ตอนที่ 11
ไตรภพกำช้อนแน่น ทำทีประหลาดใจมาก “จริงเหรอครับ! คุณแน่ใจเหรอหลิว”
“ค่ะ ฉันมั่นใจเพราะฉันจำทุกอย่างได้หมดแล้ว รวมถึงคืนนั้นที่ฉันกระโดดตึกด้วย”
ไตรภพมือสั่นรวบช้อน หยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มดับความตื่นเต้น ลวิตาสังเกตอาการแล้วเล่าว่า
“คนที่บังคับฉันให้ฉันฆ่าตัวตายเป็นพวกแก๊งค้ายาค่ะ ฉันมีหลักฐานบางอย่างที่พวกมันต้องการ พอฉันไม่ให้ มันก็เลยฆ่าฉัน”
ไตรภพพยายามทำหน้าปกติถามว่าหลักฐานอะไร พอลวิตาตอบว่าธัมบ์ไดรฟ์ เขาตัวชาวาบถามให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้คิดไปเอง หญิงสาวยืนยัน เขาเลียบเคียงถามจะทำอย่างไรต่อไป
“คงต้องรวบรวมหลักฐานให้มากกว่านี้ก่อน ให้แน่ใจว่าคนร้ายไม่มีทางหนีพ้นกฎหมาย”
“มันอันตรายมากนะหลิว มีเรื่องกับคนพวกนี้ จุดจบคือตายอย่างเดียว”
“ถ้าเรามัวแต่กลัวไม่กล้าสู้ แล้วคนชั่วพวกนี้จะได้รับโทษเมื่อไหร่กันคะ ยังไงฉันก็ต้องจับทุกคนให้ได้ ถึงตอนนี้ฉันยังไม่แน่ใจว่าพวกมันเป็นใครก็ตาม”
ไตรภพเหงื่อผุดเต็มหน้า ลวิตาลอบมองอย่างพอใจ
ooooooo
ทรงพลมาบอกปวัตรว่าผู้กำกับประชาให้เข้าพบวันนี้ ปวัตรรีบโทร.บอกลวิตา เธอยังอยู่กับไตรภพ พอรับสายก็ทำทีว่าคุยกับจีน่า ปวัตรรู้ทันทีว่าเธออยู่กับไตรภพจึงต้องเรียกตนว่าจีน่า
“รอผมที่ห้าง ผมจะไปรับคุณแล้วเราจะได้ไปหาผู้กำกับประชาด้วยกัน ไอ้พลมันนัดท่านให้แล้ว”
“ได้สิ ฉันรอแกอยู่ที่นี่แหละ” ลวิตาดีใจแต่ต้องเก็บอาการ แล้วหันมาบอกไตรภพว่า จีน่ากำลังมาจะหาซื้อของส่วนตัวกันให้เขากลับไปก่อน ไตรภพไม่คัดค้านหันหลังเดินไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ลวิตาโล่งอก
ไม่นานปวัตรจอดรถรับลวิตาที่หน้าห้าง เขาขับออกไปสักพักก็รู้สึกว่ามีคนตาม ทรงพลซึ่งนั่งเบาะหลังหันไปมองก็เชื่อว่ามีรถตาม ลวิตานั่งคู่คนขับหันไปมอง
เธอจำได้ทันทีว่าเป็นรถไตรภพ ปวัตรบอกต้องสลัดเขาให้หลุด ว่าแล้วก็เหยียบคันเร่งขับหนี จนพ้นไฟแดงไปได้แต่ไตรภพไปไม่ทัน เขาโมโหทุบพวงมาลัยรถด้วยความเจ็บใจ
ไตรภพกลับมารายงานเสี่ยมนูญที่เพนต์เฮาส์ เขาโมโหมากที่โดนลวิตาหลอก สั่งลูกน้องไปค้นบ้านลวิตา ถ้าไม่เจอก็ให้เผาบ้านไปเลย ไตรภพผงะยืนอึ้ง
ขณะเดียวกัน ผู้กำกับประชาต้อนรับปวัตร ทรงพลและลวิตาด้วยท่าทียิ้มแย้มใจดี พอฟังเรื่องราวที่ทั้งสามคนเล่าให้ฟังก็เครียดขึ้นทันที
“มิค ไตรภพเกี่ยวข้องกับแก๊งค้ายาเสพติด?”