IUCN หรือสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติและทรัพยากรธรรมชาติ ได้ขึ้นทะเบียน หมีขอ เป็นสัตว์ป่าที่ถูกคุกคามเกือบอยู่ในข่ายใกล้การสูญพันธุ์ (Vulnerable species) ให้เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 ห้ามล่า ห้ามค้า ห้ามครอบครองซาก ห้ามนำเข้าและส่งออกอีกด้วย
หมีขอ มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Binturong เรียกตรงตัวตามภาษายาวีว่า บินตุรง แม้จะใช้ชื่อว่าหมีขอ แต่ความจริงไม่ใช่หมี เพราะเป็นสัตว์จำพวกเดียวกับชะมดและอีเห็น มีขนสีเทาปลายขาวทั้งตัว ความยาวลำตัว 61-96 ซม. มีหางยาวขนฟูขนาด 50-84 ซม. น้ำหนักประมาณ 20 กก.
หางของหมีขอแข็งแรงมาก ปลายหางเปลือยเปล่าไม่มีขน ใช้ยึดจับห้อยโหนเกี่ยวกิ่งไม้ หรือแม้แต่หยิบสิ่งของได้ จึงน่าจะเป็นที่มาของชื่อเรียกภาษาไทยว่า...หมีขอ
ในประเทศไทยพบมากทางภาคใต้ ไม่มีฤดูผสมพันธุ์ที่แน่นอน แต่มักออกลูกในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงเมษายน ตั้งท้องนาน 90-92 วัน ออกลูกเป็นครอก ครอกหนึ่งมีราว 2-3 ตัว ตัวเมียเริ่มเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 30 เดือน ในกรงเลี้ยงมีอายุยืนมากกว่า 20 ปี
หมีขอถูกนำมาเป็นสัตว์เลี้ยงนานมากแล้ว น.สพ.เกษตร สุเตชะ ประจำโรงพยาบาลสัตว์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ให้เหตุผลว่า เพราะสามารถปรับตัวได้ดี กินผลไม้ได้ทุกชนิด ทั้งมะละกอ กล้วย ส้ม แอปเปิ้ล องุ่น และไข่ต้ม สามารถสอนให้ไต่ราวเชือกหรือนอนเล่นนิ่งๆ ใกล้ๆกับคนได้ดี
ในป่าหลายประเทศในทวีปเอเชีย นายพรานได้ล่าหมีขอจากธรรมชาติเพื่อกินเป็นอาหารจนเกือบสูญพันธุ์...ปัจจุบันกำลังมีการพัฒนาเทคนิคสอนหมีขอที่เกิดในกรงเลี้ยงเพื่อปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ.