เผาศพเสี่ยตุ้ม เจ้าของบีเอ็ม Z4 ขณะที่ สุชาติ นาคบางไทร อดีตนปช.เพื่อนร่วมอุดมการณ์และเพื่อนร่วมคุก เคยถูกขังด้วยกันในคดี ม.112 กล่าวสดุดี เป็นโปรแกรมเมอร์มือทอง ขณะเดียวกันก็เป็นผู้รักประชาธิปไตย และเป็นจำเลยที่สู้จนชนะคดีได้ด้วยตัวเอง  


เวลา 13.00 น. วันที่ 16 มิ.ย. วัดบ้านนาสวรรค์ ม.1 ต.นาสวรรค์ อ.เมืองบึงกาฬ ญาติมิตรเพื่อนฝูงได้นำร่างไร้วิญญาณของนายสุรภักดิ์ หรือตุ้ม ภูไชยแสง อายุ 49 ปี ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ขับเก๋งสปอร์ตยี่ห้อ BMW รุ่น Z4 ทะเบียน 3กก 7558 กรุงเทพมหานคร เสียหลักข้ามเกาะชนกับรถยนต์ ยี่ห้อซูซูกิ รุ่นสวิฟต์ ทะเบียน 1ขฐ 9316 กรุงเทพมหานคร เหตุเกิดบนทางหลวงหมายเลข 21 สายสระบุรี-หล่มสัก ระหว่างหลักกิโลเมตรที่ 180-181 หมู่ 7 ต.ห้วยโป่ง อ.หนองไผ่ จ.เพชรบูรณ์ ฝั่งขาเข้าเพชรบูรณ์ โดยเสียชีวิตพร้อมคู่กรณีรวม 3 ศพ และมีหญิงสาววัย 18 ปี ที่นั่งคู่มากับนายสุรภักดิ์ ได้รับบาดเจ็บขาหัก

โดยศพนายสุรภักดิ์ ถูกนำขึ้นรถยนต์ มีญาติพี่น้องเพื่อนฝูงและพระสงฆ์ เดินจูงสายสิญจน์นำหน้าศพ เข้าไปยังเมรุวัดบ้านนาสวรรค์ ม.1 ต.นาสวรรค์ อ.เมืองบึงกาฬ สถานที่ฌาปนกิจ แล้วนำศพเดินรอบเมรุ 3 รอบ ก่อนจะนำศพขึ้นวางบนตะแกรงในเตาเผา บรรยากาศเป็นไปอย่างโศกเศร้า ส่วนสาเหตุที่ต้องฌาปนกิจในวันนี้ เนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 และวันที่ 17 มิ.ย.ตรงกับวันพระชาวอีสานถือ ไม่สามารถฌาปนกิจได้ ประกอบกับญาติๆ ต้องรีบเคลียร์คดี รวมถึงการให้ความช่วยเหลือกับคู่กรณี

...

ในช่วงหนึ่ง หลังจากอ่านประวัติเสี่ยตุ้มผู้ตาย พิธีกรได้เชิญนายสุชาติ นาคบางไทร อดีตแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) อดีตจำเลยในคดี 112 เพื่อนร่วมอุดมการณ์ของเสี่ยตุ้ม ออกมากล่าวสดุดีจากใจบุปผาเสรีชน พร้อมกับเล่าความในใจที่มีต่อตุ้มและเล่าความเป็นอยู่ของตุ้มในช่วงใช้ชีวิตอยู่ใน กทม.

นายสุชาติ กล่าวว่าา "ตุ้ม ถือเป็นโปรแกรมเมอร์ ฝีมือระดับประเทศ บริษัทใหญ่ๆ หลายแห่งใช้บริการของตุ้ม เรามองเห็นตุ้มเป็นหนุ่มเพลย์บอย เราไม่เคยรู้ว่าตุ้มเรียนจบอะไรที่รามคำแหง แล้วมาเป็นโปรแกรมเมอร์ระดับประเทศ คนคนหนึ่งที่เกิดบนแผ่นดินบึงกาฬ แล้วกลายเป็นโปรแกรมเมอร์จนมีเงินซื้อรถ BMW Z4 ได้ อันนี้เป็นผลิตผลของคนบึงกาฬที่น่าภาคภูมิใจ รถ BM เมื่อเทียบกับความสามารถของตุ้มแล้ว ผมยังถือว่าน้อยนิดมาก มีความรู้เทียบเท่าระดับโลกยังว่าได้ เพราะงั้นใครจะเรียกตุ้มว่าหนุ่มเจ้าสำราญหนุ่มเพลย์บอย ผมถือว่าเพื่อนผมทำมาหากินด้วยความสุจริต ทำมาด้วยหยาดเหงื่อแรงงานของเขา ทำมาด้วยสติปัญญา และความสามารถของเขาเอง งานที่เขาทำมันหนักหนาทั้งยังต้องรับผิดชอบให้ทันเวลา เวลาเขาทำงานก็ทำงานหนัก 3 วัน 3 คืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน หลายคนเห็นแต่ภาพเขามีความสนุกสนาน ร่าเริง เห็นแต่ภาพเขาพาหญิงสาวไปเที่ยว หรือดื่มสุรา ลึกๆ แล้วตุ้มเขาอยากมีครอบครัว เขาพยายามบอกเพื่อนฝูงในเฟซบุ๊ก พยายามจะคัดเลือกที่จะพามากราบแม่แต้ม หลายครั้ง เราในฐานะเพื่อนก็เชียร์ แต่สุดท้ายด้วยความเป็นตุ้ม เขายังไม่พบเนื้อคู่ ไม่ใช่เขาอยากจะอยู่คนเดียว เขาได้พยายามจนวาระสุดท้าย

เพราะงั้นในชีวิตของตุ้มเนี่ย ผมถือว่าเขามีสิทธิ์ ที่จะใช้จ่ายเงินทองที่เขาหามาได้จากน้ำพักน้ำแรงของเขา ไม่ว่าการที่จะมีรถหรู การได้พาสาวๆ ไปเที่ยว การได้ดื่มแอลกอฮอล์นั้นเป็นชีวิตส่วนตัวของเขา ในฐานะความเป็นเพื่อน ผมภูมิใจครับ ผมภูมิใจ ที่เพื่อนเราเป็นคนบึงกาฬที่มีความสามารถ ถ้าผมเป็นคนบึงกาฬผมจะดีใจมาก แล้วจะต้องดีใจมากไปกว่านั้นนะครับเพราะวันนี้เขาจะยังไม่เสีย เพราะว่าชีวิตการงานของตุ้มกำลังรุ่งเรืองครับ กำลังรุ่งเรือง ท่านทราบไหมครับว่าในสถานะวิกฤติโควิด-19 แบบนี้ หลายธุรกิจมีปัญหา ธุรกิจส่วนใหญ่นะครับดำเนินการได้บนโลกออนไลน์ นั่นหมายความว่าในขณะที่เศรษฐกิจกำลังผันผวนความเป็นโปรแกรมเมอร์มีความสำคัญครับ มีการค้าขายในโลกออนไลน์ มีงานให้ตุ้มได้ทำมากมาย เพราะฉะนั้นงานเขากำลังเฟื่องฟู ในแง่ของการเป็นโปรแกรมเมอร์ระดับประเทศหรือจะเรียกว่าระดับโลกก็ได้ เพราะผมได้คุยกับเขาแล้วเขาสามารถที่จะคุยกับโปรแกรมเมอร์ระดับโลกได้รู้เรื่อง

ต่อมาเรื่องอุบัติเหตุ เรื่องอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นที่น่าเศร้าเสียใจ ทั้งต่อตัวตุ้ม และน้องที่ไปกับตุ้ม และขอเสียใจอย่างสุดซึ้งกับ 2 ครอบครัวรถ swift นะครับที่เสียชีวิตในครั้งนี้ด้วย ที่เขาก็ไม่รู้เรื่องอะไร ถ้าตุ้มลุกขึ้นมาพูดได้ตอนนี้ผมขอเดาใจว่าตุ้มจะเสียใจมาก ตุ้มเป็นคนดี มีจิตใจเมตตา คอยช่วยเหลือไม่ใช่เฉพาะบุคคล เขาเป็นคนช่วยเหลือสังคม ช่วยเหลือระบอบประชาธิปไตย มาตั้งแต่ผมรู้จักเขาตั้งแต่ปี 2549 ตุ้มไม่เคยนิ่งดูดายเพิกเฉยต่อความอยุติธรรมใดๆ ถ้าวันนี้ตุ้มยังอยู่ตุ้มจะเสียใจมากที่ทำให้น้อง 2 คนเสียชีวิต ทั้งนี้ผมกล้าพูดแทนเพื่อนผมได้เลยว่า ตุ้มไม่มีเจตนา และตุ้มเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบ แล้ววันนี้ต้องรับผิดชอบชีวิตของเขาแล้วครับ เพราะฉะนั้นใครที่จะพูดถึงตุ้มนะครับขอให้พูดด้วยความเป็นธรรม ตุ้มไม่ได้อยากให้เกิดอุบัติเหตุ ตุ้มไม่ได้อยากให้ใครตาย ตัวตุ้มก็ไม่ได้อยากตาย ตุ้มยังมีภารกิจเพื่อประเทศชาติและประชาธิปไตยอยู่ ตุ้มจะยังวางมือไม่ได้ถ้าประเทศนี้ยังไม่ใช่ของประชาชน

เพราะฉะนั้นการจากไปโดยเร็วของตุ้มเป็นที่โศกเศร้าเสียใจของหมู่เพื่อนและคนที่รู้จัก ดังนั้น ผมอยากจะขออนุญาตเล่า มีส่วนหนึ่งที่รู้จักตุ้มในเรือนจำพิเศษ เพราะผมนี่ก็คืออดีตนักโทษ 112 ที่อยู่ในเรือนจำกับตุ้ม เริ่มเข้ามาในวงการการเมืองตั้งแต่ปี 2549 ตุ้มเป็นสมาชิกห้องราชดำเนินในเว็บ pantip.com ใช้นามแฝงว่า ดอกอ้อริมโขง ถ้าคนที่เคยเข้าไปเล่นในห้องราชดำเนินในปี 2549 ต้องรู้จักชื่อนี้ครับ ดอกอ้อริมโขง เป็นชื่อชายทระนง ที่รักความยุติธรรม รักระบอบประชาธิปไตย.. เพราะฉะนั้น ดอกอ้อริมโขง ยังอยู่ในหัวใจพวกเรา และผมจะขอนำสิ่งที่ดอกอ้อริมโขงได้ทำไว้นั้นคือ สิ่งที่ตุ้มพยายามสนับสนุนในระบอบประชาธิปไตย ผมได้เข้าไปในเรือนจำพิเศษก่อนตุ้มไม่กี่เดือน เข้ามาวันแรกญาติพี่น้องก็ยังไม่รู้ ไม่มีญาติ ไม่มีของใช้ ไม่มีอาหาร ใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดเดินแบบลนลานเหมือนคนตื่นตระหนก ผมก็ดูแล้วก็แปลกๆ มีคนแนะนำผมว่าเนี่ยตุ้มถูกคดี 112 เหมือนผม ผมก็ลองไปคุยแล้วทักทายดู ผมมีความรู้สึกว่าหมอนี่มันรั่วหรือเปล่า หมายถึงสติไหมเนี่ย เพราะตุ้มคอยพูดอยู่เสมอว่า พี่คอยดูนะคดี 112 เนี่ยผมจะชนะ ผมไม่ผิด ผมก็คิดในใจว่ามึงไม่ใช่นักกฎหมาย มึงเป็นโปรแกรมเมอร์ ถูกฟ้องด้วยคดี 112 ข้อหาจริงๆ ไม่มีอะไรมาก ถูกฟ้องว่าไปโพสต์ข้อความหมิ่นเหม่เกี่ยวกับสถาบัน โดยผู้ฟ้องนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับสถาบันเลย ตุ้มพยายามจะเล่าให้ผมฟังในทางเทคนิค ว่าพี่ดูโปรแกรมนี้นะหน้าเพจที่คนเอาไปฟ้องเนี่ยมันไม่ใช่ของผม เป็นหน้าเพจที่ผู้ฟ้องสร้างขึ้นมาปรักปรำ ผมบอกตุ้มเอ๋ย คดี 112 เนี่ยมันไม่มีใครชนะหรอก ยิ่งคุณพูดมาก ผมก็ยิ่งไม่เชื่อ ผมก็เตือนเขาว่าเราติดคุกคดี 112 ให้ทำใจ ก้มหน้ารับกรรม

...

ตุ้มไม่ยอม บอกผมต้องชนะ สู้ถึงกันถึง 3 ศาลสุดท้ายตุ้มชนะ ซึ่งตุ้มเป็นผู้ต้องหาคดี 112 ที่ไม่ได้รับการประกันตัวออกมาต่อสู้ แล้วต่อสู้ในเรือนจำจนชนะ เป็นนักโทษที่ถูกมัดมือมัดเท้าแต่ต่อสู้จนชนะ ไม่มีที่ไหนคดีนี้จะมีใครชนะอย่างสวยงาม สุดท้ายตุ้มติดคุก 1 ปี 3 เดือน ส่วนผมติดคุก 22 เดือน คดีเดียวกัน การติดคุกของตุ้มเป็นเรื่องที่เสียหายต่อทั้งครอบครัวเป็นความเสียหายของยายแต้ม ที่ต้องขึ้นๆ ลงๆกรุงเทพฯ เป็นว่าเล่น ตุ้มเสียอิสรภาพ เสียโอกาสทางการงานไป 1 ปี 3 เดือน ในที่สุดผู้ฟ้องร้อง และฝ่ายตุลาการ ไม่มีใครสักคนที่จะรับผิดชอบชีวิตและอนาคตของอดีตนักโทษ 112 คู่นี้เลย ทุกวันนี้เขายังไม่ได้รับการชดเชย การขอโทษ จากผู้ที่ไปฟ้องร้องเขา นั่นหมายความว่าคดี 112 ใครไม่ชอบใคร ก็ไปฟ้อง ศาลตำรวจ ตุลาการ แม้กระทั่งพัศดีในเรือนจำ ท่านก็ก้มหน้าก้มตาจับคนเข้าไปในคุก ไปขังไว้เฉยๆ ให้ไปต่อสู้ให้ตาย จะมีกี่คนที่จะต่อสู้จนชนะเหมือนตุ้ม ถ้าผมอยู่บึงกาฬผมจะตั้งอนุสาวรีย์สุรภักดิ์ ภูไชยแสง แล้วจารึกไว้ว่าเป็นนักโทษคดี 112 ผู้ที่ชนะโดยบริสุทธิ์ นั้นคือเรื่องราวของสุรภักดิ์ ภูไชยแสง ในความทรงจำของผม และเพื่อนพ้องที่อยู่ในฝ่ายประชาธิปไตย

หลายคนวันนี้ไม่ได้มา หลายคนวันนี้เสียชีวิต หลายคนวันนี้อยู่ในคุก ผมเชื่อว่าตุ้มจะรับรู้ได้ว่า ผมและเพื่อนๆ ที่มาจากกรุงเทพฯ นำความปรารถนาดีมาให้ครอบครัวภูไชยแสง และมานำส่งวิญญาณให้ตุ้มไปสู่ภพภูมิที่ดี เกิดมาครั้งหน้าขอให้พบแต่ประเทศเสรี ประชาธิปไตย..ขอบคุณครับ"