บริบทของเศรษฐกิจขาลง

ในที่สุด กระทรวงพาณิชย์ อนุมัติให้ ผู้ผลิตบะหมี่สำเร็จรูป 3 ราย คือ มาม่า ไวไว และยำยำ ขึ้นราคาบะหมี่สำเร็จรูปได้เป็นซองละ 7 บาทจาก 6 บาท ถือว่าพบกันคนละครึ่งทางที่ผู้ผลิตขอขึ้นเป็น 8 บาท ในโลกความเป็นจริง ชาวบ้านที่ซื้อบะหมี่สำเร็จรูปตามร้านสะดวกซื้อก็ในราคา 7 บาทขึ้นไปอยู่แล้ว มีประเด็นที่ตั้งข้อสังเกตว่า มีผู้ผลิตบะหมี่สำเร็จรูปที่ขอขึ้นราคาทั้งหมด 5 ราย แต่ได้รับอนุมัติเพียง 3 รายเท่านั้น

จะว่าไปแล้ว บะหมี่สำเร็จรูป ก็เป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีพของชาวบ้านที่หาเช้ากินค่ำ ตราบใดที่ยังมีบะหมี่สำเร็จรูป ชีวิตนี้ไม่อดตาย มีน้ำร้อนกับบะหมี่สำเร็จรูปก็อยู่ได้แล้ว กินกับข้าวสวยร้อนๆ ก็อร่อย เมื่อรัฐยอมไปกู้เงินมาอุดหนุนชดเชยราคาน้ำมันได้ ชดเชยค่าไฟฟ้าได้ อันที่จริงบะหมี่สำเร็จรูปเป็นอาหารที่จะเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของ คนจนตรอก ในประเทศไทยได้เป็นอย่างดี รัฐไม่ยอมอุดหนุน

บ้านเราที่จริงสามารถจับจุดที่มาของเงินเฟ้อที่ทำให้ราคาสินค้าแพงอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะปัญหาน้ำมันแพง เกิดคำถามว่า รัฐ เกาถูกที่คันหรือไม่ เพราะการไปอุดหนุนราคาน้ำมันก็ไม่ได้ช่วยให้ ราคาสินค้าถูกลง แต่ทำให้ผู้ประกอบการขนส่งไม่เดือดร้อน จากปัญหาน้ำมันแพง กรรมจึงไปตกกับชาวบ้านตาดำๆ

ในยุโรปมีปัญหาเรื่องค่าไฟฟ้า ไม่ต่างจากบ้านเรา ราคาไฟฟ้าสัญญาซื้อขายล่วงหน้า 1 ปี ในเยอรมนี อยู่ที่ 995 ยูโร หรือ 35,700 บาทต่อเมกะวัตต์ชั่วโมง ฝรั่งเศส 1,100 ยูโร หรือ 39,500 บาทต่อเมกะวัตต์ เพิ่มขึ้น 10 เท่า อังกฤษ จะปรับเพดานค่าไฟ ค่าก๊าซเกือบ 2 เท่า ตั้งแต่ 1 ตุลาคมเป็นต้นไป เฉลี่ยปีละ 3,549 ปอนด์ หรือ 150,000 บาท สาธารณรัฐเช็ก ถึงกับเรียกประชุมฉุกเฉินรับมือต้นทุนพลังงานที่จะมีความผันผวนมากขึ้นโดยเฉพาะในฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้ ฟินแลนด์ เริ่มมาตรการประหยัดพลังงานขอความร่วมมือให้ชาวบ้านปรับอุณหภูมิลดลงและให้อาบน้ำน้อยลง ใช้พลังงานให้น้อยที่สุด เป็นต้น

บ้านเราชดเชยเฉพาะคนที่ใช้ไฟฟ้าน้อยกว่า 300 หน่วย นอกนั้นเสียค่าไฟที่เฉลี่ยมากกว่าหน่วยละ 4 บาทกันตามปกติ เป็นทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ของชาวบ้าน ที่ทำได้อย่างมากก็บ่นสู่กันฟังและยอมรับ
ชะตากรรม

เรื่องที่ คณะกรมการค่าจ้าง อนุมัติการ ปรับขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ มีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 ตุลาคมศกนี้เป็นต้นไป ที่ได้รับ ค่าจ้างสุดสุด มี 3 จังหวัด ได้แก่ ชลบุรี ระยอง และภูเก็ต ได้รับค่าจ้างวันละ 354 บาท 6 จังหวัด กทม. นนทบุรี นครปฐม ปทุมธานี สมุทรปราการ และสมุทรสาคร ได้วันละ 353 บาท ฉะเชิงเทรา วันละ 345 บาท พระนครศรีอยุธยา 343 บาท ต่ำสุด วันละ 328 บาท มี 5 จังหวัดคือ ยะลา ปัตตานี นราธิวาส น่านและอุดรธานี

จังหวัดที่ได้ขึ้นค่าแรงมากที่สุด เป็นจังหวัดในพื้นที่พัฒนาอุตสาหกรรมมีนิคมอุตสาหกรรมมีโรงงานจำนวนมาก รองลงมาเป็น กทม.และปริมณฑล ที่มีผู้ใช้แรงงานอยู่จำนวนมากเช่นกัน ค่าแรงเฉลี่ย เมื่อนำมารวมกันทั้ง 77 จังหวัด จะอยู่ที่ 337 บาท จะกระทบกับการตัดสินใจลงทุนหรือไม่ มีหลายจังหวัดที่อยู่ต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ย

เอาเถอะ ถ้าเทียบเคียงกับราคาสินค้าที่แพงขึ้นเกือบ 2 เท่าตัว ค่าแรงวันละ 300 กว่าบาทก็ไม่พอยาไส้อยู่แล้วขึ้นกับไม่ขึ้นชาวบ้านก็ต้องปากกัดตีนถีบต่อไป แต่ในด้านการลงทุน ผู้ประกอบการต้องใช้เป็นข้ออ้างทำให้ต้นทนสูงขึ้น

รัฐได้ ผู้ประกอบการได้ ชาวบ้านรับกรรมไปตามระเบียบ.

หมัดเหล็ก
mudlek@thairath.co.th