พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ทรงเจดีย์ องค์ในคอลัมน์วันนี้ เส้นสายลายพิมพ์นักเลงพระรุ่นตำนานรู้กัน และพูดกันว่าเหมือนองค์ “เจ๊แจ๋ว”
ย้อนไปคุยถึงองค์เจ๊แจ๋วจริงๆ ที่ดูกันคุ้นตา ถือเป็นองค์ครูมาเนิ่นนานสักที
เดิมทีเป็นทรงเจดีย์องค์ที่เซียนพระรุ่นแรกๆของเมืองไทยคัดสรรตีพิมพ์ไว้เป็นองค์ ที่หนึ่ง ในหนังสืออนุสรณ์พระสมเด็จวัดระฆัง 100 ปี ที่ทางวัดระฆังจัดพิมพ์ เมื่อปี พ.ศ.2515
ก็ต้องยอมรับกันนะครับ นับเป็นเรื่องอัศจรรย์ก็ได้ ที่ทรงเจดีย์ที่สวยคมสมบูรณ์ขนาดนี้ แค่มีองค์ที่สวยตามหลังเท่านั้น ปี พ.ศ.นั้น ราคาพระสมเด็จวัดระฆังยังอยู่แค่หลักพัน
จนเมื่อ “เจ๊แจ๋ว” ชื่อจริงสุกัญญา คนในวงการรู้กันเป็นคนใกล้ชิดจอมพลประภาส สู้ราคาไป
ในราคาแพงกว่า ไม่มีใครรู้ว่าเท่าไหร่...จึงเรียกกันนับแต่นั้นว่า องค์เจ๊แจ๋ว
แม้พระจะเปลี่ยนมือไปอยู่กับอาจารย์รังสรรค์ ส่งต่อไปถึง “เฮียหนึง” ปรีดา ในวันนี้ ก็ยังเรียกองค์เจ๊แจ๋วกันอยู่ เพียงแต่ราคาประเมิน เพิ่มขึ้นตามวันเวลา ราวสิบปีที่แล้ว ฟังจากปากเฮียหนึงเอง ร้อยล้าน
ต่อๆมา ราคาปีสองปีนี้ ว่ากันว่าสองร้อยล้าน
พิมพ์ทรงเจดีย์ ทฤษฎี “ตรียัมปวาย” แบ่งไว้สี่พิมพ์ เขื่อง ชะลูด สันทัด ย่อม...ต่อมา “นิรนาม” สำนักท่าพระจันทร์เขียนไว้ใน “พรีเชียส” ของอาจารย์รังสรรค์ แยกไว้เป็นห้าพิมพ์ ลำดับหมายเลข 1-5
พิมพ์เจ๊แจ๋ว “นิรนาม” ลำดับไว้เป็น
พิมพ์ที่ 2 ชี้จุดตำหนิไว้...
แต่ของปลอมก็ทำตามออกมาใกล้เคียงชนิดหายใจรดต้นคอ น้องใหม่เชื่อจุดเชื่อตำหนิ เจอเก๊กันไปนับไม่ถ้วน
ข้อแนะนำ ขอให้เชื่อเนื้อเก่าและความเป็นธรรมชาติของเนื้อพระอายุกว่า 150 ปี เข้าไว้
...
หันมาคุยกันถึงทรงเจดีย์องค์ในคอลัมน์วันนี้...ถ้ามีภาพองค์เจ๊แจ๋วดูเทียบก็ยิ่งดี และจะยิ่งดีกว่า ถ้ามีอีกสององค์ ในหนังสือเบญจภาคี เล่มคุณวิวัฒน์ อุดมกัลยาณรักษ์ พิมพ์ เทียบดูความแตกต่างมากน้อย
สามทรงเจดีย์องค์ครูนั้น สภาพดิบๆ เดิมๆ ผิวเดิมติดเต็ม ไม่มีแววสึกช้ำเพราะการจับต้อง
เส้นสายติดพิมพ์คมลึกชัด เด่นสะดุดตาที่สุด ก็เส้นสังฆาฏิ เส้นขอบจีวร เส้นแยกพระเพลา และฐานทั้งสามชั้น ทุกช่อชั้นติดคมชัดมองด้วยตาเหมือนจะบาดมือ
ข้อควรศึกษา...พระผิวดิบๆเดิมๆ แตกต่างจากพระพิมพ์เดียวกันองค์ในคอลัมน์ ถูกใช้สึก ช้ำ ผิวนอกเปิดให้เนื้อพระดูดซับเหงื่อเข้าไป จนเนื้อขาวเปลี่ยนเป็นเหลืองเข้ม เกิดเงาสว่างสดใสซึ้งตา
ส่วนพื้นผนัง เมื่อล้างเหงื่อไคลออก ยังเหลือผิวพระสีขาวอมเทา จะเรียกสีขี้เถ้า หรือจะเรียกผิวแป้งโรยพิมพ์ก็ได้ เป็นฉากหลังขับเน้นทรวดทรงองค์พระ เส้นฐาน และเส้นซุ้ม ให้ลอยเด่นขึ้น
นี่คือสภาพพระสมเด็จวัดระฆังแท้ตามธรรมชาติที่ผ่านการใช้ เกิดมิติงามซึ้ง เป็นเสน่ห์แตกต่างจากพระองค์ที่สีของผิว และสีของเนื้อออกโทนเดียวกัน
ทรงเจดีย์องค์นี้ด้านหน้า มีรอยยุบ รอยแยกน้อย ทั้งผิวก็เรียบแน่น...แต่ชดเชยได้เต็มร้อย ด้วยความนุ่มซึ้งจัดของเนื้อพระ ด้านหลังเรียบแบบ “หลังทื่อ” แต่ชดเชยด้วยรอยสึกช้ำ จากรอยเลี่ยม เป็นตัวช่วยให้ “ง่ายขึ้น”
ที่จริงองค์รวมที่มองผ่านๆก็เป็นพระ สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ทรงเจดีย์แท้ ดูง่ายสบายตาอยู่แล้ว แต่หากอยากเพิ่มความมั่นใจ...ก็ขอกระซิบให้เฉพาะคนที่รักกันจริง...
ดูภาพองค์เจ๊แจ๋วก็ได้ เน้นเฉพาะฐานชั้นที่สาม...ดูรูปทรงการหักเหของเส้นหัวฐานด้านซ้าย (องค์พระ) และดูเส้นเล็กแหลมเรียว ที่พุ่งออกจากมุมฐานด้านขวา...(อีกสององค์ครูก็มี) แล้วดูองค์ในคอลัมน์ ...เหมือนกันเป๊ะๆ
รู้แล้ว ก็เหยียบไว้ อย่าบอกใคร..พระสมเด็จแท้ เทียบเคียงกันแล้ว ท่านแท้และแท้กันอยู่แค่นี้.
พลายชุมพล
คลิกอ่านคอลัมน์ “ปาฏิหาริย์จากหิ้งพระ” เพิ่มเติม