ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ลูกน้องที่หนีไปได้กลับมารายงานเสี่ยมนูญ  และยืนยันว่าอีกสองคนที่ถูกจับไปไม่กล้าให้การพาดพิงถึงแน่ เพราะลูกเมียอยู่ในกำมือเรา ไตรภพเสนอให้หยุดการ เคลื่อนไหวสักพัก  เพราะตอนนี้ลวิตาคงระวังตัวอย่างมาก เข้าถึงตัวคงไม่ง่าย เสี่ยรู้แต่ก็ให้เขาคอยจับตาเธอไว้

เย็นวันนั้นมยุรากับลวิตาหอบหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ห้องคอนโดของทรงพล  สว่างกับโฉมฉายเข้าต้อนรับขับสู้อย่างดี บอกไม่ต้องกลัว พวกตนจะเป็นผู้พิทักษ์ให้ มยุรา ซาบซึ้งใจ

“คุณวัตรคุณพล ขอบใจคุณสองคนมาก แล้วก็...เอ่อ ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ที่ฉันเคยพูดและทำไม่ดีกับพวกคุณเอาไว้”

“ไม่เป็นไรครับคุณมยุรา  ผมเข้าใจคุณดีว่าคุณรักและเป็นห่วงหลิวมากแค่ไหน  แล้วอีกอย่างเรื่องมันผ่านไปนานแล้ว อย่าไปคิดถึงมันอีกเลยนะครับ” ปวัตรยิ้มอย่างจริงใจ ทรงพลเสริม

“จริงครับ ตอนนี้พวกเราอยู่ในเรือลำเดียวกันแล้ว มีอะไรก็ต้องช่วยกันครับ”

ค่ำวันนั้น  ทรงพลนอนกรนจนปวัตรนอนไม่หลับ ลุกออกมาห้องรับแขก เขาไลน์ไปถามลวิตาว่าหลับหรือยัง เธอไม่อ่านจึงคิดว่าคงหลับไปแล้ว  ปวัตรเอนตัวบนโซฟาสักพักก็เคลิ้มหลับ  มารู้สึกตัวเมื่อเห็นเงาคนเข้ามาในห้อง เดินเข้ามาใกล้  เขากระชากคนคนนั้น  เสียงลวิตาร้องว้าย...ล้มลงนั่งตักปวัตรพอดี ชายหนุ่มตกใจเมื่อรู้ว่าเป็นเธอ รีบขอโทษ คิดว่าเป็นคนร้าย

“ว่าแต่คุณเข้ามาได้ไง...”

“คุณยังไม่เปลี่ยนรหัส”

“เออจริงด้วย ทำไมคุณไม่ไลน์มาบอกผมว่ายังไม่นอน”

“คุณปวัตรคะ  กรุณาดูอีกครั้งแล้วค่อยถามนะคะ”

ปวัตรนิ่วหน้าเปิดไลน์ดูเห็นลวิตาไลน์กลับมาหลายประโยค  จึงรู้ว่าตัวเองเผลอหลับไป  ปวัตรยิ้มแหยๆแล้วถามออกมาแบบนี้แม่ไม่ว่าหรือ  ลวิตาบอกว่าแม่หลับลึก เธอแปลกใจทำไมเขาออกมานอนนอกห้อง  ปวัตรเย้าว่าอยากนอนกอดเธอคืนนี้  ลวิตาตีแขนเขาเพียะหาว่าทะลึ่ง ปวัตรบ่นกระปอดกระแปดว่าอยู่คอนโดเดียวกันแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน น่าโมโหนัก

ลวิตาแอบขำ  ปวัตรสวมกอดเธอ  ทันใดเสียงทรงพลถามทำไมมานอนตรงนี้  ลวิตารีบนอนราบลงไม่ให้ทรงพลเห็น  ปวัตรโวยทรงพลว่าเขากรนเสียงดัง  ทรงพลเกรงใจจะออกมานอนข้างนอกแทน  ปวัตรรีบห้ามกลัวเพื่อนจะเดินมา แล้วไล่ให้กลับเข้าไปนอน ทรงพลหันกลับเข้าห้องนอน  ปวัตรรีบดึงลวิตาจะพาออกไปส่งห้อง  ทรงพลกลับโผล่ออกมาอีก

“ไอ้วัตร  ฉันไม่สบายใจ  ฉันว่าแกเข้ามานอนในห้อง...อ่า...ฉันเข้าใจแหละ เชิญตามสบายเลยครับ” ทรงพลเห็นลวิตา จึงรีบกลับเข้าห้องตามเดิม

ลวิตาหน้าเสียโวยปวัตรให้อธิบายกับทรงพลอย่าให้ตนเสียหาย เขารับคำขำๆ