ผู้บ่าว (ฝาแฝด) เลี้ยงด้วง จาก Passion สู่ธุรกิจ สร้างรายได้ ส่งตัวเองเรียน

มีคนเคยบอกว่า ถ้าเรียนจบเมื่อไร เราสามารถหางานดีๆ ทำได้ มีธุรกิจเป็นของตัวเองได้ แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป การสื่อสารง่ายแค่ปลายนิ้ว ช่องทางการค้าขาย กระจายสู่ผู้บริโภคได้ง่ายขึ้น ผู้ที่อยากจะเริ่มลงมือทำธุรกิจ ก็สามารถหาข้อมูลต่างๆ ได้ในอินเทอร์เน็ต

เช่นเดียวกับสองหนุ่มพี่น้องฝาแฝด ปก-ธีรดล แสงฤทธิ์ และ ป้อง-ภราดร แสงฤทธิ์ วัยแค่ 19 ปี เจ้าของเฟซบุ๊กเพจ "ผู้บ่าวเลี้ยงด้วง" ที่ "เจ๊ดา" ได้พูดคุยด้วย ซึ่ง ปก และ ป้อง เปิดฟาร์มเพาะเลี้ยงด้วงกว่างสายพันธุ์ไทยและต่างประเทศ จำหน่ายเพื่อหารายได้ส่งตัวเองเรียน 

เริ่มจาก Passion สู่ธุรกิจ

ป้อง-ภราดร แฝดผู้น้อง เล่าว่า เมื่อ 10 ปีก่อน ตนและพี่ชายพบด้วงกว่างธรรมชาติตอนไปเที่ยวป่า ด้วยลักษณะเขาโค้ง สีดำมันเงาสวยงาม และปีกที่แข็งแรง รู้สึกชื่นชอบ ต่อมาด้วงกว่างธรรมชาติเริ่มหายไป จึงสนใจศึกษาเพาะขยายพันธุ์ด้วงกว่าง เริ่มจากสายพันธุ์พื้นบ้าน กว่างชน และกว่างญี่ปุ่น ลองเลี้ยงอยู่ประมาณ 3 ปี จึงประสบผลสำเร็จ

ขณะที่ ปก-ธีรดล แฝดผู้พี่ บอกว่า ปกติเราจะแบ่งด้วงออกเป็น 3 สายพันธุ์ ได้แก่ ด้วงกว่าง ด้วงคีม และด้วงดอกไม้ ส่วนการเพาะเลี้ยงจะแบ่งออกเป็นช่วงตัวอ่อน ดักแด้ และตัวเต็มวัย เริ่มจากนำพ่อแม่พันธุ์ด้วงมาผสมพันธุ์กัน จับแยกเพื่อให้แม่พันธุ์วางไข่ เมื่อได้ไข่มาแล้วนำไปเพาะเลี้ยงในภาชนะที่มีส่วนผสมของดินดำ ขี้เลื่อย มูลสัตว์ และเศษพืช เพื่อจำลองสร้างที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ ก่อนจะกลายเป็นตัวอ่อน ในช่วงนี้จะให้อาหารด้วงกว่าง และด้วงดอกไม้ เป็นพวกเศษไม้ ผลไม้รสหวาน หรือ ขนมเยลลี่ แต่ในด้วงคีมจะให้เป็นเชื้อเห็ด

ซึ่งการเลี้ยงด้วง จะต้องควบคุมความชื้นและอุณหภูมิ ใช้เวลาเพาะเลี้ยงช่วงที่เป็นตัวอ่อน นานตั้งแต่ 6 เดือนจนถึง 2 ปี ขึ้นอยู่กับชนิดและสายพันธุ์ กระทั่งเข้าสู่ช่วงดักแด้อีกประมาณ 1-2 เดือน จึงกลายเป็นตัวเต็มวัยและพร้อมจะสืบพันธุ์ต่อไป ซึ่งเมื่อโตเต็มวัยแล้ว ก็จะมีอายุอยู่ได้อีกประมาณ 6 เดือนเท่านั้น

พอ "ปก" อธิบายมาถึงตรงนี้แล้ว "เจ๊ดา" คิ้วขมวดทันที เพราะการที่เราจะจ่ายเงินซื้อด้วงแพงๆ มาเลี้ยง แล้วเลี้ยงได้แค่ 6 เดือน จะทำไปเพื่ออะไร

"ปก" อธิบายว่า คนที่จะเลี้ยงด้วง มันคือ Passion ล้วนๆ ต้องชื่นชอบจริงๆ ถึงจะลงทุนซื้อ แต่เมื่อเลี้ยงจนด้วงหมดอายุขัยแล้ว ซากของด้วงสามารถทำไปขายได้ อย่างพ่อพันธุ์ เขาสวย บางตัวราคา 50,000 บาท พอตายกลายเป็นซาก ก็สามารถนำไปขายต่อได้ทางอีเบย์ ราคาก็มีตั้งแต่ 50,000 ถึง หลักแสน ซึ่งคนที่ซื้อ เขาก็จะนำไปสตัฟฟ์เก็บเอาไว้เป็นของสะสม ส่วนตัวเมียคนไม่นิยมเล่นเท่าไร เนื่องจากไม่มีเขา และหาได้ทั่วไป

อุปสรรคตั้งแต่เริ่มธุรกิจ

"ปก" เล่าให้ฟังว่า ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เริ่มเลี้ยงด้วงใหม่ๆ และอยากที่จะลงทุนกับด้วง ตอนนั้นทั้ง 2 คนอยู่แค่ ป.5 การที่จะลงทุนซื้อด้วงพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ คู่ละ 2,000 บาท มันก็คือปัญหาแล้ว ดังนั้นเราเลยเริ่มจากด้วงกว่างที่หาได้ในป่าก่อน ซื้อมาแล้วขายไป แต่ด้วงป่าแบบนี้ เราไม่รู้วันเกิดมัน วงจรชีวิตของมัน ทำให้ประเมินได้ยากว่ามันจะอยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหน ไม่เหมือนด้วงที่เราเพาะเอง เราจะรู้วันเกิด รู้วงจรชีวิตของมันมากกว่า

ปัจจุบัน เราสามารถเพาะขยายพันธุ์ด้วงทั้งสายพันธุ์ไทยและต่างประเทศได้หลายสายพันธุ์ อาทิ ด้วงกว่าง 3 เขา, ด้วงกว่างแอตลัส, ด้วงเนปจูน, ด้วงเฮอร์คิวลิสต์, ด้วงมูชิคิง และ ด้วงช้างเผือก โดยเฉพาะในกลุ่มด้วงต่างประเทศ หากนำเข้ามาจะมีมูลค่าหลักหมื่นบาท แต่เมื่อเราเพาะพันธุ์เองได้ ทำให้ราคาลดลงไม่เกินหลักพันบาท

ขณะที่กลุ่มลูกค้าก็มีหลากหลาย ทั้งกลุ่มเด็กที่สนใจด้วงสายพันธุ์เฮอร์คิวลิสต์ และมูชิคิง เพราะได้แรงบันดาลใจจากการ์ตูนเรื่องโดเรมอน ตอน “ผจญภัยในเกาะมหัศจรรย์” ราคาตั้งแต่หลักสิบถึงหลักพันบาท ส่วนกลุ่มวัยทำงานจะนิยมด้วงสตัฟฟ์ นำไปเป็นของสะสมและของที่ระลึก

อาชีพเสริมที่มั่นคง

เมื่อถาม "ปก" ว่า คิดว่าการเลี้ยงด้วงมันคืออาชีพที่มั่นคงสำหรับเราได้ไหม "ปก" บอกว่า มันคืออาชีพเสริมที่มั่นคงเลย ซึ่งรายได้จากการขายด้วงต่อเดือนก็ได้ประมาณ 20,000 บาท อีกทั้งตอนนี้ "ป้อง" สอบติดสัตวแพทย์ ทำให้ต้องไปทุ่มเทให้กับการเรียนด้วย 

แต่นอกจากการขายด้วงแล้ว พวกตนรับเป็นวิทยากรถ่ายทอดประสบการณ์ และความรู้ให้กับเด็กนักเรียนและผู้ที่สนใจนำไปประกอบอาชีพ หรือช่วยกันอนุรักษ์พันธุ์ด้วงด้วย

ฝากถึงวัยรุ่น ที่อยากมีธุรกิจ

"ปก" บอกว่า ต้องยอมรับว่า ตอนนี้การแข่งขันในบ้านเราค่อนข้างสูง คนจบสาขาเดียวกัน คณะเดียวกัน มีมากมาย ถ้าหาตัวเองเจอได้เร็ว เราก็จะสามารถมีอาชีพที่มั่นคงได้ ไม่ใช่แค่ทำเป็นรายได้เสริม การทำสิ่งที่มันไม่ฝืน ทำให้ตนมาถึงจุดนี้ได้ ดังนั้นอยากให้คนที่คิดจะเริ่มทำธุรกิจลองหาสิ่งที่ชอบให้เจอ เมื่อทำอะไรแล้วไม่ต้องฝืน มันจะทำให้เราไม่เบื่อ และอยากที่จะทำมันออกมาให้ดีที่สุด.

ผู้เขียน : เจ๊ดา วิภาวดี

กราฟฟิก : Jutaphun Sooksamphun