ลมเหนือของเดือนกันยายน ต้นฤดูใบไม้ร่วง เดินทางมาถึงให้เราได้รำลึกถึงด้วยความคารวตาลัยผูกพันใจรักทุกขวบกาลต่อ “เทพบุตรล้านนา–ราชาโฟล์กซองคำเมือง” ผู้เลื่องชื่อระบือนามชั่วกัปกัลป์ “อ้ายจรัล มโนเพ็ชร”
อีกหนึ่งคราครั้งเมื่อ 3 กันยายน 66 ที่ผ่านมา มีการจัดงานร่วมรำลึก 22 ปีที่อ้ายจากไป ขึ้นที่พิพิธภัณฑ์พื้นถิ่นล้านนา จ.เชียงใหม่ มี “ศุ บุญเลี้ยง” ไปร่วมพิธีรักรำลึกด้วย
16 กันยายน 66-17.00-21.00 น. ได้จัดให้มีงานร่วมรำลึกขึ้นอีกครั้งที่กรุงเทพฯ ณ “จรัล มิวเซียม” (บ้านหม้อคำตวง) รามอินทรา 109
ไฮไลต์ของงานนี้อยู่ที่การมารวมตัวของหลากหลาย “ศิลปินตัวจริง” รวมถึงหลากหลายบทเพลงของอ้ายจรัลที่เราอาจไม่เคยได้ยินได้ฟังได้ชื่นชมมาก่อนด้วย
เหล่าศิลปินดังกล่าวประกอบด้วย หลิว–อาจารียา, แพรวา–พัชรี, ออฟ–ธนกร, น้อง–ปฏิญญา ตั้งตระกูล (ศิลปินชาวเหนือ), อ้อม–มณีรัตน์ รัตนัง (ทายาทพ่อครูบุญศรี รัตนัง)
ครอบครัวมโนเพ็ชร : กิจจา มโนเพ็ชร (น้องชายจรัล), กิตติคุณ มโนเพ็ชร (ลูกชายกิจจา), ไตรศุลี มโนเพ็ชร (ลูกชายคนเดียวของจรัล), โจ้ เฉลิมศักดิ์ อังศุพันธุ์ (เวลาในขวดแก้ว), เล็ก เลิศยศ ขันติธรรมวงศ์ (ลูกศิษย์จรัล)
อีกทั้งบทเพลงมากมาย (ที่ไม่แพร่หลาย) ของอ้ายจรัล หรืออาจแพร่หลายกันในหมู่พื้นถิ่น ที่เราอาจไม่เคยได้สัมผัส
กี่ขวบกาลปีจะเคลื่อนผ่านเลยล่วงไป กี่ชีวิตใครจะผ่านลับจากลาไป แต่ “ดวงชีวิตในบทเพลง” ทุกเพลงทุกคำร้องพร้องเพรียกของ “อ้ายจรัล มโนเพ็ชร–เทพบุตรล้านนา”
จะยังคงตราตรึงซาบซึ้งลึก จะถูกจารจารึกบันทึกไว้ตราบ “ชั่วฟ้าดินสลาย”.
...
“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com