ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ปวัตร ทรงพลและลวิตาเข้ามาในลิฟต์ได้ใช้คีย์การ์ดกดชั้นที่ต้องการ แต่พอออกมาจากลิฟต์แล้วจะกดเปิดประตูห้องกลับเปิดไม่ได้ ทรงพลหน้าเสีย แสดงว่าไตรภพรู้ตัวแล้ว

ขณะเดียวกันไตรภพอยู่ที่บ้านเสี่ยมนูญ เขาเพิ่งรู้จากเสี่ยว่าได้เปลี่ยนตัวล็อกประตูที่เพนต์เฮาส์ใหม่ เสี่ยมนูญเข้ามาบีบคอไตรภพเข่นเขี้ยว

“เพราะฉันไม่ไว้ใจแก ฉันรู้ว่าคีย์การ์ดที่แกให้ฉันดูมันเป็นของปลอม! ฉันไม่ได้โง่ที่ดูไม่ออก แกกำลังช่วยนังนั่น”

“ท่าน...ปล่อยผม...ปล่อย” เสี่ยมนูญปล่อย ไตรภพไอแค่กๆ

“ครั้งนี้ฉันจะให้อภัย แต่ถ้าคราวหน้าแกยังยื่นมือเข้ามาช่วยมันอีก บอกได้คำเดียว ตาย! ฉันส่งคนไปเก็บพวกมันแล้ว คิดจะงัดข้อกับฉัน มันก็ต้องเจอจุดจบแบบนี้”

ไตรภพหน้าเครียดเป็นห่วงลวิตามาก...ด้านปวัตรเมื่อรู้ว่านี่อาจเป็นกับดัก ก็เป็นห่วงว่าไตรภพต้องรู้แล้วว่าลวิตาโกหก ทั้งสามจะรีบกลับออกมา ไม่ทันถึงหน้าลิฟต์ ลูกน้องเสี่ยมนูญสี่คนเดินเข้ามาหา ปวัตรกับทรงพลรีบดึงลวิตามาหลบหลัง ลวิตาเอาโทรศัพท์ออกมากดหาสว่าง เมื่อสว่างเห็นว่าลวิตาโทร.มาก็รู้ว่าต้องใช้แผนสอง

ปวัตรกับทรงพลช่วยกันต่อสู้กับลูกน้องเสี่ยมนูญจนหมอบแล้วดึงลวิตาวิ่งหนี จะลงบันไดก็มีอีกกลุ่มมาดักจึงต้องวิ่งขึ้นไปจนสุดดาดฟ้า ปวัตรให้ลวิตาไปหลบซ่อนแต่เธอไม่ยอมไป เขาต้องขอร้องเพื่อจะได้ไม่ต้องห่วงกังวล ลวิตาลังเลสักครู่ยอมเดินไป ลูกน้องเสี่ยมนูญตามขึ้นมาล้อมปวัตรกับทรงพลไว้ ทันใดนั้นเอง เกิดเสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ขึ้น พวกลูกน้องตกใจมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ปวัตรกับทรงพลฉวยโอกาสซัดทั้งเจ็ดคนลงไปกองแล้วพาลวิตาวิ่ง

สว่างเอารถตู้มารอรับทางบันไดหนีไฟ ทั้งหมดหนีออกมาได้ทันท่วงที แต่ก็เสียดายที่เข้าไปหาหลักฐานตามแผนไม่ได้ ปวัตรฟันธงว่าในห้องไตรภพจะต้องมีบางอย่างที่เป็นความลับแน่

ooooooo

กลับมาถึงคอนโด ปวัตรมีสีหน้าเจ็บแผล ลวิตาเห็นแล้วรู้สึกผิด เดินเลี่ยงออกมาระเบียง ปวัตรเดินตามออกไป สว่างอยากรู้ว่าทั้งสองมีปัญหาอะไร ทรงพลต้องรั้งไว้แล้วดึงออกจากห้อง ปล่อยให้ปวัตรกับลวิตาอยู่กันตามลำพัง

ปวัตรถามลวิตาว่าเป็นอะไร เธอหันมาพูดกับเขาอย่างจริงจังว่าเขาไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้อีก ให้เธอจัดการเอง ปวัตรเข้าประจันหน้า

“คุณคิดว่าผมจะยอมเหรอ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะไม่ทิ้งคุณ ผมจะปกป้องคุณ และผมก็ไม่กลัวด้วยว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น”

“แต่ฉันกลัว ฉันไม่อยาก...ไม่อยากให้คุณตาย ฉันอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีคุณ” ลวิตาสะอื้น