ผมอยู่ในงานไทยรัฐฟอรัม ปลุกตื่นฟื้นฝัน โรงแรมนิกโก้ ซอยทองหล่อ ก่อนเริ่มงานบ่ายวันพุธ ฟังเกือบจบ จำใจกลับมาส่งงานโรงพิมพ์ก่อนค่ำ บรรยากาศเนื้อหางานดี ถึงวันนี้ เหมือนยังไม่ยอมตื่น
ข้อคิดจากคุณบรรยง พงษ์พานิช คุณเศรษฐา ทวีสิน คุณพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ผมฟังแล้วก็ดีใจ...เมืองไทยเรายังมีคนเก่ง
คนดี คนรู้ลึก รู้จริง อยู่มากมาย
ทุกข์ของบ้านเมืองก็คงเหมือนทุกข์ในอริยสัจ...จะแก้กันได้ก็ตรงที่มีคนรู้จัก มีคนรู้ต้นเหตุ มีคนรู้ทางแก้
และเมื่อรู้ถึงขั้นนี้ จึงไม่แปลกที่จะมีคนรู้วิธีป้องกันไม่ให้ทุกข์ที่เกิดไปแล้วนั้น ไม่ให้กลับมาเกิดขึ้นอีก
เฉพาะคุณบรรยง ผมเคยฟังทางทีวี ไม่ผิดหวัง รายนี้เป็นขาประจำ...ที่ฟังเมื่อไหร่ก็สะใจ ผมปรบมือให้ก่อนใครอื่นทุกครั้ง เมื่อคุณบรรยงพูดจบ
ชอบและเชื่อครับ รายนี้ไม่มีวาระบอกอคติ
แต่รายคุณเศรษฐา คุณพิธา คู่นี้ถูกหยอกบนเวที ว่าที่นายกฯ ข้อมูลดี ลีลาดี แต่ผมต้องขอเอาสองหาร...นี่คือมุมมองของนักการเมือง ที่ยืนอยู่ฟากตรงข้ามรัฐบาล
รายคุณเศรษฐา รู้กันว่าเป็นนักธุรกิจเต็มๆ ผมประเมินไว้เหมือนตอนคุณทักษิณ หาเสียงก่อนเป็นนายกฯ...ชัดเจน เป็น
แมวดี เหมือนเติ้ง เสี่ยวผิงเปรียบ ไม่ว่าแมวขาวแมวดำ ขอแค่จับหนูได้
ผมขอแสดงความเป็นห่วงล่วงหน้า...ระวังจะเป็นแมวเฝ้าปลาย่าง
ส่วนรายคุณพิธา...ฟังกันซึ่งๆหน้า น่าฟัง น่าชมกว่าที่เคยฟังทางทีวี...โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปถึงปานนี้ การมีคนหนุ่มเก่งๆ ไฟแรงมาทำงานการเมือง เป็นเรื่องจำเป็นในบางบ้านเมือง
แต่บ้านเมืองเรา ซึ่งมีเหตุปัจจัยแวดล้อมแตกต่าง พูดตรงๆ ผมไม่แน่ใจ
ผมน่าจะเป็นคนแก่เกินไป ผ่านหนาวผ่านร้อนมามากจนล้า ถึงวันนี้ ยังมองไม่เห็นความหวังที่เป็นทางเลือกใหม่ จากใครอื่นนอกจากสองคนนี้
...
จะเรียกว่าเป็นความ “จำยอม” หรือเป็นความ “จำใจ” ก็ตามที ผมคิดเรื่อยมา ไม่ว่าใครจะไปใครจะมา ชุดความรู้ ชุดความคิด จากคนเก่ง คนดี ที่จะมารับมือปัญหา เมืองไทยเรามีมากพอ
เพราะความจำยอมนี้ล่ะกระมัง เมื่อถึงคิวฟัง ม.ล.ชโยทิต กฤดากร ที่ปรึกษานายกฯ คนเดียวที่ตามจุดยืนต้องมองปัญหาตรงกันข้ามกับคำวิพากษ์ที่ประเดประดังใส่
ในหลายๆข้อวิพากษ์ระดับเป็นศูนย์ หรือติดลบต่ำกว่าศูนย์ คุณชายชโยทิตพูดเต็มเสียง เมืองไทยเราฝ่าฟันสารพันปัญหามาได้ และยังยืนหยัดอยู่ได้ อย่างยืนยงมั่นคง
เทียบกับหลายประเทศในระนาบใกล้เคียง คุณชายเปรียบเปรย เราเหมือนกระต่ายที่วิ่งนำหน้า
หลายคน โดยเฉพาะคนที่เบื่อรัฐบาล ได้ยินแล้วก็คงว่า เป็นไปได้ไง?
แต่สาบาน! คนแก่ใกล้ฝั่งอย่างผม ฟังแล้วเชื่อ ไม่เพียงชอบ ยังแถมชื่นใจ
นานเหลือเกินที่ไม่ได้ฟังเรื่องราวดีๆ
ใจที่ห่อเหี่ยว คนไทยเราจะอยู่กันอย่างไร เปลี่ยนเป็นใจที่มีความหวัง ไม่เพียงเรายังอยู่กันได้ เรายังมีโอกาสที่จะก้าวไปข้างหน้า
ไม่ได้ตั้งใจเขียนประชดเลยนะครับ ตั้งใจเขียนจริงๆ งานไทยรัฐฟอรัมหนนี้ ปลุกผมให้ตื่น ทำให้ผมฟื้น และทำให้ผมหลับแล้วฝัน ฝันหวาน
และแน่นอน ผมอยากให้ฝันนี้เป็นจริง.
กิเลน ประลองเชิง