ตัวลิ่นหรือตัวนิ่มเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มีเกล็ดแข็งปกคลุมร่างซ้อนๆกัน แลคล้ายโคนต้นสนที่เดินได้ ซึ่งเกล็ดตัวลิ่นทำจากเคราตินแบบเดียวกับเส้นผมและเล็บมนุษย์ เกล็ดที่ซ้อนทับกันเชื่อมต่อโดยตรงกับชั้นผิวหนังที่อ่อนนุ่ม การจัดเรียงแบบพิเศษของเกล็ดทำให้ตัวลิ่นสามารถขดตัวเป็นลูกทรงกลมเพื่อเลี่ยงอันตราย
จริงอยู่ที่ตัวลิ่นจะมีลักษณะเฉพาะอื่นๆอีกมากมาย แต่นักวิจัยจากสถาบันมักซ์พลังค์ ด้านระบบอัจฉริยะในเมืองสตุตการ์ต เยอรมนี เผยว่าการที่ลิ่นขดตัวอย่างรวดเร็วทั้งๆที่มีเกล็ดแข็ง เป็นเรื่องน่าทึ่งจนกลายเป็นแรงบันดาลใจนำมาเป็นต้นแบบเพื่อพัฒนาหุ่นยนต์ที่ยืดหยุ่นรูปทรงของตัวเองได้ หุ่นยนต์ทำจากอนุภาคแม่เหล็กขนาดเล็ก และส่วนประกอบแข็งที่ทำจากองค์ ประกอบโลหะที่เรียงทับซ้อนกัน เมื่อหุ่นยนต์สัมผัสกับสนามแม่เหล็กความถี่ต่ำ นักวิจัยสามารถม้วนตัวหุ่นยนต์และขยับไปมาได้ตามต้องการ องค์ ประกอบโลหะจะยื่นออกมาเหมือนเกล็ดของสัตว์ โดยไม่ทำร้ายเนื้อเยื่อรอบๆ หุ่นยนต์ก็จะใช้ขนส่งอนุภาคต่างๆ เช่น ยารักษาโรค
และเมื่อหุ่นยนต์สัมผัสกับสนามแม่เหล็กความถี่สูง ตัวหุ่นยนต์จะร้อนขึ้นถึง 70 องศาเซลเซียส พลังงานความร้อนถูกนำมาใช้ในกระบวนการทางการแพทย์ เช่น การรักษาลิ่มเลือด การห้ามเลือด และการกำจัดเนื้อเยื่อเนื้องอก หุ่นยนต์ประเภทนี้จึงมีแนวโน้มที่ดีต่อทางการแพทย์แผนปัจจุบัน นักวิจัยหวังว่าจะพัฒนาหุ่นยนต์ให้สามารถไปถึงบริเวณที่แคบที่สุดและบอบบางที่สุดในร่างกาย ด้วยวิธีที่รุกรานน้อยที่สุดและอ่อนโยน โดยปล่อยความร้อนออกมาได้ตามต้องการ.
Credit : Max Planck Institute for Intelligent Systems Tübingen