เป็นนักร้องชื่อดังที่มีแฟนคลับติดตามเยอะมาก สำหรับ ปุ้ย L.กฮ. หรือ ปุ้ย ศรีสกล สมทรง นักร้องนำของวง L.กฮ. วงร็อกขวัญใจแดนใต้ ที่สร้างผลงานเพลงดังๆ เอาไว้หลายเพลง อาทิ เสร็จแล้ว, 7 นาที, กอดจูบลูบคลำ ที่มีสมาชิกทั้งหมด 4 คน
- โดยวง L.กฮ. เป็นศิลปินกลุ่มจากจังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งได้ฟอร์มวงขณะเล่นดนตรีกลางคืน ซึ่ง ปุ้ย ได้รับหน้าที่แต่งเพลงของวง และได้ทำซิงเกิลแรกออกมา จากนั้นทางวงก็ได้มีโอกาสร่วมงานกับค่ายเพลงท้องถิ่นอย่าง TMG Records ที่เป็นต้นสังกัดของวง "วงกลม"
- ซิงเกิลที่ประสบความสำเร็จมากสุดของวง L.กฮ. ก็คือเพลง "กอดจูบลูบคลำ" ที่มีเนื้อหาสื่อถึงผู้ชายที่ผ่านความสัมพันธ์มาหลายครั้งก่อนเจอความรักที่ใช่ โดยเพลงนี้ปัจจุบันมียอดชมสูงกว่า 447 ล้านครั้ง (นับยอดวิวถึงวันที่ 11 มี.ค. 2568)
- และอีกเพลงคือ "เสร็จแล้ว" ที่พูดถึงเล่ห์กลผู้ชายหลายร้อยเล่มเกวียน ตอนอยากได้ก็พร้อมที่จะทำทุกอย่าง แต่พอเสร็จแล้ว คำว่ารักก็หมดความหมาย เรียกได้ว่า ถึงแม้จะเป็นศิลปินที่เริ่มต้นจากเป็นวงท้องถิ่น แต่วง L.กฮ. นั้นก็กลายเป็นอีกศิลปินที่ประสบความสำเร็จขึ้นมาได้ และเป็นอีกวงดนตรีที่น่าจับตามองมากในตอนนี้
...
- สำหรับตัว ปุ้ย L.กฮ. เอง โดยพื้นเพเป็นคนจังหวัดนครศรีธรรมราช
- มีพี่น้องทั้งหมด 6 คน พี่น้องพ่อแม่เดียวกัน 2 คน และพี่น้องคนละแม่อีก 4 คน แต่รู้สึกเหมือนเป็นพ่อแม่เดียวกันหมดเลย เพราะพ่อเป็นคนเลี้ยงเองทั้งหมด 6 คน
- พ่อทำงานรับราชการทหาร แต่ไม่ได้เป็นชั้นสัญญาบัตร เป็นจ่า พ่อจะสอนให้ลูกๆ ทุกคนเป็นคนเจ้าระเบียบทั้งหมด
- ชีวิตในวัยเด็กลำบากมาก มีไฟฟ้าใช้เป็นหลังสุดท้ายของหมู่บ้าน เวลารีดผ้าจะใช้เตารีดใส่ถ่านและใบตองเอามารองรีด เวลาอ่านหนังสือจะใช้ตะเกียงน้ำมันช่วยส่องสว่าง ชุดนักเรียนมีแค่คนละ 1 ชุด โดยในตอนเย็นคุณพ่อจะซักชุดให้ และตอนเช้าลูกๆ จะเอาชุดมารีดกันเองก่อนใส่ไปโรงเรียน แต่ถ้าวันไหนเลิกเรียนแล้วอยากไปเตะบอลกับเพื่อน ต้องกลับมาบ้านก่อนเพื่อเปลี่ยนชุดนักเรียนก่อน ถึงจะออกไปเล่นกับเพื่อนได้ และพ่อจะสลับเวรให้พี่น้องล้างจานกัน ตักน้ำ กวาดบ้าน
- ปุ้ยบอกว่า ชีวิตนี้ไม่เคยเล็บยาวพ้นเนื้อเลย เพราะสมัยเด็กถ้าเล็บยาว จะโดนพ่อตีมือ มันเลยฝังใจเรา เวลาไปโรงเรียนพ่อก็ตัดผมให้เอง ต้องสั้นเห็นหนังหัว
- ตอนเรียนจบ ปวช. 3 คือ ม.6 พ่อก็ไปสมัครอยู่ 3 จังหวัดชายแดนใต้เพื่อจะได้เบี้ยเสี่ยงภัยเพิ่มขึ้น ลูกๆ จะได้เรียนสูงขึ้น พ่อบอกว่าถ้าเราเรียน เราเลือกงานได้ งานจะไม่ได้เลือกเรา ถ้าเรามีความรู้ เราจะเลือกงานได้ พ่อจะชอบเรื่องกลอน เรื่องลายมือ พ่อบอกว่าผู้ชายถ้าลายมือสวย จะได้เป็นเจ้าคนนายคน ซึ่งพ่อแกจะเป็นคนโบราณหน่อย
- และทุกครั้งที่พ่อออกไปทำงาน ลูกๆ จะกลัวมาก เพราะตอนนั้นหลายสิบกว่าปีก่อน มันรุนแรงจริงๆ มันน่ากลัว พ่อไปอยู่ปัตตานี ทำอยู่สิบกว่าปี เดือนนึงกลับบ้านอาทิตย์นึง จนเราทนไม่ไหว เวลาดูมันจะมีหนังสือพิมพ์ตอนเช้า เราจะไม่กล้า ถ้าดูเห็นเป็นชุดเขียวๆ ทหารจะไม่กล้าดู พ่อบอกว่าคนเราถ้าจะตายอยู่ไหนก็ตาย ถ้าไม่ตายอยู่ไหนก็ไม่ตาย พ่อพูดอะไรสั้นๆ แต่พ่อก็รอดปลอดภัย
- หลังจากเรียนจบ ปวช. ก็ได้เข้ามาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงกับพี่ชาย มาเรียนนิติศาสตร์ เรียนกฎหมาย ลูกชายพ่อเรียนนิติศาสตร์ 3 คน พี่คนโตก็จบนิติศาสตร์ ซึ่งตอนที่มาอยู่กรุงเทพลำบากมาก ใช้จ่ายเงินได้เต็มที่ไม่เกินวันละ 100 บาท ต้องประหยัดสุดๆ
- ปุ้ยบอกว่า ที่ไม่ค่อยมองหน้าใคร เพราะชอบก้มหน้ามองหาเหรียญตามพื้น มีตลาดนัดหน้ารามฯ เราไปเดินหาตังค์ก็เจอนะครับ ไปเดินในซอย 65 เจอทุกวันนะครับ 10 บาท 20 บาท เป็น 100 ก็เคยเจอ เราไปเดินตอนเขาเก็บแผง เคยเจอวันละ 500 เคยเจอกระเป๋าสตางค์เป็นหลายๆ ร้อย แต่ก็เอาไปฝากไว้ที่ป้อมยาม สมัยนั้นไม่มีโซเชียล เจอกระเป๋าสตางค์บ่อย บางทีก็ไม่มีเงินมีแต่บัตรก็เอาไปคืน บางคนหล่นไม่รู้ตัว แบงก์ 50 100 สมัยก่อนไม่ได้มีโซเชียล
...
- และด้วยเงินที่พ่อให้มา มันซ้อมดนตรีไม่ได้ ถ้าต้องซ้อมดนตรีสัก ชม. ก็ต้องประหยัด เอาข้าวสวยใส่หม้อหุงข้าว ใส่น้ำ ใส่ผงชูรส ทำเป็นต้มซุปกินกับข้าว ก็เลยต้องใช้วิธีนี้
- จุดเปลี่ยนชีวิตตัดสินใจหยุดเรียน เพราะอยากดัง อยากมีชื่อเสียง อยากทำเพลง ตอนเด็กๆ ผมร้องเพลงลูกทุ่งก่อน ประกวดตามโรงเรียน ร้องเอาผ้าขนหนูในงานวันเด็ก เราก็มีความชอบตั้งแต่เราจำไม่ได้ จนอยากเป็น แล้วผมทำท่าจะชอบดนตรีมากกว่าทุกอย่าง เริ่มชอบดนตรีมากกว่ากฎหมาย ไม่ค่อยท่องตัวบทมาตราแล้ว แต่ก่อนเด็กนิติต้องมีตัวบท ผมก็ไม่พกครับ ก็เลยตกลงกับพี่ชายว่าผมจะไปทำเพลงนะ ให้พี่ชายตั้งใจเรียนให้จบ ถ้าพี่ชายเรียนจบ ผมลำบาก พี่ได้เป็นอัยการ ผู้พิพากษา พี่เลี้ยงผมด้วย แต่ถ้าผมได้เป็นนักร้องสมใจ มีเงิน พี่เรียนไม่จบ ผมก็จะเลี้ยงพี่ ก็สัญญากัน พี่ชายก็โอเค พี่ชายตั้งใจเรียน ผมก็ตั้งใจทำเพลง มาตอนนี้พี่ชายเรียนจบเนติบัณฑิตไปแล้ว กำลังรอสอบอัยการอยู่
- ปุ้ยบอกว่า สมัยนั้นไปสมัครค่ายไหนก็ไม่มีใครรับ ด้วยบุคลิกแบบนี้ใครจะเอาไปปั้น เขาบอกว่าเราร้องเพลงเสียงแหบ ซึ่งก็เข้าใจเขา เพราะมันเป็นธุรกิจ เขาต้องเล็งแล้วว่าใครจะทำกำไรให้เขาได้
- เริ่มแรกร้องเพลงได้คืนละ 50 บาท แล้วไม่ถึงเดือนร้านเขาปิดไป ไปร้องร้านอื่นได้คืนละ 100-200 ก็ร้องได้ไม่กี่วัน มีนักร้องคนอื่นมาแทน ก็ว่างงาน ไปดูเพื่อนร้อง ไปนั่งรอ คนโน้นคนนี้ให้ทิปมา 20-30 เวลาไม่มีข้าวสารผมก็โกหกพ่อ ขอข้าวสารจากหอเพื่อนคนโน้นคนนี้ เหมือนผมรู้จักพี่ ผมขอข้าวสาร 2-3 โล เอามาผสมได้สัก 5 โล 10 โล แล้วไปบอกพ่อว่าได้ร้องเพลงมา ซื้อมา กับข้าวบางทีเป็นข้าวกล่องคนอื่น เพื่อนเขาให้เรา เขารู้ว่าผมค่อนข้างจะไม่มีสภาพคล่องทางการเงิน
...
- พออยู่แบบนั้นช่วงปีแรก ช่วงปีหลังผมได้ร้องร้านประจำแล้ว ตอนนั้นเขามีวงร้านอยู่แล้ว มีพี่คนนึงที่ร้องประจำอยู่ที่นั่น เขาไปคุกเข่าขอเจ้าของร้านว่าขอฝากน้องชาย น้องชายผมลำบากจริงๆ ทุกวันนี้เขาก็ยังเป็นคนดูแลผมอยู่ พี่คนนี้ยังอยู่ด้วยกัน ทีนี้เจ๊ก็ให้ ให้วันละ 100 แต่ล้างห้องน้ำชายด้วย 2 ห้อง ให้ร้องคืนละ 2 เพลง แต่เพื่อนในวงถ้าได้ทิปเขาก็แบ่งผม ไปร้องได้เดือนนิดๆ ผมก็ได้ขึ้นเงินเดือนมาเป็น 18,000 บาท เพราะเจ๊เขาเห็นผมขยัน เห็นผมทำงานได้ ผมทำทุกอย่าง เขาก็ให้ผมเป็นหัวหน้าวง ผู้จัดการวง ก็ได้ 1.8 หมื่น เป็นวงเดิมที่อยู่ในร้าน มีมือกลองที่อยู่ด้วยกันจนทุกวันนี้
- ปุ้ยเผย สิ่งที่ทำให้คนติดใจเพลงเราและทำให้มีชื่อเสียงจนทุกวันนี้ ก็คือมันเป็นแนวทางที่มันชัดเจน วง L.กฮ. จะพูดถึงความจริงของสังคมในยุคนั้น ผมทำเพลงโดนด่านะ เพลงผมจะเนื้อหาแรงมาก ตรงๆ เป็นคำตรงๆ สองแง่สองง่าม เพลงที่ปล่อยออกมาคือเพลง ถุงยาง เพลงที่ทำให้คนเริ่มรู้จักคือเพลง เสร็จแล้ว
- เมื่อถามว่าไปอยู่ค่าย TMG Records ได้ยังไง ปุ้ยบอกว่า เจอพี่เทพ ผมบอกกับเพื่อนว่าเดือนละ 1.8 หมื่นมันไม่พอ น้องผมเรียนหนังสือ พ่อแม่อีก เรามีหนี้มีสินมาก่อนหน้านี้ ผมโกหกพ่อว่าค่ายเรียกตัว ผมจะอยู่แบบนี้ไม่มีหลักไม่ได้ เดี๋ยววันนึงพ่อจับได้ผมมีปัญหาแน่ ผมเลยชวนเพื่อนออกจากร้านไปหาค่ายเพลงอยู่ ทีนี้ก็กลับมาลำบากอีกแล้ว ตอนนั้นออกมาทั้งวงเลยไปหาค่าย
...
- ส่วนชื่อวง L.กฮ. นั้นไปก็อปปี้เขามา เป็นชื่อร้านในซอยมหาดไทย ตอนอยู่รามฯ แต่ก่อนไปขอเขาร้องเพลงร้านนี้ เขาไม่ให้ร้อง ชื่อร้านเขาสวยด้วย เลยตั้งใจว่าเดี๋ยวจะไปทำเพลงดัง แล้วจะเอาชื่อร้านนี้ เดี๋ยวพี่ต้องจ้างผมแน่เลย ร้านเขาสะกดแบบนี้เลย ก็อปปี้มาหมดเลยทุกอย่าง แต่จากนั้นก็ไม่ได้เจอร้านนี้อีกเลย เพราะเขาปิดร้านไปแล้ว
