มยุราเปิดประตูห้องเข้ามาถามทำอะไรกันอยู่